स्तनपान भुरग्या खातीर खूब म्हत्वाचें

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आवयस्सऽऽ आवय गे, आई म्हज्या पोटान खुबूच दुखता, ए आई, चल या, आमी दोतोरागेर या. आगे यो गे, म्हज्यान सोंसू नजो.

कितें विचारता गे? नाका तुजें ते प्रस्न बी, आतां नाका. कळ्ळें, आई यो, कितें,नाका नाका तें उदक बी कांय नाका. तो येतलोच. आगे ताणें आतांच फोन केल्लो. हो पळय, आयलो तो.  ए हॉस्पिटल बी लागी खंय आसा तर? हाका सांगलेले लागींच्या हेल्थान दाखयता म्हूण, पूण म्हगेली सासमाय न्हय गे, आं हय यो….हांव गाडयेंत बसतां.

चल बाये एकदाची सुटका जाली.. ओ बायल जन्म म्हळ्यार अशेंच.

हय गे आई, जाणां हांव, तुका खूपच कितें तोंडाक येता तें म्हणलें हांवें. आं  कितें, तें सोड म्हणटा. बरें सोडटां. आतां दूद पिवय म्हणटा, पूण आई दूद येयत ना मगे. आं, कितें करूं? हां केलें. तरीय ना. तुं चल  दोतोराक आफय मात्शी.

दोतोर, म्हजो बाबा रडटा, आई म्हणटा दुद दी. पूण दूदच येना. कितें करूं? येतलें. भिनाका म्हणटा. बरें. सिस्टर येतली. आं बरें. कितें सिस्टर आपयता? आई तिका हांगा आपय न्हय. आपयल्या. आं ती पळय आयली.

दूद येना. आवयस आवयस. सिस्टर नाका. कितें म्हणटा सिस्टर, दूद आयलें. बाबूक दुदाक धरूं आतां?

धरले. पुण सिस्टर एक विचारु?  दूद दिसा कितलें वेळा दिवपाचें. आं आं कळ्ळे. दूद दिवप गरजेचें.

जाणांत तुमी ही अशें तकालसांव म्हजे बाबतींत घडलें. हांवे त्या वेळार म्हज्या बाबांक दूद दिवप बंद दवरलें ना. कारण जाय? आयकात म्हजी एक बापोल भयण आशिलीं. ते सामके नीट नेटकें. पूण दोनूय भुरग्यांक आपलें दूद आसून लेगीत पियोंक ना. आनी हालीं आमकां सोडून गेलें. तें सोड.

खरें सांगू, तुमकां भुरग्यांक दूद दिवप खूप महत्वाचे. म्हजें आनी कितें जालां कांय म्हणटा? तुमका मगो फकत फकांडां सुचतात. कितें गो रिया, हांसता कित्या? म्हण, तुका जाय तें म्हण. आनी तूं गो विसरलें? नेहा तुगेल्या ताईक ब्रेस्ट कॅन्सर जालों न्हय गो. ताणें आपल्या भुरग्याक दूद दिवंकूच नाशिलें खंय. तरीय म्हाका हांसता. हांस. तुं सगलें खबर आसा तरी तुजे ताईंन केलें तेंच करता? आगो बायें, भुरग्यांक आवयचें पयलें दूद पुश्टीक आसता, अशें माँ सांगता. आनी तें सत आसा. आं कितें म्हणटा? परत हांसूंक लागलें? 

चडूच जालीं हां फकांडां. म्हजें पुराण पुरो म्हणटा? कितें म्हाका भुरगो जाल्यार आठ दिसुच जाल्या म्हणटा. आं परत सांग गो. हय म्हाका मात्सो दोन वर्सांनी जालो भुरगो. त्या फाटलो म्हजो एक बेत आशिलो. तुजो हो भुरगो पळय गो सामको अशक्त दिसता मगो. तुका दोतोर,आई, ताई सांगतालीं मगो? पळय आतां पाच वर्सांचेरुच तुज्या भुरग्याची ही हालत. तुवें मगो ताका सारके दूद दिवंक ना. तुवें आपूण स्लिम ट्रीम रावूंक फिगर मेंटेन  करूंक जाय म्हणून आपल्या जीवाची न्हय तर या भुरग्याची वाट लायल्या. आतां कोणांक हें त्रास? तूं न्हय तर तुज्या घरांतलीं दीस रात ताच्या खातीर हांगा थंय भोंवतात. तूं आपलें ऑफ़िस आनी तो जीम आनी रातीचें बेगिनूच न्हीद. आसूं आतां हांव दूद पिवयत रावतलें. म्हजें जिवीत तर म्हाका सुखी जांयच त्या बरोबर म्हज्या ह्या बाबूचेंय. भुरगीं खुशाल तर आमीं न्हय गो…

आयक, आमचीं जाणटेलीं कितें सांगतालीं जाणां? हां रिया कितें काय म्हणटा? हें पळय मगो नेहा.. म्हाका बाबूक दूद चड कित्या पिवयता काय म्हणटा. तू सामकें गांवडळ दिसतलें म्हणटा. तें म्हाका पडूंक ना. घटमुट उरल्यार पुरो. ताची स्मरण शक्ती बळकट जाल्यार आमीं खोशी.

आयक आमीं मगो शिकून करून ब्रूत. आमची आवय, आजयो जें सांगतात तें खरेंच आं. आवयचें पयलें दूद भुरग्याक भलायकी फावो करता. आतां नेहालो भुरगो, ताका ताकद येवपाची शक्यताय उणींच. दूद भुरग्यांची शक्त वाडयता. सांग रिया, तूं उलय सांग मात्शें… नेहाक सांग. ताका खबर खंय आसा? ती खबर सांग. जाणां नेहा, रियाचे नशीब बरें. बेगीनूच कळ्ळें म्हणून. ताच्या एका स्तना कडेन गाठ मेळिल्लीं. बरें म्हण बरें. बेगीनूच कळ्ळी. ताचो बाबा लेगीत शिकपा उणो कसो जाला. खरें न्हय गो रिया? रिया मान पोंदाक कित्याक? रिया आनी कितें उलयतले?

आयक भुरगो बरो घटमुठ जातलो जाल्यार खंय पयलीं स म्हयने तरी ताका दूद पिवोवंक जाय. मागीर बी जेवणा बराबरुयय दूद दिवप चालूच आसूंक जाय. भुरग्यांच बुद्दी बी आवयच्या दुदारुच चड वाडटा. ताका जोर, थंडी परत परत जायना. आमी दूद दिना म्हणून भुरगो अशक्त जाता. आतां कळना. हळूहळू दुसीं भुरगीं पळयतकूच जीव चिटमिट्टा. आनी आयक गो, जाणा आमी केन्ना कोणूय म्हणटा तें आयकलां न्हय की भुरगीं बरी जाल्यार आमची जीण बरी. तातूंत दूद म्हत्वाचें. घरात वातावरण सुखी आसतलें जाल्यार घरातलो भुरगोंय सुदृढ जाय.

बाळंतपण आयलें की भुरग्याक दूद पिवयलें म्हणटकूच आमची जीण बी सुखी उरता… तर आयज म्हाका हांसल्यात ती पुरो. फुडें फकत  स्तनपान करपा खातीर जनजागृताय करपाचो विडो आमीं हातांत घेवया…हय न्हय. रिया आनी नेहा जालें तें जालें… आतां आमी नवी जागृताय करूया आनी ब्रेस्ट कॅन्सर सारक्या रोगांकूय पयस दवरुंया.

आवयन भुरग्यांक दूद दिल्यान आवय बी कितली सुदृढ उरता तें सांगूया. दूद दिवप कितलें बरें हो संदेश आमचे वरवी लोकां मेरेन पावोवया. 

दुद पियोवन, भुरगो घटमुट

ताची भलायकी पळोवन

आवय बी सुटसुटीत

रोग दुयेंस पयस करून

आमीं कुटूंबा सयत सुखात

कितें आसता आकारान

शक्त ना जाल्यार जिवांत

  • सोनाली सु. पेडणेंकार

9923046779