सायबर आर्मी

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

“गूड मॉर्निंग पप्पा ” सकाळीं व्यायाम करून ईशा आपल्या बापय कडेन आयलें. “आगो, कितें म्हणटा तूं? नोकरी बी सोदता मुगो? तुका जाय म्हूण तुवें इंजिनीयरिंग केली. आतां फुडारांत कितें करपाचे येवजिलां. आमकां तुजेर खूब विस्वास गो.” तशें ईशा एक सादारण चली भुरगें. शिकपाक सामकें हुशार नासलें. पूण आपल्याक जिवितांत कोण जावपाक जाय हें ताका सारकें खबर आसलें. ताका देश सेवा करपाची आसली. आपली हुशारकाय आपल्या भारत देशाच्या सेवे खातीर दिवपाची ताची आस आसली. ताका खबर आसलें की फुडारांत सायबर आर्मी वा सायबर पुलीस हांची देशाक सामकी गरज आसतली म्हूण. ताका सदांच दिसतालें महाभारतांत जें युद्ध जाल्लें, तेन्ना बंदुको नासल्यो, पयल्या विश्वयुद्धा वेळार मनशान त्यो वापरल्यो, ताचे उपरांत बॉम्ब वापरले आनी मागीर जैवीक हत्यारां वापरलीं. फुडलो काळ हो आर्टीफिशिअल इंटेलिजन्स आनी यंत्रमानव म्हणल्यार रोबोट हांचो. ताका आमी तयार आसपाक जाय ह्या मताचें ईशा. ईशा बरोबरची सगळीं व्हड कंपनींत नोकरेक लागिल्लीं थोडीं अमेरिकेंत आसलीं. ईशान आपलो ल्हान सो एक स्टार्टअप सुरू केल्लो. तें लोकांक आयटी मळार मजत करतालें.
तशें पयशे चड मेळ नाशिल्ले पूण लोकांक आपल्या गिन्यानाचो फायदो जातालो, तें पळोवन ताका मनाक खोस भोगताली. एका तरेची ही देश सेवा अशेंच मानून तें आपल्या मनाक समजयतालें. आमचो समाज ताका दुसऱ्या दर्जाचें म्हूण लेखतालो. ताका तेंको असलो तो घरच्यांचो.
नव्या आधुनीक टेकनॉलॉजी विशीं जाणून घेवपाक ताका खूब आवडटालें. खास करून आर्टीफिशिअल इंटेलिजन्स आनी यंत्रमानव हांचे विशीं तर तें बारकायेन अभ्यास करी. लुइसविल्ले केंटुकीचे जॉर्जे दिवोल हांणी 1950 ह्या वर्सा पयलो युनिमेट हो रोबोट तयार केल्लो. तशेंच पयलो आर्टीफिशिअल इंटेलिजन्स वापरिल्लो तो बुद्धिबळ खेळांत. आयज भारत ह्या गजालींत खूब फाटल्यान आसा हाचें ताका खूप दुख जातालें. आयज 16 डिसेंबर, कचेरेंत बशिल्ले कडेन ईशा मुखार दोगां जाणां आयलीं, एक तरणाटी चली आनी ताची आवय.
निलीमा आनी साची हीं आवय धुवेची जोडी. निलीमाचो घोव कांय वर्सां आदीं हो संवसार सोडून गेल्लो. ताजें प्रोविडेंट फंडाचे पयशे निलीमान बँकेंत दवरिल्ले. त्या जुराचेर तें संवसार चलयतालें. साची सातवेक शिकतालें. अभ्यासांत खूब हुशार. निलीमा नोकरी बी करिनासलें. हीं दोगूय आपल्या संवसारांत आतां सुखी असली. केन्नाच कोणा कडेन तांणी हात पसरयले नात. सोयरे वा दायरे कोणूच आदाराक म्हूण नासलीं. असो त्या दोगांचो संवसार चलतालो.
त्या दिसा निलीमाचो वाडदीस आशिल्लो, साची आनी तें मेळून आयज खूब मज्जा करपाची आशिल्लीं. साचीन विंगड विंगड येवजणीं आंखिल्ल्यो. निलीमा आयज साचीलें आवडटें जिन्नस करपाक गूंग आसलें. इतल्यान ताचो फोन वाजलो. “तुमी मॅडम निलीमा न्हय? हांव इस्मायल बँकेंतल्यान रोशनी उलयतां. तुमकां कळींत करपाक फोन केल्लो की तुमचें खातें आमी बंद करतात.” निलीमा एकदम भियेलें आनी चिंतेस्त जालें. आतां कितें करपाचें? आयज घरा खोशयेचो दीस आयज आमी खुबश्यो गजालीं करपाची आसात, बँकेचे खातें बंद जालें तर खूब त्रास जातलें. ना अशें जावंक फावना.
“बाय अशें करी नाका आमी त्रासांत पडटलीं. कितेंय कर पूण अशें जावंक दिनाका.”
“मॅडम तशें आमी करूंक शकना. आमचे बँकेच्या कायद्यांत ताची मान्यताय ना.”
“आरे देवा! आतां गो बाय. कितेंय कर मगो म्हाका हातूंतल्यान सोडय.”
“म्हाका मात्सो वेळ दियात हांव आमच्या अधिकाऱ्या कडेन उलयतां आनी सांगतां.”
कांय वेळान परत फोन आयलो. मॅडम, तुमचे काम जालें. “पयलीं अधिकारी मानपाक तयार नासलो, पुणून हांवे खूब आग्रो केलो आनी तांका पटोवन दिलें की तुमचे आनी बॅंकेचो वेव्हार बरोच पोरणो आसा. आनी अशे लोक आमच्या बँकेक खूब गरजेचे आसात. तांका लागून बँक आसा. खूब यत्न करतगीर तें तयार जालें.”
निलीमा खोशी जालें. “मॅडम आतां एक ल्हान शशें काम आसा तें करचें पडटलें, ताका लागून म्हाका कांय म्हायती जाय पडटली ती तुमी दिवची”. “हय तुका जायती म्हायती हांव दितां.”
“तुमची जल्म तारीक सांगश्यात?”
“5 नोव्हेंबर 1966”
“देव बरें करूं. तुमचो पेन कार्ड सांगश्यात”
“ABC 1234 D “
“देव बरें करूं. तुमचो अंकाउंट नंबर नक्की करात “
“012312312”
“देव बरें करूं. तुमची म्हायती आमी आमच्या कॉम्पुटरांत नोंद केल्या. नक्की करपाक तुमकां एक ओ टी पी येतलो तो मात्सो सांगात”
इतल्यान फोनार एक मेसेज आयली. तातूंत ओ टि पी आसलो.
“1981”
हो आंकडो सांगना फुडें खात्यांतले पयशे एका फाटोफाट वचपाक लागले. करतां- करतां खात्यांत उरले तें 10 रुपया. कांयच समजना जालें आनी निलीमा परत परत तोच फोन घुंवणावंपाक लागलें. पूण कांयच फायदो जालो ना. पुलिसां कडेन गेलीं. पुणून तांकां कांय खबर ना. वयल्यान तांणी निलीमाकूच पिश्यान काडलें. थंयच आशिल्ली इन्स्पेक्टर स्वाती नायक हिणें निलिमाक ईशाचो नामो दिलो. देखून नीलिमा आपल्या धुवेक घेऊन ईशागेर पावली. हीं सगली काणींश आयकून ईशाक तिजी काकुलट दिसली. आयज तिचे कडेन कांयचं पयशे ना, फुडें जगप कशें हो मोठो प्रश्न? ह्या संकटांतल्यान तांका सोडोवप असो संकल्प तिणें केलो. “तुमी काळजी करी नाकात, हांव प्रयत्न करतां. ही केस मात्शी कठीण आसा पुणून हांव नेटान काम चालू करतां.” हीं उतरां आयकून नीलिमाक मात्शी दादोसकाय मेयली. आनी येके नव्या आशेन तीं दोगूय घरा गेलीं. ईशान एक प्रोग्राम तयार केलो. तातूंन ताणें नीलिमाच्या फोनार आयिल्लो फोन नंबर घालो. आनी धा मिनटांत ताका त्या त्या नंबर वापरून कोणाक कोणाक फोन आयिल्ले तें कयलें. तातूंतल्या कांय जाणांक कडसून कयलें की तांचेय पयशे अशे तरेन लुटल्या म्हूण. हें खरे आयचें लुटेरे जें तंत्रज्ञान आनी भावनेचे दुकान थाटून बसल्यात. तांकां धडो हो शिकोवपूच. ईशान सगळयांच्यो त्या दिसाची बँकेची म्हायती मेळयली. ताका कळ्ळें की सगळें पयशे एका गावांत गेल्यात. कारण ज्या बॅंकांनी तें पयशे पावल्यात त्यो बँको त्या गांवाच्या भोंवतणच्यो आसल्यो. ही सगळी म्हायती घेवन ईशा इन्स्पेक्टर स्वातीक मेळ्ळें. दोगूय जाणां बिहारांत आशिल्या शहाबाद गांवांत गेलीं. एक अनाड्यांचो भेस करून त्या गांवांत रावपी बायलां मदीं रावलीं. तांकां समजलें की सलीम खान हो मनीस कांय म्हयन्या भितर गिरेस्त जाला. पयसो उदक कसो व्हांवयता. तागेर कामाक आसलें सगळे भुरगे कमी पिरायेचे असले. एक एक भुरगो शाळेक वचनासताना तागेर कामाक वतालो. दर एका भुरग्या कडेन मोटार सायकल, म्हारग मोबायल फोन आसलो. तांचे घरची शिकूं नाशिल्ले कारणान पयशे येतात ते पळोवन खोशी
आसलीं. एक दीस अचानक स्वाती आनी ईशा सलीमागेर गेलीं. थंय चित्र पळयत जाल्यार अजाप, भुरगें कितलेशेच मोबायल घेवन फोन करतात आनी उलोवन दुसऱ्याला बँकेतले पयशे काडटात. हो कारभार करपाक चले तशेंच चलयो मेळून करतालीं. स्वातीन दिल्ली फोन करून स्पेसिअल फोर्स मागयल्लो.
आनी सलीमच्या बंगल्यावर धाड घालून सगळ्यांक अटक केली. तशेंच सलीम हाका अटक करून ताचे कडसून सगळ्यांचे पयशे परत घेतले. आनी अशें तरेन नीलिमाचें सगळे पयशे परत मेळ्ळे…

भूषण शिरवयकार