भांगरभूंय | प्रतिनिधी
संवसारीक पर्यावरण दीस कालूच जगभर मनयलो. लोकांनी झाडां लायलीं, भाशणां केलीं. पर्यावरणाची संतुळा राखपाचो सोपूत सगल्यांनी घेतलो. तातूंतले कितलें जाण तो आयज मनार घेतले, हो संशोधनाचो विशय. पर्यावरणाक सतावपी सगल्यांत व्हडली समस्या म्हणल्यार प्रदुशण. नितळसाणेचोय ताचे कडेन लागींचो संबंद आसा. आमी नितळसाणेचो श्रीगणेशा आपल्या घरा सावन करपाक जाय. मागीरूच दुसऱ्याच्या घरांत बागोवन पळोवपाक जाय. नितळसाणेचें म्हत्व कळ्ळां, तो सहसा कसलेच तरेचें प्रदुशण करचो ना. संवसारीक पर्यावरण दिसा गोंय सरकारान एक म्हत्वाची घोशणा केल्या. ती म्हणल्यार कोयराचें वेवस्थापन करून नितळसाणेक हातभार लावपी पंचायतींक चड निधी दितले. तशें पळोवंक गेल्यार हें खूब कठीण काम, पूण अशक्य न्हय. मनार घेतल्यार राज्यांतल्या पंचायतींक हें सोंपेपणी शक्य आसा. रस्त्या कुशीक कोयर उडोवपी, घरांतली माती, फुटिल्ले नळे, शिमिटाचे, चिऱ्यांचे कुडके हांच्यो राशी मेळत थंय उडोवपी गुन्यांवकारांक धरले जाल्यार तांचें अर्दें काम जातलें. पूण, कांय पंचायतींनी अजून कोयर एकठांय करपाची सुविधा उबारूंक ना. कोयराचो विलो लावपी प्रकल्प सुरू करूंक नात. निदान आलायत्या निधी खातीर तरी जायना तांणी नितळसाणेच्या कामाक प्राधान्य दिवंक फावो. सरकारान त्या पंचायतींनी निधी दिवचोच, पूण दरवर्सा पर्यावरण दिसा तांचो रोख इनाम दिवन भोवमानूय करचो.
पर्यावरण जतनाये खातीर अंदूं सत्तरींतले ठाणें- दोंगुर्ली आनी दिवचलेंतले मेणकुरें ह्या पंचायतींक घन- कोयर मळाचेर हरीत प्रमाणपत्र फावो जालें. कोयराक लागून पर्यावरण इबाडटा. पंचायतींनी आपापल्या वाठारांचें पर्यावरणीय नदरेन सोबितीकरण करपाचो वेळ आयला. राज्यांतले बरेच वाठार अक्षरशा सोबीत, सुंदर आसात. देखूनूच पर्यटकांची भिरीं हांगा येतात. हें सौंदर्य आमी तिगोवन दवरपाक जाय…. आनी हें काम पंचायतीच बरे तरेन करपाक शकतात. गोंयांत अजून अरसीक मनशाक पसून मोनेळ घालतले अशे वाठार आसात. थळावे लोक ताचे फोटो, व्हिडियो सोशल मिडियाचेर घालतात. मात, तो गांव खंयचो तें सांगिनात. हेर लोकूय गांवाचें नांव सांगू नाकात. पर्यटक त्या थळाची वाट लायतले, अश्यो प्रतिक्रिया दितात. हाचे वयल्यान गोंयचे सुंदरतायेचो गोंयकारांक अभिमान आसा, गोंयचे सोबितकायेची पर्यटकांक लागून वाट लागल्या, हें सिद्ध जाता. पूण, हे वाठार तशेच नितळ उरतले, हाची जापसालदारकी पंचायतींनी, पालिकांनी घेवपाक जाय. निदान गांवकारांक ताचो लाव घेवंदी.
गांवांनी झरी, तळीं, व्हाळ आसात. ते बुरशे जाल्यात. ताची जतनाय पंचायतींनी घेवपाक जाय. प्लास्टीक कोयराचो राकेस आतां सगल्याक पावला. गांवांतल्या महिला मंडळांक, तरणाट्यांच्या क्लबांक, नितळसाणे विशीचें समाजकार्य करपी नागरीक हांकां मुखार काडल्यार हें काम सहज जावन पडटलें. जाय ती फक्त इत्साशक्त. पंचायतीन उदका स्रोतांच्यो कोसळिल्ल्यो धडो बांदून काडूं येतात. गांव आकर्शक करपाक कितें करूं येता, हें सांगपी पायलेक पंचवीस जाण तरी दरेका गांवांत आसतले. तांचो सल्लो घेवं येता. प्लास्टीक कोयराची समस्या सोंपोवपाक चडश्यो पंचायती वावुरतात. मात तांकां तातूंत यश मेळूंक ना. रस्त्या कुशीक कोण कोयर उडयतात, ताचो सोद लावपाक सीसीटीव्ही, रातची गस्त घालूं येता. पालिका, पंचायती घराघरांनी भोंवून कोयर एकठांय करता आसतना हे लोक कोयर असो जळीमळीं कित्याक उडयतात, तें कळना. आमी आमचीं घरां नितळ दवरतात, मात सरभोंवतणचो वाठार निवळ उरचो अशें आमकां कित्याक दिसना? कोयरा विशींची जागृताय शाळांनी, हायस्कुलांनी करीत जाल्यार भुरग्यांचेर बरे संस्कार जातले. धर्मीक थळांनीय ते विशीं उपदेश करूं येतात. कारण, कोयराचो भलायके कडेन थेट संबंद आसा.
प्रदुशीत उदक सिवरेज प्रकल्पांत सोडपी उद्देगांचेर खर कारवाय करपाची शिटकावणी सरकारान दिल्या. हाची गरज आशिल्ली. कांय जाण तें व्हाळ, न्हंयांनी सोडटात. उद्देगूच न्हय, तर हेर लोक, आस्थापनांय हें चुकीचें काम करतात. हाका खंय तरी आळो घालूंक जाय. पर्यावरणा खातीर हें खूब म्हत्वाचें. सरकारान कालूच हाचे मुखार सरकारी खात्यांक इलेक्ट्रीक गाडयोच घेवपाची सक्ती केल्या. प्रदुशणाचेर नियंत्रण दवरपाक हेंवूय गरजेचें. पर्यावरण दीस आमी दरेकल्यान गंभीरपणान घेवपाक जाय. तो फक्त उत्सव न्हय, तर ती प्रत्येकान सदांच करपाची कृती.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
