थांबयात, आतां हीं मरणां

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

फाटल्या कांय वर्सां सावन पावसाक नेट आयलो काय गोंयकारांक घसघश्यांचेर, न्हंयांचेर वा फार्मांनी न्हांवपाक वचपाची कूय येता. अक्षरशा शेंकड्यांनी गोंयकारांक हे सैम सहलीक वचपाची उमळशीक लागता. मात, ह्या पर्यटन थळांचेर वा आडरानांनी आमी वतात, तेन्ना नेम पाळटात? जापसालदारकेन वागतात? हाची जाप चड करून नाच अशी येतली. कारण दरवर्सा घसघशे, न्हंयांचेर 7-8 तरी लोक बुडटात. रस्त्या वयले अपघात जशे सदचेच जाल्यार, तश्योच ह्यो दुर्घटनाय. अंदूंय हें थांबूंक ना. मरपी चडशे तरणाटे, तिशी सकयले. गोंय सरकारान आतां आनीक कांय थळांचेर सुरक्षा रक्षक दवरपाचो विचार चलयला. अर्थांत सगले कडेन मनीस दवरप शक्य ना. सहलीक वचप्यांनी स्वताचेर नियंत्रण दवरल्यारूच हीं मरणां थांबतलीं. भलायकी मंत्र्यान काल विधानसभेंत सत्तरी मतदारसंघांत तांणी पळयिल्ल्या पर्यटकाचो किस्सो सांगलो. बियर घेवन जिवाचो गोवा करपी पर्यटकाक तांणी जापसालदारकेन वागपाकूय सांगलें. तांणी सांगली ती आनी ताचे परसूय वायट घडणुको आमकां सगल्यांकूच ह्या गांवांगांवांतल्या पर्यटन थळांचेर दिसल्या आसतल्यो. काणकोणा सारक्या कांय म्हालांनी तर मस्ती, बुरशेपणा करपी पर्यटकांक घसघशे, न्हंयांचेर येवपाक बंदीच घाल्या. सगलेच कडेन हें जावचें न्हय, हे खातीर थळावे लोक, सरकारी यंत्रणा परस संबंदीत पर्यटकांनीच सादूर रावपाची गरज आसा.
पावसाच्या दिसांनी दर्या खुबळिल्लो आसता. थंय दृश्टी संस्थेचे जीवरक्षक दवरल्यात. ते आपले परीन पर्यटकांक शिटकावपाचें काम करतात. मात कितले पर्यटक तांचें आयकतात? तातूंत ते सोऱ्याचे घुंवळींत आसल्यार जीवरक्षकाकूच स्वताचो जीव वाटावपाक धांव मारची पडटा. दर्यांत देंव नाकात, अशे तक्टे वेळेर लायिल्ले आसतना, जीवरक्षक परतून परतून सांगता आसतना कांय अतिशाणे, अपुरबुद्द दर्यांत देंवतात आनी तातूंतल्या एक- दोगांक मागीर दर्या वेंगेंत घेता. उदकांत बुचकळ्ळ्यात कितले ताचो आंकडो सहसा कोणाक कळना. रानां- वनांनी जून ते सप्टेंबर मेरेनच्या चार म्हयन्यांत पर्यटक वतात. प्रत्येक कडेन जीवरक्षक, सुरक्षा रक्षक दवरप शक्य नासता. कारण गोंयांतल्या दोंगराळ तालुक्यांनी कितलेशे घसघशे आसात. खंय खंय म्हूण लोकांक राखपाक राखणदार दवरले? आपल्या जिवाची काळजी आपूणच घेवपाची. पूण, ती आमी घेतात व्हय?
पावशी पर्यटनाक वचपी तरणाट्यांचो पंगड वतना चिकन, मटण, सोरो, किमान बियरीच्यो बाटल्यो तरी व्हरताच. ताची रुच घेत मागीर खाओ, पिओ, मजा करो. आपूण कितें करता ताचें भानूय थोड्यांक उरना. हातूंत फक्त चलेच न्हय, तर चलयोय आसात. आधुनिक विचारांचो माॅडर्न मनीस जावपाक थोडें पिवपाकूच जाय, असो नेम आसतलो घडये! दुदसागर, म्होंवाचो गुणो न्हंय, हरवळें न्हंय… हे जागे कारण नासतना मरणकट्टे जाल्यात, ते ह्या असल्या कानांत वारें भरिल्ल्या पर्यटकांक लागून. लोकवस्तींत आशिल्ल्या पर्यटन थळां वरवीं हाॅटेलां आनी हेर धंदेकारांक चार पयशे जोडूंक मेळटात, देखून ते ओगी आसात. फाल्यां दरेकल्यान धसघशे, न्हंयांचेर येवपी लोकांक आडायले जाल्यार कितें करतले? कांय वर्सां पयलीं सुर्ल (सत्तरी) गांवांत सोरो पियेवन बोवाळ घालतात म्हूण पर्यटकांक येवपाक बंदी घाल्ली, हें सगल्यांक खबर आसतलेंच.
ह्या पर्यटनाची आनीक एक म्हत्वाची गजाल म्हणल्यार बेशिस्त, बुरशेपणा. बाटल्यो घेवन वचपी त्यो थंयच उडयतात. कंवचेच्यो बाटल्यो फोडपीय आसात. त्यो फोडून न्हंयेंत उडयल्यो जाल्यार कितें जातलें हें सांगपाची गरज ना. प्लास्टिकाच्यो बश्यो, कपां, उश्टें थंयच उडोवपी पर्यटक आसात. दुसऱ्या गांवांत वचून थंयचें पर्यटन थळ बुरशें करपाचो अधिकार तांकां कोणे दिलो? प्लास्टिकाचो कोयर न्हंयेंतल्यान व्हांवन वचून शेतांनी वता. गटारांनी आडकून तीं तुंबतात. हुंवाराचें एक कारण म्हणल्यार प्लास्टिक कोयर, हें आतां वेगळें सांगपाक नाका. आमच्या कर्मांनी आमी सैम इबाडटात. ताचे त्रास मागीर आमकांच भोगचे पडटात. ह्या सहलींक लागून स्वताचेर नियंत्रण नाशिल्ल्या कांय तरणाट्यांक सोऱ्याचें व्यसन लागता. तातूंत ताची पुराय जीण इबाडपाची भिरांत आसता.
सरकारान आतां हो पावशी पर्यटनाचो प्रकार खरेंच गंभीरतायेन घेवचो. जंय चड गर्दी जाता, थंय सुरक्षा रक्षक दवरचे. पुलिसांकूय अदी मदीं थंय फावट मारून येवपाक सांगचें. ह्या सहलींक लागून आनीक कितलीं वर्सां आमी तरणाटे जीव वगडायतले?