दुसऱ्यांक मान- आदर दितात तेन्ना…

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

ये फादर, तुमकां आमगेर पळेवन आमचें मन संतोसता. तुमी आमगेर भितर सरप म्हळ्यार आमगेर देवूच भितर सरप.- तो पाद्री तांच्या घरांत भितर सरतच ताणीं ताका सांगललीं हीं उतरां.

“कशीं आसात तुमी?” अशें हॉस्पिटलांचे खाटीर न्हिदून आसलल्याक आनी ताची सेवा करतल्याक हॉस्पिटलांत भेट केल्ली तेन्ना हांवें उलो केलो. “तुमकां कित्याक? म्हजी खबर घेवंक तुमी कोण?” असो उळटो प्रस्न ते खाटीर न्हिदलल्या मनशान केलो.

“आमी तुमचे खबरेक आयल्यात. कशीं आसात तुमी?” अशें दोग सिमिनारिस्त त्या गांवांत घराघराक भेट दिताना ताणीं विचारलें. “आमी आसात बरीं. कित्याक?” ही तांची विचित्र जाप आयकून सिमिनारिस्त थटाकले.  “आमी सिमिनारिस्त, तुमकां मेळूंक आयल्यात,” ते उलयले. “तुमी सिमिनारिस्त म्हण आदींच सांगललें जाल्यार  हांव अशें उलोंवचो नासलो.” तो व्हडील फुडें उलयलो.

आयज आमी कोणाकूय सोंपेपणीं घरांत येवकार दिनांत. आमी फक्त आमच्या वळखीच्या मनशां कडेन आतिथ्यशील जातात. दुसऱ्यांक आतिथ्यशील जावंकय आमकां बंदन आसा. असलें आतिथ्य, सुवार्थी आतिथ्य जालें ना? आमचो कोण तरी लागींचो वा वळखीचो आमगेर येवंचो, आमच्या सांगाता रावंचो अशें आमकां दिसता. पूण तो आमचे वळखीतलो न्हय जाल्यार तो आमचे कडसून गेल्यार पुरो अशें आमकां दिसता.

खरें म्हळ्यार आतिथ्यशील व्यक्ती कसलोच भेदभाव करिना. आपूण जावन दुसऱ्यांक लागीं सरता. दुसऱ्यांची वळख करता, दुसऱ्यां लागीं उलोवन तांचेंय समाधान करता. दुसऱ्या अर्थान सांगचें जाल्यार, एक आतिथ्यशील व्यक्ती पुराय तरेन मनशाळ आनी जिवाळ. ताका दुसऱ्यांचो हुस्को आसा. दयाळू  ताचो सभाव. कसलोच भेद-भाव करिनासतना दुसऱ्यांक भितर ओडून घेता तसले ताचे संबंद. आपल्या विचारां कडेन सहमत ना वा आपणाक उतरां-करण्यानी सकला घालता,तांचे लागीं पासून एक आतिथ्यशील व्यक्ती तोच आदर ताका दिता. ताचें जिवीत एक उक्तें पुस्तक अशें म्हणुंयेता.

वयर उल्लेख केल्ले गूण आमचे मदल्यांकूय आसात. आमीय जायत्या परिस्थितींत आतिथ्यशील जाल्यात. साबार फावटी आमचे आतिथ्यशील वागणुके वरवीं आमी दुसऱ्यांक लागीं जाल्यात. पूण आमी जोडलले संबंद कितले थीर आसात म्हूण सांगूंक कठीण. वयल्या निमाण्या दोन घडितांनी आदर-मान दिश्टी पडना. अनवळखी मनशाक आमी मान दीवंक फाटीं म्हूण हीं घडितां सांगतात. आमचे संबंद जायते फावटी वयल्या वयर उफेवपी जायनांत मू? आमी दुसऱ्यां सवें आतिथ्यशील जाल्यात जाल्यार आमचो लिपललो हेतू साध्या करुंक न्हय मूं? आमकां दुसऱ्यां कडसून कितें तरी मेळटलें म्हूण आमी तर दुसऱ्यांक मान-आदर करतात जाल्यात आमी आपणायलली वागणूक चुकिची म्हणूंक जाय. असल्या वेळार आमी आमचें अंतस्कर्ण जागयल्यार बरें.

हो जालो दुसऱ्यांक दिल्लो मान- आदर. आमी आमकांच मान-आदर दीवंक जाय. आमकां आवडटा वा आवडना जाल्यारूय आमी आमचे सवें आदर्शील जाल्यार आमकांच बरें. एक आदर्शील व्यक्ती सगळे तरेच्या मनशांक सांगाता घेता. तशेंच आमचे वाडिच्या सगळ्या बाजूंक आमी मान दीवंक जाय. आमची वाड म्हणटाना शरिरीक, मानसीक आनी अध्यात्मीक ह्या बाजुंचेर आमी आड-नदर करुंक फावना. आमचेच सवें आमी आदर्शील जावप म्हळ्यार थोड्यांक घड्ये आमी आप-स्वार्थी जातात अशें दिसत. ना! कित्याक  हातूंत आमचो  स्वार्थी हेतू ना. आमची बरी वाड जाता तेन्नांच आमी दुसऱ्यांचे वाडीक हात भार लावंक शकतात. आमी आमचेच सवें आदर्शील जातात तेन्ना दुसऱ्यां सवें कसलोच लिपललो हेतू नासताना आदर्शील जावंक आमकां सोंपें जाता.

कसलोच हेतू बाळगिनासताना दुसऱ्यांक मान- आदर दिवप ही आयच्या काळाची गरज. वळख ना जाल्यार पासून मानान त्या मनशांक लेखूंक आमी फाटीं कित्याक? अनळखी मनशांचेर विस्वास दवरात म्हूण हांव सांगिना. मनीस कशे तांकां आमचे कडल्यान मान मेळ्ळो जाल्यार कितें वायट?  मान-आदर ह्या उतरांची नीज समजणी आमकां मेळ्ळी जाल्यार आमचे बरे वाडी खातीर आमचेसवें आमी आदर्शील जावन दुसऱ्याकूय आमी मान दिवपाचीं.

– जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत,

(लोलयें) 7666519837