“तूं म्हाका वजें जालां”

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सगळें आमकांच जाय तशें घडना. आमचेच भशेन सगळीं आसनात आनी आसचींयनात. दुसरीं आमचे भशेन जायनात जाल्यार आमकां तीं वजीं जातात.

“तूं  केन्ना काजार जातलें? तुजो भाव काजार जावचो आसा, जाणा तूं? तूं आमकां वजें कित्याक जाता?” असल्या उतरांनी एक आवय आपले धुवेक हिणसायताली.
अशोक एके कंपनीत प्रमाणीकपणान वावर करतालो. ताचें प्रमाणीकपण पळोवन ताच्या बरबरचीं ताका म्हणटालीं: “तूं आमचो भार ल्हव करचे सुवातेर, आमचो भार वाडयता.”
सॅली, नवेंच काजारी तें. तें ‘त्या ‘कुटुंबांत पावचे आदीं मनीसपणाक सोबना तसल्यो वायट गजाली त्या कुटुंबांत घडटाल्यो. सॅलीक ती परिस्थिती एक आव्हान जालें. सॅलीन मनीसपणाचे सदगूण थीर सांबाळ्ळे. तांच्या दबावाक बळी पडूंक ना. तें एकटेंच त्या कुटुंबांतल्यान वेगळें जालें. “तूं आमकां एक वजें” अशें म्हणून तांणी ताका घरांतलें भायर घातलें.
‘वजें’ हें उतर आयकताच आमकां, आदीं आमच्या काजारा समयार वा हेर उत्सवा समयार वजें हाडटालीं हाची याद येता. आतांय कांय कडेन वजें हाडप आसा. आमचे फाटले समाजीक आनी कुटुंबीक जिणेंत आमी भितर सरलीं जाल्यार, आमी आदीं रानांत वचून जळोव हाडटालीं. माथ्यार दवरून हाडटाना जायते फावटी आमकां हो जळोव वजें जातालो, म्हळ्यारच जड लागतालो. तरूय आसतना आमी वजीं घरा पावयतालीं. ‘वजे’ हें उतर वापरून आमकां कितें तरी जड लागता हे विशीं आमी स्पश्ट करतात.
कोणकोणाक वजें जाता? आमी दुसऱ्यांक केन्ना वजीं जातात? हाचेर नियाळ करुंक म्हजें मन म्हाका बळ करुंक लागलें. आमी आमच्या कुटुंबांत भितर सरुया. आमचीं घरचींच आमकां, वेगळ्यावेगळ्या कारणांक लागून वजीं जाल्यांत. सगळें आमकांच जाय तशें घडना. आमचेच भशेन सगळीं आसनात आनी आसचींयनात. दुसरीं आमचे भशेन जायनात जाल्यार आमकां तीं वजीं जातात.
आमच्या मता प्रमाण आमचे भशेन जावप म्हळ्यार आमची वागणूक दुसऱ्यांचीय जावंक जाय. जर तर दुसऱ्यांची वागणूक आमचे भशेन जायना जाल्यार आमी तांकां, वजीं म्हणचें म्हणून, दुस्मान कशे लेखतात. दुसरे वटेन आमचींच भाव आनी भयणी, तांणी धरिल्ल्या वायट मार्गा वरवीं कुटुंबांत वजीं जातात. तशेंच एके संस्थेंत पसून एक वांगडी फावो तसलो वावर दिना पूण ताची वागणूक खूब बरी जावनूय, ते संस्थेंत तो एक वजें. हें संवसारी चिंतप.
वयल्या घडितांचेर एक ल्हानसो नियाळ करुया. एके आवयक आपली धूव पसून वजें जाता तेन्ना विचित्र दिसता. आपणाचो भेस वेंचून काडूंक दर एकल्याक आमकां अधिकार आसा. काजारी जिवीत फक्त एका दिसाचें न्हय, पूण सासणाक तगूंक जाय. देखून काजारी जिविता विशीं घेतिल्लो निर्णय फावो तसलो जावंक जाय. हें तर एके आवयक समजना, वा समजता जाल्यार पसून आपणाचो अधिकार ती आपल्या भुरग्याचेर चलोवंक सोदता, जाल्यार कितले मेरेन तें आमकां सोबता तें आमी आमकांच विचारूंक जाय.
आयज प्रमाणीकपणान चलपी लोक आमचे मदल्या जायत्या जणांक नाकात. देखून वयल्या घडितांतल्या अशोकाक हाचो परिणाम भोगचो पडला. तिसऱ्या घडितांतल्या सॅलीची तीच परिस्थिती जाली. सॅली कुटुंबाच्या वांगड्यां कडल्यान वेगळें जालें. परिणाम म्हळ्यार त्या घरांतलें ताका भायर घातलें.
आमी एक मनीसपणाक सोबता तसली जीण जियेवंक सोदतात जाल्यार वायट परिणाम आमकां भोगचो पडटा. हें आमकां मोटव्या काळा पुरतें इनाम. पूण फुडाराक आमकां इनाम आसाच. इनामाची आशा धरून आमी प्रामाणीक जावचे न्हय. मनशां कशीं आमी आमच्या भेसाक मानता तसली जीण जियेल्यार कितें वायट?
आमची प्रमाणीक जीण पळोवन, दुसरीं आमकां वजीं कशीं लेखतात जायत. आमची बरी जिणूच दुसऱ्यांक भिरांत हाडटा जायत. कायंच पर्वा ना. आमी जावन दुसऱ्यांक, म्हळ्यारच आमचे फावो न्हय तसले जिणे वरवीं, वजीं वा आडखळ जातात जाल्यार तें वायट. हें सगळें वेव्हारांत घालूंक तितलें सोंपें जायना, पूण शक्य आसा.

जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत,
7666519837