भांगरभूंय | प्रतिनिधी
झूज पर्व – 2
भीष्म- पर्वाचे धा दीस
(युधिश्टीर मागीर परत आयलो आनी आपल्या रथार चडलो. तो परत येना फुडें शंखांचो व्हडलो आवाज जालो आनी महाभारत झुजाची सुरवात जाली. आतां मुखार…….)
झुजाच्या पयल्या दिसा शंखांचो आवाज जायना फुडें दोनूय सैन्यांनी एकमेकांचेर घालून घेतलें. हतींचे आड्डप, तरसादींचो खणखणाट, सैनिकांच्यो आड्ड्यो ह्या सगल्या आवाजांनी सगलो वाठार भरून गेलो. कोण कोणाक मारता, कोण मरता हेंच समजना जालें. भीष्म आपल्या बाणांनी पांडवांच्या सैनिकांक मारीत सुटलो. जाल्यार भीमाचे गदेच्या धपक्यांनी शेकड्यांनी कौरव सैनिकांचो जीव गेलो. विराट राजाचो धाकलो पूत उत्तर हतयाचेर बसून लडाय करतालो. ताणें शल्याचे घोडे मारून उडयले, ताचें धोणू तोडलें. तेन्ना शल्यान आपल्या हातांत भालो घेतलो आनी हतीर बशिल्या उत्तराचेर एकाच नेटान शेवटून मारलो. भालो उत्तराचे छातयेतल्यान आरपार गेलो आनी उत्तर हती वयल्यान सकयल पडलो. आपलो भाव मेलो हे पळोवन उत्तराचो व्हडलो भाव श्वेत तरसाद घेवन शल्याचेर धांवून गेलो. शल्य आतां आनीक जिवो उरना, अशें भीष्माक दिसलें आनी ताणें आपल्या हातातल्या भाल्यान, धांवून वतल्या श्वेताचो जीव घेतलो. इतले म्हणसर सूर्य अस्ताक गेलो. शंखांचो आवाज जालो आनी पयल्या दिसाचें झूज सोंपलें.
पयल्या दिसा कौरवांचें जैत जाल्लें. पांडवा- वटेतले विराटाचे दोन पूत झुजांत सोंपिल्ले. युधिश्टीर सामको निर्शेलो. झुजाचो पयलोच दीस आसा, एका दिसांत सगलें सोंपून वचना अशें सांगून कृष्णान युधिश्टीराक समजायलो. पयल्या दिसा झुजांत जें कितें घडलें तें सगलें संजयान दुसऱ्या दिसा वचून हस्तिनापूरांत आशिल्ल्या धृतराष्ट्राक सविस्तर सांगलें. तें आयकून धृतराष्ट्राक खूब खोस जाली.
झुजाच्या दुसऱ्या दिसा जाल्लें झूज पयल्या दिसा परस चड खर जालें. झुजाच्या मळार रगताचे व्हाळ व्हावूंक लागले. पयल्या दिसाच्या झुजांत कौरवांक जैत मेळिल्लें म्हणून अर्जुन आनी भीम सामके पिसावल्या भशेन जाल्ले.
अर्जुन आपल्या बाणांनी कौरव सैन्याचो नाश करीत सुटिल्लो. तें पळोवन अर्जुनाक आडोवपाक भीष्म आनी द्रोण हे दोगूय फुडें आयले. पूण, अर्जुनान तांकां आपले कडले बाण सोडून नाका शेवट करून सोडले. सबंद दीस तांचीं लडाय चालू आशिल्ली. सुर्य अस्ताक गेलो. आनी भीष्म- द्रोणान सुटकेचो सुस्कार सोडलो. ते वटेन भीमाचेरूय सांवार आयिल्लो. ताणें आपले गदेन कलींग राजाच्या पुतांक सर्गाचे वाटेर धाडले. तें पळोवन रागान फुडें आयिल्लो कलींग राजाय भीमाचे गदेच्या धपक्यातल्यान सुटलो ना. ताचोय भीमान जीव घेतलो. कलींग राजा मेल्या उपरांत भीमान आनीक फाटीं-फुडें पळयलें ना. आपली गदा घेवन तो कलींग सैन्या भितर रिगलो आनी तांणे ताची दशादशा केली.
सांज जाली तशी लडाय बंद जाली. झुजाचो दुसरो दीस भीम आनी अर्जुनान गाजयल्लो. कलींग राजा आनी ताच्या सगल्या सैन्याचो नाश जाल्लो. द्रोण आनी भीष्माक अर्जुनान नाका पुरो केल्ले. त्या दिसा युधिश्टीराच्या जिवाक मातशें बरें दिसलें. तेवटेन संजयान दुसऱ्या दिसाच्या झुजाचो अहवाल धृतराष्ट्रात दिलो. तो आयकून धृतराष्ट्राचे तोंड कोडू वखद घेतिल्लेवरी जालें.
झुजाचो तिसरा दीस उजवाडलो. आदल्या दिसा अर्जुनान ताची कशी वाट लायिल्ली हाची भीष्माक याद जाली. तेच तिडकीन भीष्मान लडायेक सुरवात केली आनी तो पांडवांच्या सैनिकांक मारीत सुटलो. कृष्णान तें पळयलें आनी ताणें अर्जुनाचो रथ भीष्माचे वटेन घुंवडायलो. मागीर कितें विचारता? भीष्म आनी अर्जुन हांचें पेटलें. दोगूय एकमेकांचेर तरातरांचे बाण सोडूंक लागले. पूण अर्जुन भीष्माचेर बाण सोडपाक कांचवेता हें कृष्णाच्या लक्षांत आयलें. ताका तिडक आयली. ताणें अर्जुनाक म्हणलें, ‘भीष्म तुजो आजो हें विसर आनी बाण सोड. भीष्माक आडायलो ना जाल्यार पांडवांक जैत केन्नाच मेळचें ना. तुजे कडेन तें जायना जाल्यार म्हाका सांग. हांव त्या भीष्माक सोंपयता.’ अशें म्हणून कृष्ण रथा वयल्यान देंवलो आनी भीष्माच्या रथा वटेन वचूंक लागलो. ताणें कमरेक आशिल्ल्या आपल्या चक्राक हात घालो. इतल्यांत अर्जुनान रथांतल्यान सकयल उडी मारली आनी धांवत येवन कृष्णाच्या पायांक घट्ट वेंग मारली.
ताणें म्हणलें, “कृष्णा, म्हाका क्षमा कर. म्हजें कर्तव्य हांव विसरलों. हाचे फुडें तें जावचें ना. पूण झुजा वेळार हातांत शस्त्र न घेवपाचें तुजें उतर तूं मोडूं नाका. चल, परत रथांत बस.” अशें म्हणून अर्जुनान कृष्णाक हाडून रथांत बसयलो.
मुखार चलता
अनिल नायक
9049079789
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
