तूं सगल्यांचो दुस्मान जावन….

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

संवसाराचो सडवणदार जेजू ख्रिस्त, दुस्मानाचो मोग करुंक उलो दिता. दुसऱ्यान आमकां वायट केलां, ताका भोगसणें दिवन मोग करुंक आमकां दिल्लें हें खरेंच आव्हान. जेजू फक्त हें उलयलो ना पूण आपले जिणेंत तें जियेलो. ताणें कोणाकूच आपलो दुस्मान म्हूण पळेवंक ना.

तुजें जिवीत आमकां कोणाकूच समजना, संजीवाचो इश्ट नवीन उलयलो. तूं केन्ना उलयता आनी केन्ना उलयना, केन्ना हांसता
आनी केन्ना रडटा तेंवूय एक हुमाणें, तांच्या पंगडांतलें मारियेला उलयलें. तूं असो कसो, सगल्यांचो दुस्मान जावन खंय वता? ताचो दुसरो इश्ट उदगारलो. हें सगळें आयकून संजीव आपलेच भितर हांसतालो. संजीवाची वागणूक ताच्या इश्ट पंगडाक जाय तसली जायना म्हणटच असले एकारएक प्रस्न ताचेर शेवटताले. इतलें आसुनूय संजीवान मनाची थिराय सांबाळिल्ली.
सगळ्यांचो दुस्मान जावन कितें करता? हें विधान म्हाका तर म्हत्वाचें लागलें. दुस्मान म्हळ्यार कोण? कोणाक आमी दुस्मान म्हणचो? एका देशाचेर दुस्मानान घुरी घाली, शेजारी, शेजाऱ्याचे दुस्मान, कुटुंबांतय आमी दुस्मान जावन जियेतात, असलीं विधानां आमी जायते फावटी आयकल्यात आसतलीं. केन्ना आमी दुसऱ्यांंचे दुस्मान जातात? कोण, कोणाक दुस्मान म्हूण लेखतात? हे विशीं नियाळ केल्यार बरो.
दुस्मान, म्हणटना आमचें वायट चिंतपी मनीस, आमकां वयर सरुंक दिनात वा आमचें बरें जाल्लें तांकां नाका, असल्या मनशांचें रूप आमच्या दोळ्यां समोर येता. आयच्या ह्या आधुनीक संवसारांत दुस्मानाचो अर्थ बदल्ला, वा ह्या उतरा कडेन वेगळेच नदरेन पळेवचो यत्न समाज करता, हें सांगूंक कठीण. कोणाकूय ताचे चुकी वा वागणुके विशीं सांगल्यार, आयज आमचे मदलीं चडशीं जणां सांगतल्याक आपलो दुस्मान म्हूण लेखतात. आपली वागणूक खयंचे दिकेन गेल्या वा वता हाची तांकां जाणविकाय ना. म्हजें बरें जाल्लें तुका नाका वा हांव तुका आवडना देखून तुका म्हजी वागणूक वायट लागता, दुसऱ्यांंक कित्याक ती तशी लागना? अशे उरफाटे प्रस्न करुंक लागल्यात.
वयर दिल्ल्या संजीव ह्या तरणाट्याची परिस्थिती तीच जाल्ली. संजीव आपल्या अंतस्कर्णां परमाणें आपले जिणेची जाणविकाय घेवन जियेतालो. आपले ते इश्ट म्हूण तांचो फुडार बरो जाल्लो ताका जाय आसलो. असल्याच हुसक्यान भरून संजीव तांचे लागीं जिणे वागणुके विशीं उलयतालो. हें तांकां सोंसना जालें. ताचे विशीं नाका तसल्यो खबरो वाऱ्यां सारक्यो व्हांवताल्यो. संजीवाक दुस्मान कसो तांणी पळेलो. आपले संबंध तुट्टले म्हूण संजीवान दोळे आनी कान धांपून पळेवंक आनी आयकूंक येताले, पूण संजीवाचें अंतस्कर्ण खावंक लागलें. संजीवान मात मनाची थिराय सांबाळिल्ली.
संवसाराचो सडवणदार जेजू ख्रिस्त, दुस्मानाचो मोग करुंक उलो दिता. दुसऱ्यान आमकां वायट केलां, ताका भोगसणें दिवन मोग करुंक आमकां दिल्लें हें खरेंच आव्हान. जेजू फक्त हें उलयलो ना पूण आपले जिणेंत तें जियेलो. ताणें कोणाकूच आपलो दुस्मान म्हूण पळेवंक ना; पूण दुसऱ्यांंनी ताका आपलो दुस्मान कसो लेखलो. हें सगळें नियाळ्ळे उपरांत वायट करतल्यांक भोगसून तांचे लागीं इश्टागत जोडूंक आनी हे वरवीं तांचे जिणे वागणुकेंत नवसरणी हाडूंक अशक्य न्हय. शक्य आसा. केरळांतल्या सिस्टर राणी मारियाक जिवेशीं मारली तेन्ना तिच्या घरच्यांनी खून करतल्याक दुस्मान कसो लेखूंक ना; परतेंच जाल्यार ताचो तांणी मोग केलो. हें कर्तूब पळेवन मध्य प्रदेशाचो राज्यपाल असो उदगारलो: हें फक्त ख्रिस्तांवांक शक्य आसा. ताचीं उतरां खरीं जायत, पूण म्हज्या मता प्रमाणें हें कर्तूब सगळ्या मनीसकुळाक शक्य आसा. वायट करतल्यांक बरें करुंक आमकां धर्म शिकयता तें जालेंच, हें एक मनिसपणाचें कर्तव्य.
इश्टागतीच्या पंगडांत वा कुटुंबांत दुसऱ्यांंक कितेंय बऱ्याक सांगतात जाल्यार, ती एक सेवा आनी मोगाची करणी. पूण हें दुसऱ्यांंक म्हळ्यार, जिणेचो हेतू स्पश्ट ना तांकां मात ती करणी नसायेची वा रागाची. देखून आमच्या कुटुंबांत पसून आमी आमच्यांचेच दुस्मान कशे जियेतात. एक आदर्श जीण जियेतलो, आपले जिणेचें अनुकरण कर म्हूण बळ करिना, पूण असली जीण आवडना तांकां तो मनिसूच नाका. असले परिस्थितींत भिरांतेन जियेल्लीं दुसऱ्यांंचे वागणुकेचेर आक्रमण करतात. हें तर आमकां मनीस कशे सोबना.
जिणेचो भेस मानून घेवन सत्य परिस्थितीक आमी फुडो करतले जाल्यार, आमकां आमचो रचतलो आदर्श जावंक जाय. जिणेच्या भेसाची वळख आनी समजणी गरजेची; तशेंच जिणेंत जाणविकाय घेवंक जियेल्यार फायदो जाता. दुसरो जियेता ती बरी जीण जियेवंक जायना जाल्यार दुसऱ्यांंचेर फातर शेंवटून आमकां फायदो जायना. असले तांचे बरे जिणे वरवीं आमचे जिणेची वाड जावंक शकता, हें आमच्या मनांत रिगयल्यार बरें; नाजाल्यार दुसऱ्यांंची बरी आनी मनीसपणाक सोबता तसली जीण आमकां भिरांतेची जातली.

जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत
7666519837