ही जीण म्हणल्यार क्रिकेटचो राजा

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

हेरांक प्रेरीत करपी मनीस आयज असो गळसणिल्लो पळोवन कोणाक विस्वास बसचो ना, हो शिक्षणीक मळार वावुरपी आशिल्लो म्हूण. ते भायर ताचें वाचनय गडगंज आशिल्लें.

पयर एक इश्ट खूब वर्सांनी मेळ्ळो. ताच्या मुखामळा वेली नुरा सामकी बदलून गेल्ली पळोवन हांव अजाप जालों. वासपूस केली तेन्ना म्हणूंक लागलो “म्हजी जीण म्हणल्यार एक खेळांमळ जावन पडलां. क्रिकेट खेळगडो जसो चौको आडावपाक बॉला फाटल्यान धांवता तशी शी गत म्हजी जाल्या” ताचीं तीं निरशेणीचीं उतरां आयकून ‘हे जीवन म्हणजे क्रिकेट राजा’ हें मराठी पद म्हाका याद जालें. दरेकल्यान निरशेणी पयस करचे खातीर हें पद जरूर आयकुचें अशें म्हाका दिसता. मोगरे कळ्यांची फाती आबोल्यांचो खण घेवन विणची तशी ह्या पदाची मांडणी बरीच मोहक जाल्ली आसा. हें पद सैमांतल्या खाशेलेपणाचें वर्णन तर करताच, तेच बराबर मनशाची जीण सोंपी न्हय म्हणपाचेंय सत आमचे मुखार दवरता. समाजांत आपले स्थान घटमूट करचे खातीर, सगले तरेच्यो सूख सोयी मेळोवचे खातीर दरेक मनशाक बरेच कश्ट घेवचे पडटात. वेळा काळार मात्सो त्याग लेगीत करचो पडटा. हें सगले करता आसतना मनशान सादुरताय बाळगूंक जाय. कारण घायाळ रावतल्याक केन्ना लुकसाण सोंसचें पडत हें सांगपाक खूब कठीण. एक वेळ “म्हजी जीण म्हणल्यार खेळांमळ अशी पूण हांव सकारात्मक नदरेन पळयतां. म्हजे मुखार येतलो दरेक बॉल हांव सांबाळून खेळटां, दरेक संकश्टांत हांव उपाय सोदून काडटां.” अशे जर ताणें म्हणिल्लें तर म्हजे कडल्यान ताका वालोर फावतलो आशिल्लो. हांव ताचे जिणे अणभव तरणाट्यांक प्रेरीत करचे खातीर मुजरत कथन करतलों आशिल्लों. तेय परिस्थितींत हांवें म्हणलें ‘एका वेळार तूं विध्यार्थ्यांक खेळांमळार प्रेरीत करतालो मरे, तांचे भितर उर्बा भरतालो न्हय तूं ? मुखार हांवें म्हणलें निरशेणी जीण घेवन भोंवतल्याक कोण लागी घेना रे ?’ म्हजी उतरां आयकून हय न्हय सो हांसो ताच्या तोंडार फांकिल्लो म्हाका पळोवंक मेळ्ळो. कितें हो मनीस, आदले सारको आपल्या जिविता कडेन कसलेंच तारतम्य कित्याक दवरूंक पावलो ना काय हांव अचकीत पुटपुटलों.
मनशाचे जिणेंतलो काळ एक सारको केन्नाच आसना हाकाच लागून कसलेय परिस्थितीक तोंड दिवचें खातीर आपणे तयार रावप गरजेचें जावन आसता. एका वेळार हो म्हजो इश्ट तरणाट्यांनी खेळांमळार येवचे तांणी आपली वेगळी दिका स्थापीत करूंक वावुरचें, नामना मेळोवची म्हूण तांकां सगले तरेचो पालव दितालो. प्रशिक्षण दितालो, पदरचे दुडू मोडून तांकां उर्बा दिवंक इनामां भेटयतालो. कितले खोशयेन आनीक मस्तपणान जियेतालो ती याद जावन मन विरूस जालें. तोवूय एक वस्ताद क्रिकेटर आशिल्लो म्हूण घडये ताका आपली जीण एक खेळांमळ अशें दिसूंक लागलां आसत. मनीस ह्या नात्यान आमी एक ना एक दीस निवृत्त जातले, हें कोडूसत तो विसरलो देखून जिणे सूख व्हगडावन बसलो. अशें म्हाका उपाय नाशिल्ल्यान म्हणचें पडटा. दुडू आसल्यार सगले तरेचे सूख विकतें घेवं येता. अशें मानपी म्हजो हो इश्ट पदराक दुडू आसून, इतलो लाचार जाल्लो पळोवन मनशाचें कांयच खरें नासता. हाचेर म्हजो विस्वास पक्को जालो. त्या खिणाक म्हणिना, सरभोंवतणी आशिल्ल्या वेगळ्यावेगळ्या मनशां विशीं म्हजे तकलेंत विणत वतल्या विचारांचें जाळें ताणें घुस्पावन सोडलें इतलें मात खरें.
णव्वदांतली गजाल शिक्षण क्षेत्रांत आमी निकतोच पांय दवरिल्लो. आमचे तरणाटे कुडींत रगत शिवशिवतालें. वेगळे कितें तरी करून जैताची घुडी उबारची आस्त ताणें कितलेशेच फावटी म्हजें लागीं उलोवन दाखयिल्ल्याची म्हाका याद जाता. ताणें म्हणचें ‘जीण सुखी करतले जाल्यार मनशान अमाप पयसो जोडूंक जाय.’ तो पयसो सत मार्गाक लावचो यत्न करूंक जाय आनी अशें करता आसतना मनशान साम, दाम दंड भेद असल्या सगल्या आयुदांचो उपेग केल्यार जाता. हातूंत वायट काय ना ही ताचींच उतरां आशिल्लीं. त्यावेळार म्हाका ताचें म्हणणें मानूंक नाशिल्लें आनी आतांय अशे तरेचे विचार म्हाका पटना. अशें आसतनाय ताच्या सकारात्मक विचारांनी आनी उर्बा दिवपी उतरांनी हांव सदांच भारावन वतालों, आनी मागीर वेगळेवेगळे प्रयोग करूंक फुडाकार घेतालों. ताणें म्हाका उद्देशून म्हणचें तूं विध्यार्थ्यांक काणयो सांगता न्हय, तेन्ना तांकां वाचनाचीय गोडी लाय. कशी ती सांगता अशें म्हूण ताणें काणी सांगूक सुरवात करची मागीर ती काणी अर्द्यार सोडून दीत म्हणचें हें घे पुस्तक हातूंत ती काणी आसा ती वाच, तुका एक खेरीत प्रसन्नताय भोगूंक मेळटली. हातूंत आनीक खूब मजेदार काणयो आसात त्योय वाच. हांवें ताचो फॉरमुला वर्गांत आपणायलो आनी अशे तरेन भुरग्यां भितर वाचनाची ओड निर्माण करूंक ताच्या युक्तीचो आदार घेवंक लागलों.
हेरांक प्रेरीत करपी मनीस आयज असो गळसणिल्लो पळोवन कोणाक विस्वास बसचो ना, हो शिक्षणीक मळार वावुरपी आशिल्लो म्हूण. ते भायर ताचें वाचनय गडगंज आशिल्लें. खास करून खेळांमळा वेलीं पुस्तकां तशेंच मासिकां तो न चुकता वाचतालो. वेगळ्यावेगळ्या खेळां सर्तीच्यो खबरो सांगून विध्यार्थ्यांक वांटो घेवंक उकसायतालो. तोच मनीस आयज निवृत्त हें विशेशण लागतकच जिणे गणीत विसरलो. ही देख दोळ्या मुखार दवरून अशी परिस्थिती हाताळपाक मनाची तयारी दवरूंक जाय. जिविताच्या अशा वळणार मनशान आपल्या मनांत कसलोय घुस्पट चलता आसत जाल्यार ताका वाट करून दिवची आसता. आपल्याक आवड आशिल्ल्या कामांत लक्ष्य घालून दीस मुखार व्हरचे आसता. मनशान आपल्याक कसल्या तरी वावरांत वा छंदांत घुस्पावन दवरूंक जाय. खास करून निवृत्ती उपरांत, म्हजो इश्ट सगल्यां पसून पयस वचत रावलो, देखून उतार पिरायेंत जिणेचो फावो तसो लाव घेवंक पावलो ना. येतल्या काळांत आमच्या सारकिल्ल्यांची मोख कितें आसतली हाचो विचार करून आमी पावल मारीत जाल्यार जीण नक्कीच फळादीक जावंक पावतली हातूंत दूबाव ना.

एच. मनोज
9822441417