महाभारत : म्हजे कल्पनेंतल्यान

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भीष्म पर्वाचे धा दीस

–

(झुजाचो पांचवो दीस सात्यकीन गाजयल्लो, पूण ताचे धायूय पूत हें जग सोडून गेल्ले. पांडवांक खूब दूख्ख जालें आनी ते निरशेले. पूण हस्तिनापूरांतल्या धृतराष्ट्राच्या जिवाक मातशी थंडाय आयली…. आतां मुखार…)

झुजाच्या सव्या दिसा भीमान रथांत रावन आपल्या धोणूतल्यांन बाण सोडून कौरव सैनिकांक मारपाक सुरवात केली. पूण, बाण सोडून चडशे सैनीक मरना अशें ताका दिसूंक लागलें. तो आपली गदा घेवन रथांतल्यान देंवलो आनी गदेचे धपके घालून कौरव सौनिकांक मारीत सुटलो. भीम जमनीर रावन लडाय करता तें पळोवन दुर्योधनाच्या कांय भावांनी ताका चंवशी कडल्यान घेरलो आनी ताचेर बाण सोडपाक सुरवात केली. इतल्यांत धृष्टद्युम्न थंय पावलो आनी ताणें फाटोफाट बाणार बाण सोडून दुर्योधनाच्या भावांक नाका शेवट केलो. ताका लागून दुर्योधनाच्या भावांनी भीमाक थंयच सोडलो आनी ते थंय सावन भिवून पळून गेले. धृष्टद्दुम्नान मागीर भीमाक आपल्या रथांत घेतलो आनी ताच्या रथा कडेन हाडून सोडलो. इतले म्हणसर आपल्या भावांक मजत करपाक दुर्योधन थंय येतालो तो आयतोच भीमाच्या चपक्यांत मेळ्ळो. दोगांयची व्हड लडाय जाली. पूण, भीमा मुखार दुर्योधनाचे कांय चल्ले ना. भीमान सोडिल्ले बाण लागिल्यान दुर्योधन बेसुद्ध जालो. जयद्रथान बेगिबेगीन दुर्योधनाक आपल्या रथांत घालो आनी थंयच्यान पयस व्हेलो. इतल्यांन शंख वाजले आनी त्या दिसाचें झूज थांबलें. झुजाचो सवो दीस भीमान गाजयल्लो युधिश्टीराक हाची खूब उमेद जाली. भीमान दुर्योधनाक बेसुद्ध केलो हे संजयान धृतराष्ट्राक सांगतकच तो चिंतेस्त जालो.

झुजाच्या सातव्या दिसा द्रोण आनी विराट एकामेका सामकार आयलें. दोगांयनी एकामेकांचेर बाण सोडपाक सुरवात केली. द्रोणान आपल्या बाणांनी विराटाचे धोणू मोडलें. ते सरशी विराटान दुसरें धोणू घेवन बाण सोडलो आनी द्रोणाच्या सारथ्याक मारलो. तें पळोवन द्रोणाक खूब राग आयलो आनी ताणें विराटाचो सारथी आनी रथाचे घोडे मारुन उडयले. तसो विराट आपलो पूत सांख्य हांच्या रथार चडून द्रोणा आड लडाय करपाक लागलो. द्रोणान मागीर बाण सोडून सांख्यांचोच जीव घेतलो. पूत मरना फुडें जाण्टो विराट भियेलो आनी रथ घेवन आपल्या शिबिरांत परत आयलो. दुसरे कडेन रथांत बशिल्लो घटोत्कच आनी हतीर बशिल्लो भगदत्त हांची मोटी लडाय जाली. पूण भगदत्ता मुखार घटोत्कचाचे शाणपण खपलें ना आनी तो झुजामळा वयल्यान पळून गेलो. इतले म्हणसर सांज जाली. झुजाच्या सातव्या दिसा विराटान आपलो आनीक एक पूत व्हगडाय‌लो. तो दीस कौरवांचे नदरेतल्यान पळयल्यार तांका खूब बरो गेल्लो. ते खातीर धृतराष्ट्राक बरीच उमेद जाली. पूण पांडव खूब निरशेले.

झुजाच्या आठव्या दिसा पयली पासूनूच भीष्म आनी द्रोण हांणी नेट धरलो आनी पांडवांचे चडशें सैन्य काबार केले. दुसरे वटेन भीमान त्या दिसा धृतराष्ट्राच्या आनीक सोळा पुतांचो जीव घेतलो. अर्जुनाक उलूपी कडल्यान जा‌ल्लो पूत इरावान हो लेगीत महाभारत झुजांत वांटो घेव‌पाक आयिल्लो. ताचो शकुनीचेर राग आशिल्लो. पांडव आनी कौरव हांचे मदीं झूज जावपाक शकुनीची बुद्द जापसालदार आसा अशें ताका दिसताले. त्या दिसा शकुनी ज्युस्त इरावानाच्या चपक्यांत सांपडलो. इरावानान बाणार बाण सोडून शकूनीक नाका शेवट केलो. तें पळोवन शकुनीचे पांच पूत बापायक मजत करपाक फुडें सरलें. इरावानान आपल्या बाणांनी त्या पांचूय जाणांक मारून उडयले. तेन्ना दुर्योधनान अलंबूश राकेसाक इरावाना आड लडपाक धाडलो. इरावानान खूब यत्न केलो पूण त्या राकेसाक मारपाक ताका जमलें ना. अलंबूशान आपल्या बाणांनी इरावानाचो जीव काडलो. इरावान मेलो तें पळोवन घटोत्कच कौरव सैन्याचेर तुटून पडलो आनी ताणें तांची दैना दैना केली. इरावान मेलो हे कळटकच अर्जुन सांजमेरेन कौरव सैनिकांक एक-एक करून उणे करीत रावलो. त्या दिसा कुरुक्षेत्राचेर सगले वटेन मडींच मडीं दिसतालीं. झुजाचो आठवो दीस घटोत्कचान गाजयल्लो. शकुनीचे पांच पूत त्या दिसा मेल्ले. भीमान दुर्योधनाच्या आनीक सोळा भावांक मारिल्ले दुर्योधन सामको निरशेल्लो. संजयान आठव्या दिसा कितें घडले हें सांगतकच धृतराष्ट्र व्हडल्या-व्हडल्यान रडून आपले आनीक कितले पूत उरल्यात हाचो हिशेब करपाक लागलो. अर्जुनान आपलो पूत इरावान व्हगडायल्लो ते खातीर तो आपल्याच दुख्खांत आशिल्लो.

झुजाच्या णवव्या दिसा भीष्म लडायेक भायर सरलो तो तिडकीनूच. आदले दिसा दुर्योधन ताका चाळवोन गेल्लो. ताणें भीष्माक म्हणिलें, ‘आयज आठ दीस जाले आमी पांडवा आड लडाय करतात पूण एकूय पांडव मरुंक ना. उरफाटे म्हज्या चोव्वीस भावांक त्या भीमान मारल्यात. शकूनी मामाचे पांच पूत मेले. म्हाका दिशिल्ले एका दिसा भितर तुमी झूज सोंपयतलें. पूण तशें जावंक ना. तुमचे कडेन जायना जाल्यार तुमी झुजा मळार वचूं नाकात. हांव कार्णाक आमच्या सैन्याचो मुखेल करता. दुर्योधनाच्या उलोवण्याचो भीष्माक खूब राग आयलो. 

मुखार चलता

अनिल नायक