अध्यात्मीक पर्यटन गरजेचें

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

गोंयचीं देवळां, चर्ची, मशिदी, थंयच्यो तळयो, धर्मीक सण, परंपरा हांचो प्रचार केल्यार अध्यात्मीक पर्यटनाक बळ मेळटलें.

गोंयांत दरवर्सा लाखांनी पर्यटक येतात. तातूंत चडशे खाओ, पिओ, मजा करो, हे चंगळवादी वृत्तीचे. अर्थांत कोणाक कसलोच त्रास जायना जाल्यार हाका हरकत घेवपाची गरज ना. मात, हातूंतल्या कांय पर्यटकांनी नाका जाल्ले करून गोंयचें नांव पेड्डेर केलां. हे पर्यटक खर्चूय खूब करतात. कारण चमचमीत खावप, नशा हाडपी द्रव्यां पियेवप, हजारांनी रुपयांच्यो तिकेटी काडून पार्ट्यांक वचप हाचेर खोटलोभर दुडू मोडचे पडटात. दुसरे तरेचे पर्यटक आसात, ते कुटुंबां वांगडा येवपी. देवळां, चर्ची फिरपी, सैमांत रंगपी. हे शांत प्रवृत्तीचे पर्यटक. बायल, भुरगीं वांगडा आसतकच तांचेर स्वैर वागपा बाबतींत बंधनां येतात. ते खरेदीय करतात. म्हणटकच असले पर्यटक आयले म्हूण अर्थीक येणावळीक सामकोच धपको बसना. गोंयाक एका तेंपार दक्षीण काशी म्हूण वळखताले. आयज ती वळख पुसल्या. देशाक, संवसाराक ती करून दिवपाची आसल्यार अध्यात्मीक पर्यटनाक उर्बा दिवची पडटली. सरकार ते खातीर विशेश लक्ष दिता, अशें मुख्यमंत्री डॉ. प्रमोद सावंत हांणी काल सांगलें.
कांय पोरणीं धर्मीक थळां सुदारल्यांत. नार्व्यां पंचगंगा न्हंयेचे देगेर काल अश्टम जाली. त्या वेळार 1 कोटी रुपया खर्च करून साधन सुविधा उबारपाची घोशणाय मुख्यमंत्र्यान केली. नार्वें गांवाक इतिहासीक म्हत्व आसा. छत्रपती शिवाजी महाराज पोरणें गोंय ताब्यांत घेवपाक थंय कांय तेंप राविल्ले. ह्या काळांत तांणी सप्तकोटीश्वर देवळाचो जिर्णोद्धार केल्लो. उपरांत तांकां परत वच्चें पडलें. संभाजी महाराज कुमारजुंव्यां आयिल्ले. हो इतिहास गोंया भायर भोवतेक लोकांक खबर ना. एखादो आडवाद सोडल्यार कोण ताचो सहसा उल्लेखूय करिना. ताचो प्रचार जावंक जाय. आयच्या म्हायती तंत्रज्ञानाच्या युगांत हें कठीण न्हय. महाराष्ट्रांतलो दरेक पर्यटक हांगा भेट दितलोच, हे खातीर यत्न जावप गरजेचें. हजारांनी पर्यटक आयले जाल्यार साधन सुविधा जाय, त्यो नार्व्यां आसात? गुळगुळीत रुंद रस्ते, 24 वरां लायट, मोबायल फोनाक रेंज जाय. पर्यटकांक रावपाक सवाय भितर हॉटेल जाय. मध्यमवर्गियाक परवडटलें अशें जेवण मेळूंक जाय. जंय जंय पर्यटन थळां आसात, थंय किमान सुविधा तरी जायच. त्यो आसले बगर पर्यटक थंय येवचे नात. नार्वें गांव मुखेल रस्त्याचेर वा दर्यादेगेर आशिल्लो जाल्यार आयज थंय पर्यटकांच्यो घिट्टी पडपाच्यो. सोबितीकरण येवजणे खाला पंचगंगा घांट, न्हंयेची तड सोबीत करचीच, पूण ताचेच वांगडा पर्यटकांच्या मुळाव्या गरजां कडेनूय लक्ष दिवचें.
अध्यात्मीक पर्यटनाक गोंयांत वाव आसा. राज्या भायलीं कांय देवळां आनी गोंयचीं देवळां हातूंत व्हडलो फरक आसा. हांगाच्या खंयच्याच देवळांत फक्त वेव्हाराचेर नदर दवरून कोण वावुरनात. हांगा वातावरण शांत आसता. कोणूच पर्यटकांच्या फाटल्यान किरकीर, पिरपीर करिनात. ही मानसीकताय फाल्यां देवळांत लाखांनी पर्यटक आयले तरी कायम उरपाक जाय. पुर्तुगेझ काळांत देवळां, कॉपेलां मोडिल्लीं. देवळांचें प्रतीक म्हूण एक व्हडलें देवूळ उबारपाचें सरकारान थारायलां. तें पर्यटकांचें खास आकर्शण थारचें. नोव्हेंबरांत सां फ्रान्सीस झेवियर पवित्र अवशेश दर्शन सुवाळो जावपाचो आसा. तो दोन म्हयने चलतलो. त्या वेळार लाखांनी देशी, विदेशी पर्यटक येतले. पोपसायबूय येवपाची शक्यताय आसा. ह्या सुवाळ्या खातीर सरकारान 400 कोटी रुपयांची तजवीज केल्या. अध्यात्मीक पर्यटकांक आकर्शीत करपाक हाचे परस व्हडली आनी आयती संद मेळची ना. गोंयचीं देवळां, चर्ची, मशिदी, थंयच्यो तळयो, धर्मीक सण, परंपरा हांचो प्रचार केल्यार अध्यात्मीक पर्यटनाक बळ मेळटलें. पर्यटन विभागान ते नदरेन पावलां उखल्ल्यां आसतलींच. चिखलकाल्याक सरकारी तेंको मेळ्ळो. देवस्थानांच्या परवानगेन हेर वेंचीक उत्सवांकूय सरकारी मजत मेळ्ळ्यार, तांचो पर्यटना खातीर वापर जाल्यार गोंयाक आनी पर्यायान पर्यटनाचेर अवलंबून आशिल्ल्या सगल्यांकूच फायदो जातलो.
गोंयच्या कांय देवळांनी सणां, परबां वेळार वेगळेवेगळे विधी करतात. गंगेचे देगेर सांजवेळा आरती जाता. ती पळोवपाक हजारांनी भावीक येतात. नार्व्यां पंचगंगेचे देगेर ती कित्याक जावची न्हय? राज्यांतल्या देवस्थान समितींनी सरकाराक तेंको दिवचो पडटलो. कारण कांय बाबतींत त्यो शेजराच्या गांवांतल्या लोकांक पसून लागीं घेनात. ताचे वयल्यान वादूय जाल्यात. समजा, चिखलकालो पळोवपाक हजारभर पर्यटक आयले आनी तातूंतल्या 50 जाणांक भाग घेन दिसलो जाल्यार तुमी भायले, गांवांतल्या परंपरीक उत्सवांत तुमकां वांटो घेवपाक मेळचो ना, अशें म्हणप अतिथी देवो भवच्या विरुद्ध थारतलें. अध्यात्मीक पर्यटनांत हाचोय विचार जावंक फावो.