कोलो आडकलो

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

काणी आयकूंक भुरगीं बेगीन आयली. आन्टी मारियालीनान कितें केले? रोहनान विचारलें.

बावली हांसली…

भंय दिसलो कोल्याचो?

रायन, शायना, प्रणव रोहन सगळ्यांक कोंबी, पिलां सुण्यांपेटे आनी सुण्यांक माल्लो म्हूण कोल्या राग आयलो. बावलेक राग येवंक ना.

राग नाकार बरो न्हय. आमचेंच लुकसाण करता. बावलेन म्हळें. 

मारियालीन आन्टीचें कितें जालें? रिनान म्हळें.

मारियालीन मोटी शिटुक. आतां कितेंय तरी मांडणी काडची पडली. तिणें मनांत येवजिलें. लांडग्यां कडेन उलोवन घरा वता वता वाटेर शेजारच्या लोटले गांवांत रकाद धाडलो.

व्हडलो हार आयला फार, दांडे घेवन येयात. रकाद मात पावला. पुराय तयारी करून गांवातले लोक आयले. पावता म्हणतासर दनपार जावन गेली. कोल्यान आज सुस्त न्हीदता, मनांत म्हळें. पावसय नेटान पडटा कोलो पागेलांत न्हीदलो. पोटय बरेंच तट्टटालें. 

आतां जाण्टेलेक मारियालीनाक खातलो. कोलो मांडणी काडटालो….. सुस्त चिंततां चिंततां न्हीदलो.

कोल्याची काणी आयकतना रायन, शायना, रिनाक अजाप जालें. आतां आन्टी कितें करतली? हेंच चिंतपाक लागलीं. मारियालीना मुखेल्याक मेळ्ळें. घडिल्ले घडणुके विशीं सांगलें. पूण कसलोच बोवाळ केलो ना. चौग चौग जाण येवन टेळुन रावलें. कोलो हांतांतले सुटून धांवत म्हणपाचो हुसको आशिल्लो.

आमोरी जावपाक आयिल्ली. घरा घरांनी, फ्लॅटानी दिवे लागिल्लें. मारियालीन घरा कडेन पावलें. सगळ्या आदीं तांणे पागेलाच्या दाराक  खिळी लायली. कोलो फट करून जागो जालो. दोळे मोटे करून पळयलें. पागेलाचें दार कोणे बंद केलें? कोलो कूय… कूय… करूंन आड्डलो. सुसेगाद न्हीद तूं. मारियालीनान रानां खात्याच्या मनशाक आपयलो. तांणे सरळ पांजरो पागेलाच्या दाराक लायलो. खिळी ल्हवु काडून दवरली. भिवन कोलो भायर येवंक धांवलो. तो भायर सरताच मोट्या लोखंडाच्या पांजऱ्यांत आडकलो. लोकांक पळोवन कूय…कूय… करून धांवक सोदतालो.

वा!रे !वा ! शाब्बास!

मोटी शाणी न्हय आन्टी. रिनान म्हळें. हय, तर ! पळय कोल्याक माल्लो ना. पूण सारके सुवातेर पावयलो. रिना, शायना रोहिताक काणी आयकून खोस जाली.

परकी मनशाचेर विश्वास ना. आन्टीची बुद्धीच खरी उपेगाची. आमकां आनीकूय काणयो जाय… बावलेन हां म्हळें… सगळीं खोशयेन भरलीं.