भांगरभूंय | प्रतिनिधी
उद्देग पर्व-1
इंद्रप्रस्थाची मागणी
(मागीर एका बऱ्या म्हुर्तार पांडवाचो पुरयत धौम्य रुशी हांणे अभिमन्यूचे लग्न उत्तरा वांगडा व्हडा दबाज्यात लायलें. सबंद उपप्लाव्य नगर खोशयेन व्हांवन गेलें…. आतां मुखार…)
अभिमन्यू आनी उत्तरा हांचे लग्र जाले उपरांत कांय दिशांनी लग्नाक हाजीर रावपाक आयिल्ले पांडवांचे मुखेल सोयरे विराट राजाच्या दरबारांत जमले. पांडवांचो वनवास आनी अज्ञातवास आता सोंपिल्लो. तेन्ना हाचे फुडें कितें करपाचें हें थारावपाक कृष्णान तांकां एकठांय हाडिल्ले. दरबारांत द्रुपद, विराट, बलराम, सात्यकी, पांचूय पांडव, तांचे पूत, धृष्टद्युम्न हाजीर आशिल्ले.
सुरवातीकूच कृष्ण उलयलो. ताणें म्हणलें, “दुर्याधनान कशे तरेन पांडवांचे राज्य घेवन तांका वनवासाक धाडले हें तुमकां सगल्यांक खबर आसाच. तांणी बारा वर्सांचो वनवास आनी एका वर्साचो अज्ञातवास भोगून, फांश्यांच्या खेळा वेळार दिल्लें उतर पाळ्ळां. आतां तांचें हक्काचें राज्य परत मेळोवपा खातीर कितें करूंक जाय हें थारावपाक हांवें तुमकां सगल्यांक एकठांय आपोवन हाडल्यात. तेन्ना तुमचें मत तुमी सगल्या मुखार मांडचे अशें हांव तुमचे कडेन मागता.”
कृष्ण उलयले उपरांत बलरामान उलोवपाक सुरवात केली. ताणें म्हणलें, “हें सगलें जालें, ताका युधिश्टीराचे मूर्खपण कारण आसा. धृतराष्ट्रान कांय बरें इंद्रप्रस्थाचें राज्य ताच्या हातांत दिल्लें तें तो स्वताच्या कर्मान व्हगडावन बसलो. ताका फांश्यांचो खेळ धड खेळूंक येना जाल्यार कित्याक खेळूंक बसलो? दुर्योधनाक दुशण दिवचे पयली युधिश्टीरान केदें व्हडले पिशेंपण केलां हेंय आमी लक्षांत घेवंक जाय. दुर्योधन सोंपेपणान पांडवांक इंद्रप्रस्थ दितलो असे म्हाका दिसना.”
बलराम दुर्योधनाक वायटपण दिवंक सोदिना हें सात्यकीक ताच्या उलोलप्या वयल्यान जाणवलें आनी ताणें म्हणलें, “तशें जाल्यार दुर्येोधना आड झूज करून पांडवांनी आपलें राज्य परत घेवपाक जाय आनी ते खातीर आमी सगळ्यांनी तांकां तेंको दिवंक जाय.” सात्यकीच्या ह्या उतरांचेर थंय जमिल्ल्यांनी, झुजाचो प्रसंग आयलो जाल्यार कौरवां आड पांडवा बराबर रावपाचें मान्य केलें. मागीर कृष्णान तांकां सांगलें, “दोन राज्यां मदलो कसलोय प्रस्न सुटावो करतलो जाल्यार झूज हो ताचेर निमाणो उपाय. सगल्यांत पयलीं आनी एक दूत धृतराष्ट्रा कडेन धाडून पांडवाची इंद्रप्रस्थाची मागणी ताच्या मुखार दवरूया. ताणें बरे भशेन पांडवांचे मागणें मान्य केलें जाल्यार बरेंच आसा, ना जाल्यार झुजा बगर आनीक दुसरो उपाय ना हेंय ताका कळोवया.” कृष्णाचें म्हणणें सगल्यांक पसंत पडलें. द्रुपदान मागीर दूत म्हणून ताच्या पुरोयताक धाडूया अशें सांगलें. ते खेरीज पांडवांचे जे जे बरे- मागते राजा आसात तांचें कडेनूय दूत धाडचे आनी झूज जालें जाल्यार तांणी पांडवांक फाटबळ दिवचें अशें तांचे कडेन मागचें हेंय बी सांगलें. द्रुपदाच्यो दोनूय सुचोवण्यो थंय जमिल्ल्या सगल्यांनी मान्य केल्यो.
पांडवाच्या दूतान धृतराष्ट्राच्या दरबारांत वचून पांडवाचे सांगणें ताच्या मुखार मांडलें. तेन्ना थंय आशिल्ल्या भीष्मान धृतराष्ट्राक म्हणलें, “राजा, झूज जाल्यार सगळ्या कुरूंचो नाश जातलो. तेन्ना पांडवांक तांचें इंद्रप्रस्थ परत दिवचें अशें म्हाका दिसता. द्रोणाचेंय म्हणणें तेंच आसलें. पूण दुर्योधनान इंद्रप्रस्थ पांडवाक केन्नाच मेळचें ना अशें सांगलें. कर्णान मागीर आपलें तोंड उगडलें, दुर्योधना तूं कांय भियेवं नाका. आमी इंद्रप्रस्थ पांडवांक कशेंच परत दिवचें न्ही. झूज जालें जाल्यार जावं. त्या पांडवांक बुद्द शिकोवपाक हांव एकलोच पुरो. (मुखार चलता.)
अनिल नायक
9049079789
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
