भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमचो चडसो समाज आयज शिकून संवरून अज्ञानी कसो वागपाक लागला. ताका सज्ञानी करूंक वावरुया.
दर एका मनशाचें नशीब हें त्या त्या मनशाच्या भूतकाळाच्या परिस्थितीचेर आनी वागणुकीचेर आदारून घडिल्लें आसता. आमचो फुडार पर्जळीत घडटलो जाल्यार आमी वर्तमानांत बरें वागपाक जाय. आपले बाबतींत वा दुसऱ्याचे बाबतींत आमचें मन शुध्द, निर्मळ, आनी पारदर्शक आसपाक जाय. मनांत किंतू , परंतू असलो दुबावाचो विचार रुजपाक दिवंक फावना. सदांच सकारात्मक विचार आपणावंक जाय. समाजांत आमी आमचें अस्तित्व सिध्द करतना दर एका मनशाचो मान सन्मान सांबाळपाक जाय. मनशान उलयतना सदांच उतरां सांबाळून वापरपाक जाय. एखादें उतर जर चुकीचें वापरलें जाल्यार आयकतल्याच्या मनाक लागू येता, ताका वायट दिसूं येता आनी हातूंतल्यान इश्टागत, नातीं संबंदाक वेंर वचूं येता, दुराय निर्माण जावं येता. दोगांय मदीं वोडटें येवं येता. सगल्याकूच पासियेंस आसता अशें ना. कोणूच कोणाचेर शेक गाजोवंक शकना, आनी कोणूच कोणाक हेट करूंक शकना. आपणाक लागून कोण तरी दुखावतलो असो वागुकूंच जायना.
कांय जणांक चार-चौगांत पच्च करून उलोवन दुसऱ्याक अपमानीत करपाक आवडटा, वा तशी तांकां संवय आसता. सामकी दुस्वासी वृती. दुसऱ्याच्या मनाचो मात्तूय विचार करिनात. वायट संवय ही. मनशाक सोबना. थोड्या लोकांक तोंडार पाडपाची एकदम वायट संवय आसता, ते कसलीच भिडमुर्वत बाळगिनासतना उलयतात. फटकळ तोंडाचे. फक्त दुसऱ्याची कुतांच काडपाक स्वताक धन्य समजतात. सादे भोळे लोक झगडूंक वचनात. आसूं पाड पडूं म्हणटात आनी सोडून दितात. कारण मनीसपण सोंपिल्ल्या मनशां कडेन कोण वाद घालतलो? लोकशायेंत कायदे कानून कडक आसा खरें, पूण कागदार. कायदे गरिबांक. गिरेस्तांक कायदेबियदे काय एक लागना. ते पयशांच्या नेटार कायद्याक लेगीत बॅण्ड हाडटा.
कारण कायद्यांक हजार पळवाटो. पूण देवाच्या दरबारांत मात “सत्य मेव जयते” मनशान केल्लीं पापां मनशाक भोगयले बगर देव ताका मरण दिना इतलें मात खरें. हें कोणूच न्हयकारचो ना, आनी म्हणून आमी शितिदानान वावुरपाक जाय. देवा परस आमी व्हड न्हय. मनशाक ना भियो पूण जण एकल्यान त्या परमात्म्याक भिवपाकूच जाय. समाजांत वावुरतना एकमुळी जीण जगूंक फावना. जल्माक येवन जिणेंचें सार्थक करपाक जाय. समाजाक कुस्कुटाचोय फायदो जायना जाल्यार कित्याक जगपाक जाय? जण एकल्यान आपले परीन समाजभान मतींत दवरून समाजा खातीर चानयेच्या वांट्या इतले तरी योगदान दिवपाक जाय. समाजांत वागताना प्रत्येकान प्रामाणीक, निर्मळ, नितळ, निसुवार्थी भावनेन वागत जाल्यार आपसुकूच समाजूय चारूय वटयां समृध्द जावंक पावतलो. कारण आमी जरी म्हणलें, म्हाका समाज लागना, म्हाका समाजाची गरज ना. पूण तशें आसना. तूं जल्माक येत सावन समाजाचो एक घटक जाल्लो आसता. समाजा पसून तूं अलिप्त रावुंकूच शकना. मनीस म्हणटकच समाजांतल्या नितीनेमांक पाळो दिवचोच लागता. नितीनेम मोडून तूं तुका जाय तसो वागूंक शकना. जें समाजांत आसा ताचो परिणाम हर एकल्याचे जिणेंचेर प्रभाव पडटा.
कांय जणांची चिंतपाची तांक इल्लीं उणीं आसता. कांय जाण सामकेंच भोटे आसतात. तांचें चितपूय उखलापे आनी नदरूय मोटवी. तें आपल्यापुरतोच जागो निवळ करतात. तांकां दुसऱ्याचें पडून गेल्लें आसना, सामकें मोटव्या विचारांचे हे लोक. मनीस म्हणटात तो विशाल अंतस्कर्णाचो आसपाक जाय. दुसऱ्याचो विचार पयलीं करपी. इल्लें आसना वांटून खावपाची वा दिवपाची मनशाक वान्सा आसची पडटा.
जेन्ना संत नामदेवाच्या ताटांतली चपाती घेवन सुणो पळ्ळो तेन्ना संत नामदेव ताचे फाटल्यान तुपाची वाटी घेवन धांवलो ताका मारपाक न्हय, तर ते सुके चपातीक तूप लावंक. आयज काळ बदल्ला आदले संत आयज ना तरी तांच्या जाग्यार आमी आमकां दवरून पळोवया. संताक सगळ्यांचीच दया येता. संत हो संत आसता पूण अशा संत संज्जन, बऱ्या गुणांचे आचरण करपी, मनीसपणान वागपी मनशा कडेन आमी आमची इश्टागत केली आनी सहवास वाडयलो जाल्यार ताचो परिणाम आमचे जिणेचेर नकळटां जातलो हातूंत इल्लोय दुबाव ना. एकामेकाचेर जळप ही मनशाची जल्मजांत वृती तातूंतल्यान देव आनी संतूय सुटुंक ना.
संत एकनाथाची गजाल वेगळीच. संत एकनाथाचें नांव सगळ्यांक पातळपाक लागलें तशें बाकीचे पंडीत तांचेर जळपाक लागले. तांकां त्रास दिवपाक लागले. असोच एकदां तो देवळांत वच्चें आदीं न्हंयचेर न्हावपाक गेलो, तेदेवेळार त्या दुस्वासी पंडितानी एका खाटकाक मुखार काडून संत एकनाथ न्हंयत पवित्र स्नान घेवन वयर आयलो की ताचेर पान खावन ताच्या आंगार थुकप अशें थारलें. जालें, संत एकनाथ महाराज न्हंयंत पवित्र स्नान घेवन वयर आयलो तेन्ना तो खाटीक ताचेर पच्च करून थुकलो. संत एकनाथ महाराज मुकाट्यांनी परतून न्हंयंत न्हावन आयलो, परतून तो खाटीक ताचेर थुकलो. तो परतून न्हंयंत न्हावन आयलो, परतून पान खावन तो खाटीक थुकलो. संत बेजारलो ना वा ताका त्या खाटकाचो रागूय आयलो ना. संत एकनाथ महाराज न्हावन येतकच ताचेर थुकप एक आनी दोन फावटी न्हय, अशें एकवीस फावटी केलें. निमाणें पान खावपी खाटिकान संत एकनाथाच्या पांयार घालून घेवन तांची चूक मागली. आनी म्हणलें म्हजें कडल्यान व्हडली चूक जाली. कोणाचे तरी सांगणेन हें वायट कर्म आपणें केलें. हांव चुकलों म्हाराज. मनशाक सोंशीकसाण आसपाक जाय. कोणेंय कितलोय अपमान करूं आपणें कोणाचो अपमान करूंक जायना.
खूबशे लोक अशे आसतात की जे दुसऱ्याच्या खांदार तुबकां दवरून फार मारतात आनी आपली पोळी भजून घेतात. थोडे लोक स्वताक बरो म्हूण साबीत करपाक दुसऱ्याक नोतार करतात. हें समा न्हय. गरजे भायर दुसऱ्याक दुशण दिवन आपूण शाणो म्हणपाचें भासप हेंवूय चूक. कांय जाण तुज्या सादेपणाचो भरपूर फायदो घेतात. कितें आसता सामान्य मनीस जो प्रामाणीकपणान आनी सदभावार्थान काम करता तो केन्नाच आपणालो सुवार्थ चितिनां. सदांच दुसऱ्याक बरें मागतकूच आपले बरें जाता म्हणपाचे सगल्यांनी मतींत धरपाक जाय.
दुसऱ्याचें पाड, वायट, घात येवजून केन्नाच कोणाचें बरें जाल्लें ना. आपले खातीर सगळेंच जगतात दुसऱ्या खातीर जगपाचो थोडो तरी यत्न करुया. संतावरी समाज जाग्रुतीचें काम करुया. आमचो चडसो समाज आयज शिकून संवरून अज्ञानी कसो वागपाक लागला. ताका सज्ञानी करूंक वावरुया.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
