आषाढी एकादशी…

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हिंदू धर्मात आमी वेगवेगळे सण मनयतात. दरेका सणांचे वेगवेगळें खाशेलपण. तेच प्रमाण कार्तीकी आनी आषाढी एकादशीक खूब म्हत्व आसा. आषाढी एकादशीक खूब पवित्र मानतात. म्हणून हे एकादशीक महाएकादशीय अशेंय म्हणटात.

हे एकादशीक गोंयांतल्यान वेगवेगळ्या वाठारांतल्यान साबार लोक चलत वारीक वतात. एकादशीचे खाशेलपण म्हळ्यार वारी. आषाढी वारी ही वारकरी भक्तांनी आषाढी एकादशी निमतान पंढरपूराक चलत वचत केल्ली वारी. चलत वारी पंढरपूराक वचप ही परंपरा खूब पोरणी जावन आसा जी अजूनय चलता. संतश्रेष्ठ ज्ञानदेवाच्या घराण्यांत पंढरीच्या वारीची परंपरा आशिल्ली. तांचो बापूय वारीक वतालो अशें म्हणटात. ज्ञानदेवान भागवत धर्माचो ध्वज आपल्या खांद्यार घेवन ह्या वारीच्या सुवाळ्यांत सगळ्या जातींच्या समाजाक एकठांय आस्पावन घेतिल्ले. हीच परंपरा तिगून दवरपाक एकनाथ महाराज, तुकाराम महाराज, मल्लप्पा वासकर सारक्या संतांनी वारीची परंपरा फुडें व्हेली.

आषाढी एकादशी बाबतीत खुपश्यो कथा आसात. तांतूंतली एक कथा अशीं, मृदुमान्य नावाचो एक राक्षस आशिल्लो. ताणें महादेवाक प्रसन्न करून तो कोणाच्याच हातान मरचोना फकत एके बायलेच्याच हातान मरतलो अशे वरदान घेतिल्ले. वरदान मेळ्ळें काय राक्षसान सगळ्याक सांवार घालपाक सुरवात केली. सगळे देव महादेवा कडेन धावले. पूण ते कायच करूंक शकले नात. त्या राक्षसान तांची फाट सोडलीना. सगळे देव धावले आनी एका गुहेत लिपून बसले.
थंय तांच्या सगल्यांच्या श्वासातल्यानं एक देवता निर्माण जाली. तिचे नाव आसले एकादशी. तिणें त्या मृदुमान्य राक्षसाचो नाश केलो. आनी सगल्या देवांक वाटयले. तो दीस आसलो आषाढी एकादशीचो. गुहेत लिपून बसले म्हूण देवांक न्हावचें पडलें आनी त्या दिसा पावस पडटालो ताका लागून सगल्या देवांक आपसूक न्हाण मेळ्ळें. तशेंच गुहेंत लिपून बशिल्ल्यान तांचो ते दीस उपासुय घडलो. देखून ह्या एकादशीच्या दिसा उपास करतात.
सगळ्यांक आषाढी एकादशीची उर्बेभरीत परबीं.