एकचार सांबाळुया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भावंडांनो,
आमचो देश हो विंगड विंगड जाती-धर्म-पंथ तांच्या आसपावान भरला. जण एकलो आपल्या जाती-धर्म आनी पंथाक चड म्हत्व दिता. पूण भावंडांनो, जण एकल्यान आपली जात-धर्म-पंथ सांबाळचोच पूण दुसऱ्यांचो धर्म उणाक केन्नाच लेखचो न्हय. आमी आमच्या देशांत अश्यो जायत्यो परंपरा पळयतात जांचो उद्देश फकत आमच्या देशांतलो एकचार सांबाळून दवरपा पासत वावुरतात. खरें आसा तें. भावंडांनो आमी आमच्यांतलो भेद-भाव विसरून जर एकचारान रावले जाल्यारच आमी ह्या देसांत सुखान रावूंक पावतले. दुखान जियेतना आमची आनी हेरांची उदरगत करूंक पावतले.
भावंडांनो 1964 वर्सा पंडीत नेहरूंच्या उपरांत देशाचे प्रधानमंत्री जावपी लाल बहादूर शास्त्री हांणी देशाचें दळण-वळण खात्याचे मंत्री, वेपार तशेंच उद्देग मंत्री, घरमंत्री अशा जायत्या पदांचो भार सांबाळलो. शेतीची तशेंच उद्देगीक परिस्थिती सुदारपा खातीर साबार येवजण्यो राबयल्यो, भाशीक प्रस्न सुटावे केले त्या लाल बहादूर शास्त्री हांची 2 ऑक्टोबराक जंयती पुराय देस मनयता. 1965 वर्सा स्वतंत्रतायेचो दीस मनयतना आमच्या देसाचे प्रधानमंत्री लाल बहादूर शास्त्री हांची एकचारा विशीं आपले विचार मांडून भौसाक आपल्या उलोवपांतल्यान मार्गदर्शन केल्लें. तातूंत तांणी म्हणिल्लें, म्हज्या भारतीय देश भावांक उद्देशून हांव सगळ्यांक विनंती करतां की तुमी खंयचीय आसूं, तुमचो वेवसाय खंयचोय आनी कसलोय आसूं तुमीं सगळ्यांनीं आपआपलें काम अत्यांत निश्ठेन करूंक जाय. तुमचे भीतर जें कितें बरें आसा ताचो वापर करून निसुव्र्थ पणान देसाची सेवा करात. राश्ट्रीय एकचार ही आमची गरज आसा. देखूनच सगल्या भारतीय भावांनी मागीर तांचो धर्म खंयचोय आसूं वा ते खंयच्याय वेवसायाचे आसूं ताणीं सगळ्यांनी संघटीत जावंक जाय, एकठांय येवन हातांत हात गुथूंन ही शक्त संघटीत करूंक जाय. कितलेय कश्ट पडले जाल्यार ते घेवन त्याग करपाक तयार रावपाक जाय. आपणा भितर फूट पडटली अश्या खंयच्याच
विचारांक बळी पडूंक जायना वा तें आमचे भीतर तिगोवंक दिवंक जायना. येता ते परिस्थितींत फावो तें मोल दिवन आमी आनी तुमीं मेळिल्लें स्वातंत्र्य अबाधीत राखूंक जाय.
देशाची स्वतंत्रताय आनी सार्वभौमत्व हांची राखण करपाच्या निर्धारान आमी राश्ट्रीय शिस्तीचे नवे जाणिवेन आमी सगळे मिळून एकठांय येवन कार्य करूया. भावंडांनो, आमच्या आदल्या प्रधानमंत्र्याच्या उतरांची आयजूय खूब गरज आसा. आमी तांच्या विचारां प्रमाण वागपाचो संक्ल्प बांधुया आनी आमच्या भुरगेपणा सावनूच वावर करीत रावूया. तातूंतच आमचें हीत आसा हें विसरूंक फावना. आमी नव्या संस्कारीत विचारांची,पर्जळीत फुडाराची आस धरुया. बरें तर…
उल्हासभाई