भांगरभूंय | प्रतिनिधी
बोकडो खंय आवयक विचारता, आवय दिवाळी केन्ना गे? आनी आवय ताका सांगता, राव रे बाब पयलीं दसरो जावं दी मागीर दिवाळेचें पळोवंया. म्हणजेच जर दसर्याक खेत्र जाय नासतना तूं वाचलो तरूच दिवाळी पळोवंक मेळटली. कारण दसर्याक बोकडाचें खेत्र करप ही एक परंपरा. हाकाच लागून ही म्हण प्रचलीत जाल्ली. जाणट्यांच्या तोंडांतल्यान जायते फावट ही म्हण आयकूंक मेळटाली. दसर्याक उरल्यार दिवाळी पळोवपाची.
दसर्याक खेत्र करप ही आमची परंपरा आसली. दसर्याची पालखी सिमोलंघन करून देवळांत परतली म्हणजे देवळा लागसरच्या विशिश्ट जाग्यांत खेत्र करताले आनी तें प्रसादा रुपांत कांय लोकांक वाटटाले. हें खेत्र कांय कडेन कोंब्याचें जातालें, कांय कडेन बोकड्याचें जातालें तर कांय वाठारांनी रेड्याचेंय जातालें. रेड्यां जात्रा ह्या नांवान अजून जात्रा जाता. फकत आतां रेड्यांचो बळी दिनात तर त्या जाग्यार कुंवाळो कापतात. तरी नांव रेड्यां जात्रा. तर असल्यो प्रथा आमच्या गोंयांत आसल्यो. इल्ल्यो इल्ल्यो ह्यो प्रथा बंद जाल्यो आनी मोन जाती जाग्यार कुंवाळो वा हेर फळावळ कापून आमी उत्सव मनोवंक लागले.
मोन जातीक कापपाचें बंद जालें तरी एक नवी प्रथा आमच्यांत आयली, मनशाक कापपाची. मनीसूच मनशाक कापूंक लागलो. ते खातीर आमकां दसरो वा जात्रा नाका केन्नाय हें खेत्र करूंक जाता. फकत मुखावयलो बेसावध आसूंक जाय. तशें खेत्र करूंक कोणाक जिवेशीं मारूंक जायसो ना. वेगळे तरेनूय खेत्र करूं येता. आनी आयच्या समाजांत तरी तशें घडटा. कोणाचोय अपमान करप, कोणाकूय वायट उतरांनी खेपप हेंय एकेतरेचें खेत्रूच. महाभारतांत एक देख दिल्ली आसा. एकदीस आपल्या गांडिवाक (धनूक) कितें तरी म्हणलें म्हूण अर्जून धर्मराजाक मारूंक वता. कृष्ण लागींच आसता. तो मदीं पडटा. अर्जून सांगता आपणें तसो सोपूत घेतला गांडिवाचो अपमान करतल्याक आपूण जितो दवरचोना. कृष्ण सांगता, तूं ताचो अपमान कर. अपमान मरणा परस खर. आज आमी सोशल मिडियाचेर कितें पळेतात तर? दर दिसा दुसर्याचो अपमान करप, हाका ताका खेपप आनी आपूण सर्वज्ञ आशिल्लेवरी सनातन आनी धर्माच्या नांवांन लोकांक गिन्यान दिवप. जशें कितें हांकांच सगळें कळटा. पूण आपल्या कर्तुपान आपूण दुसर्याक दुखायता, ताचें खेत्र करता हें मात त्या सभाग्यांक कळना. आनी वेल्यान हे खंय सहिश्णू.
सद्याक आनीक एक प्रथा आमचे मदीं आयल्या, आॅनलायन खेत्र. तशें हें आॅनलायन खेत्र वेगवेगळ्या तरांनी जाता. हांवूय दोन तीन फावट हातूंत सांपडपाचों, पूण इल्ली सादुरताय बाळगिल्ल्यान लुकसाण जावंक पावलेंना. हांव रिटायर जावंक कांय म्हयने उरिल्ले. थोडीं रिणां आसलीं तीं पयलींच सोपोवचीं म्हणून प्रोव्हिडंड फंडा कडेन पयशे मागले. रोखडोच चेक हातांत पडलो. हांवे तो म्हजे बँक अकावंटार जमा केलो. आतां चेकाचे पयशे अकावंटार येवचेच आसले, म्हाका एक फोन आयलो. ‘हांव बँगलोर स्टेट बँकेंतल्यान राहूल शर्मा उलयतां.’ फोनार उलोवप्यान सांगलें. हांवें विचारलें, ‘कितें जालें बाब, कित्याक फोन केल्लो?’ तर ताणें म्हणलें, ‘तुवें जायतो तेंप तुजें डेबीट कार्ड वापरूंक ना म्हूण तें बाद जालां. तुका जर कार्ड जाय तर तें रिन्यू करचें पडटलें नासल्यार तुजो अकावंट बंद जातलो. कसलोच वेव्हार करूंक मेळचोना. कार्ड रिन्यू करता? बेगीन सांग.’
हें आनी कितें? म्हाका कळना. म्हजे कडेन तर स्टेट बँकेचें कार्ड ना. मागीर हें कितें? हांवे ताका सांगलें तर ताणें म्हणलें, नासूं रे. पूण खंयच्या तरी बँकेचें आसा न्ही? आनी मुखार ताणें म्हणलें पळे आं, आजूच तुज्या अकावंटार अमके पयशे जमा जाल्यात. अकावंट बंद जाल्यार रडत बसचें पडटलें आनी तो परत ऑपरेट करूंक बेंगलोर येवचें पडटलें. बेगीन कितें तें सांग. म्हजे कडेन वेळ ना. खीणभर हांव भियेलों. कितें करप, हाका कार्ड नंबर दिवप? पूण खिणांत कितें सुचलें खबर ना, हांवे ताका विचारलें, तूं बँकेंतल्यानूच उलयता हें खरें कशें समजुपाचें? तो एकदम तापलो. हांव इतलो वेळ सांगता तीं फकणां तर? ताणें विचारलें. तरी धीर करून हांवें विचारलें, तुजो स्टाफ नंबर सांगशी? आतां तो घुस्पलो आनी दाखयतां तुका म्हणून फोन बंद केलो. हांवे म्हजे बँकेक फोन करून सगळें सांगलें. ताणें एकूच प्रश्न केलो, तुवें कार्ड नंबर दिलो? हांवें म्हणलें ना. बरें केलें नासल्यार फटवपाचो, ताणें म्हणलें.
ही याद जावचें कारण म्हणल्यार ह्या दसर्याक कोणतरी एकलो म्हजें खेत्र करूंक पळेतालो. होय शर्माच. शर्मा म्हणल्यार ब्राह्मण. आतां ह्या ब्राह्मणांक कितें जालां काय? कसली देख घालून दितात हे संवसाराक? जाणीं लोकांक सुदारपाचे तेच फटींगपणां करूंक शिकयतात? तर ताणें फोन केलो आनी म्हजें नांव घेवन उलोवंक लागलो. ‘अभयकुमारजी मैं शर्माजी बोल रहा हूं!’ हांवें विचारलें, कोण बाबा तूं? हांव काय तुका वळखनां. तर म्हणूंक लागलो, कितें सांगता, म्हाका वळखना? हांवे तुगेल्या घराक टायल्स बसयल्यात. ह्या एकाच उतरावेल्यान हो फटींग म्हणपाचें कळ्ळें. तरी तशें दाखयनासतना हांवें विचारलें, कित्याक फोन केल्लो? तर ताणें म्हजी स्तुती करूंक सुरवात केली. तूं इतलो बरो मनीस, तुवें कामाचे पयशे दिलेच वेल्यान काम बरें जालें म्हणून आनीक पयशे दिल्ले. हांवूय इल्लों भुल्लुसलों. तुस्त कोणाक आवडचिना? तर म्हणपाक लागलो, म्हाका इल्ले पयशे येवचे आसात आनी म्हज्या अकावंटाची मात्शी भानगड जाल्या. (पूर्वार्ध)
अभयकुमार वेलिंगकार
9423884687
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
