करपा सारकें खूब आसा….

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

रेडियो सुरू जालो तेन्ना पेपर बंद जातले, टिव्ही आयलो आतां दिसाळीं सोंपलीं अश्यो वावड्यो उडिल्ल्यो. हो जमानो सोशल मिडीयाचो, डिजीटलाचो. आतांय दिसाळ्यांक धोको आसा, अशें कानार पडटा. मात, जाणकारांच्या मतान, आनीक 50 वर्सां तरी तें शक्य ना. कारण, सकाळीं च्याचो घोट घेतां- घेतां हातांत कागदाचेर छापिल्लें वर्तमानपत्र घेवन वाचपांत जी मजा आसा, ती डिजीटलांत आसाच अशें ना. पेपर घेवपी तिशींतली पिळगी अजून आसा. तरीय कागदां वयलें वाचपी उणें जाल्यात, हें मान्य करचेंच पडटलें. नवे पिळगेचो चड वेळ मोबायलाचेर सोशल मिडिया धवळपाकूच वता. मागीर अभ्यास, हेर कामां. तशीं, आतां भोवतेक सगलींच दिसाळीं, टिव्ही चॅनल डिजीटल माध्यमांचेर पावल्यात. म्हणल्यार नवे पिळगेच्या हुंबऱ्यार. तातूंतल्या कितल्या जाणांनी तांकां दार उक्तें केलां, तें कळपाक मार्ग ना. साठी हुपिल्ल्या जायत्या जाण्ट्यांनी पसून डिजीटल माध्यमां वापरप शिकून घेतलां, हीं बरी गजाल. मात, हे सगले ल्हान, व्हड सोशल मिडियाचेर नेमकें कितें पळयता, तांकां कितें आवडटा, गिन्याना खातीर पळयतात काय फक्त मनोरंजन, वेळ पासार करपा खातीर हो यक्षप्रस्न. हाचेर संशोधन जावंक जाय. म्हणटकच आमची भारतीयांची आवड कळटली. आमी खंयचे दिकेन वचपाक लागल्यात, तेंय कळटलें. पूण, कोणाक अमूकच पळय, अशें सांगपाचो कोणाकूच हक्क ना. सोशल मिडियाचेर वावुरपी प्रत्येकान तांच्या ताटांत बरो- बरो, दर्जेदार कंटेंट वाडून तांकां ताची रुच लावची पडटली. तांकां उजू मार्गाचेरुच चलोवचे पडटलें. खबरांनी बुडिल्लीं दिसाळीं, खबरां चॅनल हें काम करपाक शकतात! पूण, खबरो आवडपी कितले आसात आयज?
पुराय भारतांत आनी देशा भायर मेळून सोशल मिडीया नेमान पळोवपी 25 लाख तरी कोंकणीभाशक, ही भाशा जाणपी आसतले. पूण, ते सगले कोंकणी खबरां चॅनल, दिसाळें, नेमाळ्यांच्यो पेजी, अकावंट पळयतात व्हय? आपलेच संस्थेची, मंडळाची बातमी, व्हिडीयो सोशल मिडियाचेर आयलो जाल्यार तो शॅर सोडात, लायक तरी करतात काय? कंमेट दितात व्हय? सोशल मिडियाचेर वर्साच्या वर्सां वावुरपी कोंकणी भाशकांक ताचेर कोंकणी दिसाळें, चॅनल, नेमाळ्याची पेज आसा, हें खबर तरी आसा व्हय? खरें म्हणल्यार कोंकणी भाशकांनी सोशल मिडिया वयलो दरेक कोंकणी चॅनल, दिसाळें, नेमाळें, कोंकणीचे व्हिडियो, पाॅडकास्ट फाॅलो केले, शॅर केले जाल्यार कोंकणीच्या मळाचेर क्रांती जातली. दुबावूच ना. कांय कोंकणी व्हिडियोंक फाॅलोव्हर मेळटात. पूण, तांचो आंकडो पांच लाख, धा लाख इतलो आसचो ना.
मनांत मात पसून नासलें जाल्यारुय सगल्यांक सोशल मिडिया, अॅप्स शिकून घेवचेंच पडटलें. कारण आतां खरेदी, विक्री, फी, बिलां भरप, संपर्क करप, आमंत्रणां धाडप, बरी- वायट बातमी कळोवप, आपली कला दुसऱ्याक दाखोवप, टायपींग….. सगलेंच संगणक, मोबायलाचेर जावपाक लागलां. गरज जाल्या ती!
कोंकणी अधिवेशनांत कोंकणी तंत्रज्ञानाची जोड हाचेर परिसंवाद जालो. तातूंत डिजीटल माध्यमांची कोंकणी हाचेर भासाभास जाली. कोंकणीक सगल्यांत पयलीं सॅटलायट चॅनल जाय. पणजी दूरदर्शन तसो दिसता जाल्यार खबर ना. हेर भाशांचें चॅनल सगल्या चॅनल कंपनींच्या पॅकेजांत आसात. एखादोच कोंकणी शब्दकोश आॅनलायन आसा. सगलेच वचूं येतात. कोंकणी बरोवप्यांनी देवनागरी टायपिंग शिकपाक जाय. मोबायलाचेर इंग्लिशींत कोंकणी टायप करप सोंपें पडटा ही गजाल खरी. पूण, समेस्त लेखकांनी संगणकाचेर नागरी टायपिंग शिकचें. थंय नागरी किबोर्डूय आसा. एआयक लागून कोंकणी मुखार आव्हानां आसात, पूण मुखार वचपाचीय व्हडली संद आसा, हें विसरूंक फावना. मनोरंजन करपी व्हिडियो घालचेच, पूण मार्गदर्शन करपी, बोध दिवपी, समाजीक जागृताय करपी, गिन्यान दिवपीय व्हिडियो घालूंक फावो. कोंकणीचें डिजीटल भांडार वाडूंक जाय. लिप्यांतर जावंक जाय. सगल्यो कोंकणी संस्था डिजीटला वरवीं एकमेकांक जोडपाचीय गरज आसा. एआयंत कोंकणी झळकूंक जाय. आॅडियो बूक येवंक जाय. करपा सारकें खूब आसा. ते खातीर ‘सामको मरून काम करता’ म्हणटात तसले मनीस जाय पडटले. निसुवार्थी, हुशार, गिन्यानी, उक्त्या मनाच्या कोंकणीभाशकांनी हे खातीर खांद मारचो. यत्न केल्यार जैत पयस ना!!