भांगरभूंय | प्रतिनिधी
“निलेशबाब, पळोवया. चल या आमी ” म्हूण फुसलायत शेजारी दोग तीग जाण ताका गाडयेन घेवन गेले. स्कुटरीचो चुराडो जाल्लो. नंबर प्लेटीवेल्यान तांणे आपली स्कूटर वळखली.
कितें करूं! कशें सांबाळुन घेवुं! कांयच कळना. आनी हीं दोगां? हांचे दोगांचे म्हाका कशें शक्य जातलें? निलेश सामको गळसणलो. खिणां खिणां ताज्या दोळ्यांत दुकां उबी रावताली.
“पप्पा, कितें जालें? तूं रडटा ?”
“ना गो बाय.”
“मागीर हें तें कितें? तूं आमकां वोगी करतालो. आतां तूंच ?” सुमित आनी अलिशा दोगांकूय घट वेंग मारीत बापायन म्हळें.
“ना… ना. हांव रडना. मातशी थंडी जाल्या.”
“तशें जाल्यार आज्जेक फोन करूंन सांगता.”
“नाका, हांवे दोतोरालें वखद घेतलां.” भुरगीं ओगी रावली. बापायचें मन मात कळवळ्ळें.
“तितलो सादो प्रस्न न्हय हो. सहज सुटावो जावपाक.” इतल्यान दारांत उबी जाली संगीताली आवय आज्जी बरोबर आयिल्ली.
“आज्जी तुमचे म्हऱ्यांत रावतली. तुमकां आदार जातलो. एकट्याक सगळें जमपाचें ना.”
“स्वताक सांबाळु काय भुरग्याचें पळोंव? अशा बुचकळ्यांत आसतना आज्जेचो हातभार ताका व्हडलें ‘रीण’ कशें जालें. संगीताचे आज्जे बरोबर भुरग्यांचें बरें जुळटालें. सुमित आनी आलिशाय आनंदीत जालीं.
“आज्जे तूं आमगेरच राव” दोगांनी बापायच्या मनांतले आपल्या ओंठातल्यान वदलें.
जाव सायबा! कोण तरी आदाराक धांवन आयलो. अशें म्हूण ताणें हुस्कारो सोडलो. येदे व्हडलें सवंसाराचें वजें… कशें मुखार वचचे ? निलेश मनांतल्यान खचलो.
दोळेमुखार उबें रावलें. शीतु. ताची गोरीपिट्ट ताडमाड कशी बायल. केन्ना एक दीस ताका कितेंच करूंक दिलें ना. कामाक वागीण. घरांत सगळ्यांची खोस पळयतालें. त्या दिसा कित्याक म्हूण ताका वच म्हळें? परत परत होच खिण ताजे मनांतल्या पड्ड्या भितर ताका उक्तो करता तो दिसतालो.
“आगो तूं आजच वचून पयशाची वेवस्ता केल्यार बरी.”
“आज आयतार, फाल्यां सांजवेळा वचपाचें थारायलां.”
“आज गेल्यार फाल्यां म्हाका फ्लॅटाचे थारावप सोपें जातलें.”
“बरे, सांजचें वता हांव.’’ जेवण जालें. पुराय कामां जातकच शीतल भायर सल्लें. स्कुटरीन रोखडेंच वचून येतलें. म्हूण घोवाची स्कूटर घेवन गेलें. आठ साडे आठ जालीं तरी शीतु पावलें ना.
“पप्पा, मम्मा येवंक ना आजून.”
“हय पावतली. मातसो वेळ जाला आसतलो.”
“आरे! बोरये पुला कडेन अपघात जालो. व्हडल्या ट्रकान स्कूटरीक चेपयली. फाटली चलयताली ती बायल आकताक गेली.” कोणेतरी वाऱ्यावेली खबर कानांर घाली. निलेशाक कितें करचें कळ्ळें ना. तांणें बेगीबेगीन फोन लायलो. फोन कोण उबारना. तीन चारदा रिंग जायत रावलो. कोणेतरी ‘हॅलो’ म्हळ्ळें.
“कोण उलयता?”
“हांव निलेश”
“हांगां स्कूटरीन एक बायल पडल्या. बोरये जंक्शनार तिचे स्कूटरी कडेन हो फोन मेळ्ळा.” निलेश कडकडलो हांतांतलो मोबायल सकयल पडलो.
“आवय”! म्हळ्ळें तांणें. शीतु! म्हजे शीतु! म्हणटा म्हणसर घरांत लोक भरलें. “निलेशबाब, पळोवया. चल या आमी ” म्हूण फुसलायत शेजारी दोग तीग जाण ताका गाडयेन घेवन गेले. स्कुटरीचो चुराडो जाल्लो. नंबर प्लेटीवेल्यान तांणे आपली स्कूटर वळखली.
शीतु, शीतु म्हणत पिसो कसो रडलो. म्हाका सोडून कशें गेलें!
पुलिसांनी पंचनामो… सगळें सगळें केले. ट्रकवालो ट्रक सोडून पळून गेल्लो. पोस्ट मोर्टम जावन कूड घरांत हाडली. घरांत पुराय काळोख पसरिल्लो. आमोरेचेर दिवो लावपाचें कोणाक भानूय उल्लें ना. शीतु येतकच दिवो लायतलें. तुळस शीतुची वाट पळयताली. अमित आनी अलिशाक सकाळीं आवयची कूड पळोवन निर्शेलीं.
“मम्माक कोणे मारली?” एकार एक प्रस्न विचारत तीं निष्पाप भुरगीं जाप सोदतालीं.
“कोणाक जापसालदार धरप?”
कोणाक ख्यास्त दिवप ? आनी ह्या दोन जिवांची ‘आवयची सावली’ ना करतल्याक कसली ख्यास्त दिवपाची?
मेली ती गेली. फकत स म्हयने जाल्यात. जखम अजून पेखली ना आनी पेखचीय ना. नातें तें भुरगीं आवयचें, घोव बायलेंचे, आवय धुवेचें…
दिवो पालवलो आसत, पूण काळखांत तीं भुरगीं कशीं जगतली ?
“पप्पा, मम्मा परत केन्नाच येवची ना?’’ हाची जाप कोणा कडेन नाशिल्ली.
“तिजो गुन्याव तरी कितें?” त्या दिसा घरांत घरभर लोक. कोण उजो पेटोवंक, कोण पालोवंक.
“आमी आसा तुमचे बरोबर निलेशाबाब.” आश्वासनां, उतरांचे अमृत शिंपडावन गेले जायते.
“म्हाकाच धीट जावचें पडटलें. ह्या म्हज्या भुरग्यां पसत.”
“आमच्यातले आमी फकत मर्णाक वतात, तशेंच लग्नाक येतात.” मागीर कोण कोणाचो सोयरो नासता धायरो. तुजो रथ तूं ओड. हें आमचें मॅच फिक्सींग. नसत्यो राटावळी आमकां नाका रे बाबा.” पूण निलेशान हार मानली ना. आज्जेच्या आदारान आपल्या रोंप्याक सारें उदक घालून शिंपत रावलो. कारण जिवीत अशेंच आसता. केन्ना दर्याचीं व्हडली ल्हारां, केन्ना कडक वोत, केन्ना कुपांतल्या विजेचो कडकड पूण तेच बरोबर चंद्रीम शीतल चान्ने घेवनुय येता. भुरगीं ल्हानाची व्हड जावन पांखाटे लावन उडटलीं. आनी….
निलेशान त्या तुटिल्ल्या पतंगाचें सूत घट सांबाळपाक इल्लोय वेळ काडलो ना, मातूय कांचवेनासतना.
विजया नवीन शेळडेकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
