भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आनी अशें तरेन पर्यायांक भुलोवन मनां दुखोवन आपुणूय शेणप आनी दुसऱ्याकूय शेणोवप. मोग करपाची साधनां आयज सवाय जाल्यां आसत, पूण…
तीन म्हयन्यांच्या गिमाळ्या उपरांत आतांच जुनांत पावसान शिरिशिरपाक सुरवात केल्ली. जूनांत पावसापावळ्यो आंगार घेवन गिमाळ्याची तकालस घालोवप हो मनशाचो वर्सुकी नेम. पावस आयलो की आंगार पावळ्यो घेवंक भायर धांवले बगर ताचे कडेन कशेंच जायनाशिल्ले. पूण आयज मात तें पावसाक जनेलांतल्यानूच पळयत आसलें. भायर वसून आंगार पावस घेवपाक ताचो पाय कसोच येना जालो. येतलो तरी कसो? ताचो काळजाकुडको, ताची धूव, प्रिता खूबच दुखावलां. पांच रातीं न्हीदूंक ना तें पोर, काल कशे तरी सुजिल्ले दोळें घेवनूच ताका न्हीदयलां. राती मेरेन ते आयज सकाळची इकरा जालीं तरी मनिशा ताचे कडेन बसूनूच आसा.
प्रिता आनी आर्यन हांची तीन वर्सां सावन घट इश्टागत आशिल्ली. केन्ना- केन्ना तांच्या मदीं इश्टागती परस लेगीत चड संबंद आसात अशें मनिशा आनी ताच्या घोवाक विशालाक दिसून येतालें. पूण जेन्ना प्रिताक विचारप जातालें तेन्ना ते “we are just friends” अशें म्हूण सांगून विशय धुकलतालें. पूण आवय-बापूय तो, भुरग्याच्या मनांत कितें चल्ला तें तांकां ज्युस्त कळटा. प्रिताचे मन आर्यना कडेन वोडला तें नितळ दिसतालें, पूण आर्यनाचे कितें चल्ला हें कळपाक मात वाट नाशिल्ली. ताचें प्रिता कडेन एकेकदा मोगान वागप, दुस-याच खिणाक चार- पांच दीस नाच्च जावप, ना फोन ना मॅसेज, मागीर मदींच येवन प्रिता कडेन ब-या इश्टा सारकें वागप, परत मोगान वागप, मागीर झगडून ना जावप हें चालूच आशिल्लें. एक दीस प्रितान नजो जावन आपलो मोग ताचे कडेन उक्तायलो आनी आर्यनान “we are just friends” म्हणून आपली अशी कितल्या जाणा वांगडा इश्टागत आसा हें प्रिताक सांगलें. सगळें आयकून आपूण फटवलां हें होलमल्या फुडें रडून रडून जाम जावन प्रितान सगळेंच सोडून दिल्ले. ताची ही अवतिकाय पळोवन मनिशाक आर्यनाचो खूब राग आयल्लो.
मनिशा प्रिताक न्हीदिल्ले कडेन पळयत आसलें. इतल्यांत विशाल ल्हवू रुमांत आयलो. ताणें मनिशाच्या दंडाक धरून ताका रुमाच्या भायर हाडलें. भायर हाडटा- हाडटां ‘भिना का’ म्हूण दोळ्यांनीच कुरू करून ताका आश्वस्त केलें.
“किते बाये तो चलो! शी! तीन वर्सां प्रिताच्या भोंवतणी भोंवतालो, आमगेर यो – वच करतालो आनी आतां पळयत जाल्यार आपूण असोच बाकी इश्टीणी बराबर आसता खंय. तीन वर्सां बाय वांगडा मोगाचे आपालिपा खेळ करून आता “आमी जस्ट फ्रेंड्स” म्हूण सांगता. हांव सोडचेना ताका विशाल!” मनीशा रागान जनेला कडेन वसून बसलें. दोळ्यांत दुकां भरून पावसाक पळयत रावलें. विशाल गरम कॉफीचो मग घेवन मनिशा कडेन आयलो.
“म्हज्या प्रिताची कितें चूक आसली रे हातूंत?” कॉफयेचेर जीव घालपी मनिशा मात कॉफी थंयच साणून विशालाच्या वेंगेत वसून घळघळीत रडपाक लागलें.
“प्रिता न्ही गो, तांची पिळगीच चुकता. आयच्या नव्या काळांत ती शेणत आसा.” विशालान मनिशाक थातारलें.
“म्हणजे”? मनिशा रानांत पडलें.
“काळ बदल्ला मनिशा. तुकां याद आसा आमी कॉलेजी वक्तार म्हयन्यांत कितले फावट मेळटालीं तीं?” विशाल.
“मेजून चार फावटी. आमच्या कॉलेजी मदीं पंदरा किलोमिटराचें अंतर. केन्ना काय शेनवार येता आनी आमी मेळटात अशें जातालें म्हाका. शेनवारा घरा येवपाक कळाव जावपाक विंगड विंगड कारणां दिता म्हणसर पोटांत पांय येताले.” मनिशा.
“आनी? मेळटा तेन्ना एकमेकांक दिवपा सारके कितें आसतालें आमचे कडेन?” विशालान विचारलें.
“फक्त मोग आनी एक पत्र. फाटल्या आठ दिसाचें आपल्या मनाचे उमाळें त्या पत्रार बरोवप, तें घरां वसून वाचप आनी फुडल्या शेनवाराची वाट पळोवप, अशें दीस काडल्यात आमी.” मनिशा.
“तेच. आमकां वाट पळोवची पडटाली. आयचे पिळगेक वाट पळोवची पडना. तांचे कडेन सदांच, आपल्याक जाय तेन्ना एकामेकांक मेळपाची, उलोवपाची मेकळीक आसा. प्रिता वांगडच्यांचें जालां अशें की वाट पळोवची पडना देखून वेळाचें आनी आपल्या मोगाळ मनशाचें आनी तांच्या मनाचें मोल उरूंक ना.” विशालान फोडणीशी केली.
“समजले म्हाका. पूण ह्या गजालीचो प्रिता आनी आर्यना कडेन कितें संबंद?” मनिशाक विशाल आजुनूय कितें सांगपाक सोदता तें कळूंक ना. आतां मनिशाक कशें तरी समजावन सांगप हें विशाल चिंतता आसतना, फाटल्याच्यान प्रितान उलो मारलो.
“मम्मी, पप्पा, म्हाका आयस्क्रीम खावपाक जाय. आत्ताच्या आत्ता!” प्रितान फरमायलें.
“चल शाण्या, या खावपाक.” विशालान हयकारले.
“आरे पूण आतां जेवणाचो वेळ…..” मनिशान दोगांयकूय थारावपाचो यत्न केलो.
“आता मजा पळय तूं.” विशाल मनिशाच्या कानान गुणगुणलो आनी गाडयेची चावी घेवन ‘फॉलो मी’ ची कुरु करून फुडें सरलो. पांच दीस दुखेस्त आशिल्ल्या प्रिताक अचकित आयस्क्रीम शी खायन दिसता कितें. जेवणा वेळार बापूय कांय प्रस्न विचारनासतना आयस्क्रीम खावपाक मानवता कितें. मनिशा रानांत पडलें.
“कसलो फ्लेवर जाय तुका शाण्या?” गाडी चलयताना विशालान प्रिताक विचारलें आनी नदरेनूच मनिशाक लक्ष दी म्हूण सांगलें.
“चॉको ब्रावनी पप्पा.”
तिगांय आयस्क्रीम पार्लरान भितर पावलीं. विशालान चॉको ब्रावनीचो स्कूप प्रिता खातीर म्हूण ऑर्डर केलो. इतल्यान प्रिताचे लक्ष वण्टीर मारिल्ले जायरातीर गेलें. जायरात सांगताली, ‘शंबर रूपयान पांच आयस्क्रीमीचे फ्लेवर चाखून पळयात.’ “पप्पा म्हाका वेगवेगळे फ्लेवर चाखून पळोवंक जाय.” प्रितान येदेशें तोंड करून पप्पाक विनयलो.
“आगो पूण पप्पान ऑर्डर केलो मगो चॉको ब्रावनीचो स्कूप.” मनिशा तापलें.
“ आसू गो चाखूं दी ताका वेगळे वेगळे फ्लेवर.” विशाल.
पयलो फ्लेवर चाखून प्रितान तोंड आमट केलें. दुस-या खेपेक चिबडा रूचीची आयस्क्रीम ताणें चाखली. ताका ती आवडली पूण दोळ्यां फुड्यान ताका चॉको ब्रावनी दिसली. ताणें ती बी चाखली. चवथ्या खेपेक ताणें पेराच्या रूचीची आयस्क्रीम चाखली आनी ताका ती भोव आवडली. पूण तरीय तें टुटी-फुटी आयस्क्रीम चाखपाक गेले जी ताका हरशी मात लेगीत आवडना. ताणें पेराचे रूचीचो एक स्कूप मागयलो.
“बाय तुकां चडसो चॉको ब्रावनीच आवडटा न्ही गो? मागीर इतले सगळे फ्लेवर चाखून, तातूंत चॉको ब्रावनी लेगीत चाखून, ताच्या वयर नाका तरीय तो टुटी- फुटी चाखून ही पेराचीच आयस्क्रीम कित्याक घेतली तुवें?” मनिशा इतलो वगत आपल्या फुड्यान कितें चल्लां हाचो थाव लायतालें.
“ हय गे मां, म्हाका आवडटा चॉको ब्रावनी. पूण इतल्या सगळ्या रुचीच्यो आयस्क्रीमी पळोवन हांव भुल्लुसले. कितें घेवं आनी कितें नाका शे जालें म्हाका. आनी नवो बरो फ्लेवर आसल्यार तो बी चाखपाचें हांव. चॉको ब्रावनीचे कितें? ती आसाच!” आयस्क्रीम खायत खायत प्रिता उलयलें.
“आतां तरी कळ्ळें हांव कितें सांगपाक सोदतालो तो? तशें आयस्क्रीम फक्त निमित हा!” चलये वाट्याची ऑर्डर केल्ली चॉको ब्रावनी खायत विशालान मनिशा कडेन प्रस्नार्थक नदरेन पळयलें.
“म्हणजे….. तुकां अशें म्हणपाचें आसा की आयची पिळगी दुस-या कडेन पर्याय म्हूण पळयता आनी तांचे कडेन तें खूब आसात आनी ताच्या पासत तीं रानांत पडटात. देखून ती एक- एक पर्याय वापरून आपल्या खातीर खंयचो बरो हें सोदतात. म्हणजे आर्यना खातीर म्हजें प्रिता एक पर्याय आसलें तर! देवा म्हज्या!” मनिशान तकलेर हात मारलो.
विशालान हय म्हणीत मान हालयली. “सगळें कित्याक जाता जाणा तूं? मनीस आनी ताची मनां जाणा जावपा खातीर ताचे कडेन संवाद सादपाक आयज फोन आसा. पूण तोच फोन ती आपल्या मनाक जाय तेन्ना संवाद सादपाक वापरतात. म्हाका आत्ताच्या हेंच जाय, पूण तें दुस-याक त्या वेळार जमतलें काय ना हें चिंतप ना. तूं ना जाल्यार आनी कोण म्हूण तांकां चिंतपाक वेळ दिनासतना दुसऱ्या लागीं धांवप. आनी अशें तरेन पर्यायांक भुलोवन मनां दुखोवन आपुणूय शेणप आनी दुसऱ्याकूय शेणोवप. मोग करपाची साधनां आयज सवाय जाल्यां आसत, पूण दुर्दैवान मोग मात आयज म्हारग जाला मनिशा!”
निमिशा होबळे
8329532163
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
