भांगरभूंय | प्रतिनिधी
दर एकल्या मनशाच्या जिवितांत आपूण शिक्षक जावचे पयलीं विद्यार्थी हो जालाच आसतलो. स्वाभाविकतायेन ह्या संवसारांत सगल्यांत पयलीं मनीस जल्माक येता तो विद्यार्थी म्हूण. जाका कांयच खबर नासता, पूण जशीं वर्सां वतात तशें तशें ताका फावो तें ज्ञान मेळपाक सुरवात जाता. मनशाचो पयलो गुरू म्हणजे ताचो आवय-बापूय. एका भुरग्याक जेन्ना चलूंक लेगीत कळना, तेन्ना ताचें बोट धरून चलूंक लावपी ताची आवय, चुकल्यार कानाक पीळ घालपी ताचो बापूय. जाल्यार उदरगती खातीर पावलार पावल दवरून शिक्षणाच्या मळार आदार दिवपी ताचे शिक्षक, ह्या सगल्यांचो आस्पाव जाता. एक विद्यार्थी घडोवपा खातीर हे सगले घटक म्हत्वाचे, तशें पळोवंक गेल्यार जेन्ना विद्यार्थी हे नदरेन आमी एकल्या कडेन पळयता तेन्ना ताचे कडल्यान खूब कितें अपेक्षीत आसता.
पयलींच्या काळांत शिक्षणाक खूब म्हत्व आशिल्लें, आनी भुरग्यां मदीं लेगीत शिक्षण आत्मसात करपाची उमेद भरभरून दिश्टी पडटाली. भुरगीं जमनीर बसून लेगीत पाडे म्हणटालीं आनी उमेदीन शाळेक वचूंक सकाळीं फात्यां पारार उठ्ठालीं. आपल्या गरीब आवय-बापायचें आनी स्वताच्या गांवांचें नांव वयर सरचें, हेंच सगल्या विद्यार्थ्यांचे उद्दिश्ट आसतालें. समर्पण, समता, संस्कार ह्यो तीन गजाली एका आदर्श विद्यार्थ्याचें जिवीत पुरायपणान बदलूंक शकता, असो एक विस्वास आदल्या लोकां मदीं घोळटालो.
आयच्या आधुनीक काळांत विद्यार्थी वा भुरगीं शिक्षण आत्मसात करपाक सोदिनात. आयच्या भुरग्यांक समर्पण ह्या उतराचो अर्थ लेगीत खबर ना. फक्त आपूण व्हड आनी आपूण सांगता तेंच खरें अशें मिरयतात. शिक्षक हो आपलो दुसरो गुरू अशें घडये आयज भुरग्यांक दिसना. पालकांचे संस्कार आयज खंय तरी कमी पडटात हाची जाणविकाय जावंक लागल्या. पालकांक जर तांच्या भुरग्यांक एक आदर्श विद्यार्थी करपाक जाय जाल्यार भुरग्याचेर फावो ते संस्कार जावप म्हत्वाचे. आदर्शाच्या मार्गाचेर चलपाचें हें पयलें पावल. पयलीं आसलें तें आयज ह्या वर्तमानांत कांयच उरूंक ना. आयज सगल्या पालकांक आपआपलो भुरगो बऱ्या गुणांनी पास जाल्लो जाय, आपलो भुरगो बर्या गुणांनी पास जावचो म्हूण दिसाची-रात लेगीत काम करतात आनी हें सगलें करता करता त्या भुरग्या कडल्यान आवय-बापायक एक अपेक्षा तयार जावपाक सुरवात जाता.
जसो वेळ वता तसो तसो भुरगो लेगीत परिश्रम करता आनी आपल्या घरच्यांचें नांव वयर काडटा. पूण आपूण आदर्श विद्यार्थी जालो काय? हाचें भान मात ताका नासता, तो फक्त अभ्यास करून करून आपल्या आवय- बापाच्या पयशांचें रीण फारीक करता अशें दाखयता. हांगा तो भुरगो घडये एक बरो विद्यार्थी जाला आसत, पूण एक आदर्श नागरीक जावपाक नापास जाला हें सारकें दिसून येता. देखून, पालकांनी लेगीत संस्कार ह्या विशयाचेर लक्ष दिवचें आनी तांच्या भुरग्यांनी तें रुजोवचें.
सार इतलोच, एक बरो विद्यार्थी जावंक जाय जाल्यार प्रत्येक भुरग्यान पयलीं ताच्या पालकांच्या सामकार आदर्श जावचो, तांकां आपल्या जिवितांत पयलो मान दिवचो. तांचो आदर करचो, आपूण व्हड जालो काय तांकां घराच्या तिसऱ्या कोनशाक उडोवचें न्हय. तांणी रुजयिल्ल्या संस्काराक कोंब फुटचो आनी त्याच कोंबा पसून एका झाडां भशेन वयर सरचो आनी निसुवार्थीपणान कसलीच अपेक्षा करिनासतना सगल्यांक सावळी दिवची. देवा फुडल्यान समर्पणाची भावना दवरची. व्हडल्यांच्या फुडल्यान आदराची भावना दवरची, आपलें काम फक्त शिक्षण आत्मसात करपाचें आनी गर्व-अहंकार दाखयनासतना आत्मसात केल्ल्या शिक्षणाचो वायट उपेग करचो न्हय हें लक्षांत घेवचें. फक्त चडांत चड गूण मेळयले म्हूण आदर्श विद्यार्थी जायना. संस्कार हे मनशाच्या नागरिकत्वाचें आनी आदर्शाचें एक मूळ साधन. आदर्श विद्यार्थी जेन्ना आदर्श नागरीक जाता तेन्नाच शिक्षणाचें खरे तरेन सार्थक जालां अशें समजूं येता. जो भुरगो एका आदर्श नागरिकत्वाचे गूण मनां सावन आपणायता तोच आपल्या पालकांचे, देशाचें, समाजाचें नांव वयर काडटा आनी आपले जिणेचें आनी आपल्या जल्माचें खरे तरेन सार्थक करता. हें दर एकल्यान लक्षांत घेवप गरजेचें.
स्वेद सदानंद दिवकार
divkarswedugmail.com
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
