शारां रेल्वेन जोडचीं

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

ताचे पयलीं आसा ते रस्ते निटायेर घालप गरजेचें. खंयच्या मार्गाचेर येरादारीची कोंयडी जाता, ती कित्याक जाता, उपाय कितें ताचो अभ्यास करपाचो वेळ आयला.

खंयच्याय वाठाराची उदरगत मुखेलपणान शिक्षण, भलायकी सुविधांक लागून जाता. मात, ताचेय परस म्हत्वाचो आनीक एक घटक आसा, तो म्हणल्यार येरादारी. पयलीं गोंयांत सायकलींनी भोंवताले. बशी आशिल्ल्यो पूण, मेजक्योच, त्योय बी मुखेल रस्त्यांचेर. गांवांनी वचपी मिनीबशी आसल्यारूय त्यो दिसाक दोन- तिनूच वरारी मारताल्यो. 1990 च्या दसकांत जागतिकीकरण जालें. 1991 ते 1996 मेरेन पी व्ही नरसिंहराव प्रधानमंत्री आसतना डाॅ. मनमोहन सिंग हांणी हाडिल्ल्या कांय धोरणांक लागून मध्यमवर्गियांचो आंकडो वाडलो. तांच्या हातांत पयसो घोळूंक लागलो. पांचवो वेतन आयोग 1994 त लागू जालो. उपरांत खाजगी गाडयांचो आंकडो वाडपाक लागलो. भौशीक येरादारीच्या मळा वयल्याे अडचणी, आडमेळीं पयस जालीं. कोरोनाच्या काळांत मात भौशीक येरादारीक धपको बसलो, तातूंतल्यान येरादारी अजून सावरूंक ना. आयजूय बऱ्याच मार्गा वयल्यो बसी बंद आसात. ताका लागून प्रवाशांचे हाल जातात. कदंबाक मात हाचो फायदो घेवपाक जमलें ना. अजूनय बसी नात म्हूण प्रवाशी स्वताच्यो गाडयो घेवन भोंवतात आनी प्रवाशी नात म्हूण बसी बंद आसात. खरें म्हणल्यार राज्यांत मेट्रो वा ट्राम रेल्वेची गरज आसा, इतले प्रवाशी वाडल्यात. ह्या विशयाचेर हाचे पयलीं बरयलां. हो सामको म्हत्वाचो विशय. उदरगती कडेन ताचो प्रत्यक्ष संबंद आसा. 1980 त कदंब म्हामंडळ सुरू जालें, उद्देगीक वसणुको स्थापन जाल्यो आनी गोंयकार शिक्षण, नोकरी, धंद्या खातीर भायर सरपाक लागले. शेतकारांक आपलो म्हाल बाजारांनी व्हरपाक मेळपाक लागलो. आतां मेट्रो रेल्वे प्रकल्पाचें नियोजन सरकार करता. हो प्रकल्प बेगीन जावंक जाय. कारण गोंय हें पर्यटन राज्य.
दिल्ली, मुंबय, पुणें आनी हेर म्हानगरांनी आसा तसली ही मेट्रो आसतली. ती फायद्यांत चलची. भारतांत घोडे ओडटात तसली ट्राम रेल्वे 1873 त सुरू जाली. मुंबय 1874 वर्सा, उपरांत 1889 त नाशिक. 1895 इलेक्ट्रीक ट्राम चेन्नय सुरू जाली. प्रवासी उणें जाले, अर्थीक लुकसाण, आदलें तंत्रज्ञान हाका लागून मुंबयची ट्राम 1964 त बंद केली. कोलकातांत ती आसा. रस्त्याचेर रूळ घालून ताचेर ही रेलगाडी चलता. पूण तिचो वेग चड ना. वराक 35 किलोमिटर वेगान ती चलता खंय. गोंयांत असल्या रेलगाडयांचो वेग वाडोवन वराक 100 किलोमिटर मेरेन व्हेलो जाल्यार ती फायद्यांत चलूं येता. गोंयांतलीं काणकोण, वास्को, मडगांव, फोंडें, पणजी, म्हापशें, पेडणें, वाळपय हीं शारां ट्रामान एकामेकांक जोडलीं जाल्यारूच हाचो फायदो जातलो. मेट्रोचे बाबतींतूय हेंच. वाळपय- दिवचल वा सांखळे- म्हापशें- पणजे- फोंडें- मडगांव हीं शारां जोडल्यार आनी वास्को – मडगांव, पेडणें- म्हापशें-पणजी, काणकोण- मडगांव ह्या शारांनी रेलगाडी पावली जाल्यार ताचो फायदो चड लोकांक जातलो. पूण, ही उबारपाक खूब खर्च येतलो. पूण आनीक 25 वर्सांनी मेट्रो वा शारां अंतर्गत रेल्वेचें जाळें विणचेंच पडटलें. गोंयच्याे दर्यादेगो, विमानतळ जोडल्यार चड फायदो जातलो.
मेट्रो वा रेल्वे गोंयांतल्या शारांनी पावता म्हणसर वेळ आसा. ताचे पयलीं आसा ते रस्ते निटायेर घालप गरजेचें. खंयच्या मार्गाचेर येरादारीची कोंयडी जाता, ती कित्याक जाता, उपाय कितें ताचो अभ्यास करपाचो वेळ आयला. मांडवी, जुवारी न्हंयांचेर कांय गांवांनी पूल नात, देखून प्रवाशांक रस्तो मार्गान भोंवताडो घालून येवचें पडटा. कांय जुंव्यांचेर अजून फेरीबोटीन वच्चें पडटा. दीसपट्टो प्रवास करप्यांक वेगळें सांगपाची गरज ना. शाॅर्ट कट रस्ते, पुलां खातीर जमनीं संपादन करपाचें काम वेगान जावंक जाय. जमनीचे धनी कोण तें कळनात, जाल्यार भौशीक उदरगती खातीर ती ताब्यांत घेवपाक मेळना? पेन्ह द फ्रांन्क्रा पूल जावपाचो आशिल्लो, ताचें कितें जालें? कर्मचाऱ्यांचो वेळ वाटावलो जाल्यार तांची उत्पादन तांक वाडटली. भलायकी बरी उरतली. हाचो राज्याचे उदरगतीक फायदो जातलो. गोंयांत रेल्वेक नखलामी केल्ल्यान तिचो मार्ग बदलचो पडलो. आयज रेल्वेक लागून राज्याक, प्रवाशांक बरोच फायदो जाता. हीच रेल्वे जर दिवचल – पणजी, पेडणें- पणजी, फोंडें- मडगांव, पणजे- मडगांव, काणकोण- पणजी अशी जोडिल्ली जाल्यार आयज येरादारी मळाचें चित्र वेगळेंच आसपाचें. आयजूय शक्य आसल्यार हें करूं येता. गोंयची ‘ट्रॅफिक टेरिफीक’ जाली जाल्यार वेळ, पयसो वाटावतलोच, पूण अपघात उणे जातले.
हें चड म्हत्वाचें.