उजवाड म्हजो इश्ट

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सूख-दुख्खां हीं जिविंतांतलीं पात्रां. तीं केन्ना कोणा म्हऱ्यांत बसकन घेत सांगू नजो. जांकां तीं दुख्खां पुसूंक कळटात तांकां आपलें वर्तमान तर कळटाच तशेंच ते आपलें भविश्य घडोवपाक पावलां उबारतात. हाकाच जिविता वयलो उजवाड म्हणटात.

उजवाड म्हळ्यार प्रकाश, धवें फुल्ल जग. सकाळ फुडें झाडांतल्यान पासार जावन आंगणांत येतात ती भांगराळी किर्णांय उजवाड घेवन येतात. दाराच्या खांचींतल्यान भितर सरता तो उजवाड. मागीर तो गांव आसूं वा शार,गरीब आसूं वा गिरेस्त ताचो प्रवेश जाताच सगल्यां कडेन पातळटा तो उजवाड . ह्या उजवाडा कडेन कसलोच भेदभाव ना. हो उजवाड सगल्यांक मेळटा. आदित्य म्हाराज थाकाय घेना. तो आयले बगर दीस उजवाडना. झाडां, तण, शेतां, भुंये वयलीं सगलीं चित्रां दाखयता तो सुर्याचो उजवाड. रातींची सपनां साकार करूंक उठात आनी कामाक लागात असोच कितें तरी संदेश घेवन येता तो उजवाड. आतां ह्या उजवाडाचो उपेग कसो करून घेवप हेंवूय आमच्या हातांनी आसता.
उजवाडा रे तूं आयलो? आनीक मात्शें न्हिदूंक जायआशिल्लें. असो जो कोण म्हणटा तो आळशी मनीस. उजवाड म्हणटां तूं म्हजे बाराबर यो. तुका दिशा हांव दाखयतां. तूं फक्त ती दिशा तुजी कर.
हय हांव आयलों. तूं उठ इतलेंच तो सांगूक शकता. तुजीं आळसाय चादरा पोंदचो काळोख आसता. आंगात जीव आसतना, ताकद आसतना तुज्या दोळ्यांच्यो पापण्यो तुवें उगडल्यो जाल्यार तुका हांव दिसता. उजवाड सगल्यांक समान दर्जो दिता. त्या उजवाडाचो उपेग तुज्या कर्मांनी, कर्तुबांनी तुवें कसो करून घेतला हें तुजेर आसता. त्यो उगडिल्ल्यो पापण्यो सुखाची न्हीद दिता तेन्ना मुखार नाचता तीं साकार जाल्लीं सपनां आसतात.
अगो कितें जालां? तुज्या तोंडार काळोख सो गो पडला? भर उजवाडांत अशे बाये बरे न्हय आं. मात्शें कितें तरी मना सारकें जालें ना म्हूण हे बायेन आपलें तोंड बावयिल्लें आशिल्लें. अश्या वेळार ताच्या त्या
मुखामळार काळोख पडिल्ले सारकें तिका दिसलें आनी सहज तिणे म्हळें, अशें तोंड सकयल उडोवन, बावोवन बसलें की आपल्या जिवितार उजवाड पडना. हो उजवाडा सुर्याचो न्हय. ह्या उजवाडाक तुमी आमी साकार करपाक धडपडचें आसता.
जो ग्रह आमकां उजवाड दिता तो हारना. मागीर मात्शें कितें जालें की आमी मनशां कित्याक हारतात? असो प्रस्न जो मनांत हाडटा तो जिखता. उजवाडा रे हांव चुकता. म्हाका तुज्या म्हऱ्यांत येतना जाल्ल्यो वेदना म्हज्या तोंडार काळोख घालतात. हांगा हांव चुकयतां. हांव अशें करता लेगीत म्हजी गती थांबता. गती थांबली की प्रगती बंद पडली समजुपाची. शेत रोंयलें म्हूण जायना. ताचे फाटलें जें जें कार्य आसता, जें कर्म आसता ताका आमचें कश्ट ना जाल्यार कांय जावचें ना. मागीर तें यंत्रणांनी केल्लें आसूं वा हाता-पायांनी. हातूंत सैमाचें लुकसाणूय बी येता. हाचो अर्थ दुसरे फावटी शेत रोंयनासताना रावप नासता. ते जमनीक तशीच दवरली जाल्यार ती आसून लेगीत कसलो फायदो? हो प्रस्न मनांत येवंक जाय. उठून गती दिवंक वता तेन्ना ती परतून पिकता आनी मनांतलीं खुशाशलकाय तोंडार उजवाड पातळायता. तो चेरो परमळटा, हांसता, फुलता. ते गतीक सारकें सारें पडलें जाल्यार ती गती आमकां सगली कडेन उजवाड आशिल्ल्यांची ताकद दिता, म्हळ्यार आमी सदांच प्रसन्न कशे जियेतात.
ओगीच रडत बशिल्ल्यांक सांगतात, तोंडार उजवाड घाल न्हय. हाचो अर्थ तूं उठ आनी स्वता कितें तरी कर. हातांत मेळिल्लें इनाम, तुजें जाल्लें कवतूक तुका हांसयता. तूं हांसता, टवटवीत दिसता, तो तुजे जिणेर तुवेंच कश्टांनी जोडिल्लो उजवाड आसता.
सूख-दुख्खां हीं जिविंतांतलीं पात्रां. तीं केन्ना कोणा म्हऱ्यांत बसकन घेत सांगू नजो. जांकां तीं दुख्खां पुसूंक कळटात तांकां आपलें वर्तमान तर कळटाच तशेंच ते आपलें भविश्य घडोवपाक पावलां उबारतात. हाकाच जिविता वयलो उजवाड म्हणटात. तो आपणेच हाडप आसता. कांय जाण ते करतात. ते हारनात, ते काळखाची पर्वा करिनात. काटे तांकां तोंपून लेगीत तोंपनांत. ते काटे तोंपून, फातर आपटून, रगत आयिल्लें तांकां दिसना. कारण तांचे धोरण आसता की उजवाड उजवाड आनी फक्त उजवाड आमचो करतले. आनी ते करतात. तेन्नाच आराम करतना लेगीत तांच्या बंद दोळ्यां लागसार उजवाड दाखोवपी सपनां पुराय जाल्ल्यांची खुशालकाय नाचता. तींच तांकां उठयतात. निरशेवणी ही तांच्या म्हऱ्यांत कुस्कुटां आसतात.
उजवाडा रे तुजीच वाट म्हाका जाय तेन्ना तो उजवाड सांगता हांव कोण? तुज्या कश्टांनी तुजे बराबर चलपी तुजो इश्ट आसा. तूं येता आनी म्हाका व्हरता. तूं म्हाका येवकार दिता म्हणून हांव तुज्या मुखा मळा वयलो उजवाड…!! क्षेत्रां खंयचीय आसुये.

सोनाली सु. पेडणेंकार
9923046779