शाबी

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

शाबी जरी कुल्ल्यो वा हेर नुस्तें हाडटालो तरी तो तें खाय नासलो. ताका सादें जेवण लागतालें. शीत, कडी आनी खाऱ्याचो कुडको. ताच्या आवडीचें नुस्तें म्हणल्यार सांगाळो. तो जर बाजारांत मेळळो तर ताचें आंबट तीख करून ताका वाडपाचें.

बाजारांत केन्नाय बऱ्यो मोठ्यो खडपी कुल्ल्यो दिसल्यो तर पयली याद जाता ती शाबीची. धवेंच पुडवें ताचेर धवेंच खोमीस, वयर कोट आनी माथ्याक काळी तोपी. हो भेस शाबीक सोबून दिसतालो. शाबी आशिल्लोय तसोच गुटगुटीत कुडीचेर कोट बेस बरो सोबतालो. म्हयन्यांतल्यान एक फावटी तरी शाबीली फेरी जातालीच. शाबी गांवान चोडणेंचो. दादालो इश्ट. तेन्ना चोडणां येवप वचप म्हणटात तें व्हड्यांतल्यान. शाबीचो नुस्त्याचो धंदो. तो थाणीं करतालो आनी थंय मेळपी बरें बरें नुस्तें आपणाल्या इश्टांक पावयतालो. ताका इश्ट खूब. तांतलीच एक फेरी आमगेर पडटाली. शाबीलो येवपाचो वेळ थारिल्लो. सांजवेळां चार साडेचार वरांचेर शाबी आमगेर पावतालो. ताच्या हातांतल्या पोतयेंत कुल्ल्यो वा काळुंदरां आसतालीं.
येतालो तो हातांतली पिशवी मागीलदारांत उमथी करतालो. ताणें पिशवी केन्ना कोणा कडेन दिली ना. ती तशीच घडी करून कोटाच्या बोल्सांत घालतालो. ‘आरे ती उमळून दितां’ अशें सांगल्यारूय तो आयक नासलो. पोती उमथी केली म्हणजे कुल्ल्यो जळां मळां धांवताल्यो. त्या कुल्ल्यांक हात लावप म्हणल्यार हात उज्यांत घाल्ले वरी. एदे मोठे दांगे तेय बी उगते. कोणेय धरपाचो येत्न केल्यार बोटाचो कुडको वचुंकूच जाय. शाबी सुसेगादीन आपले कपडे काडून वण्टीक लोंबकळायतालो आनी भितरल्या पिजामीचेर तो कुल्ल्यांक धरूंक भोंवतालो. कांय न्ही करून तो एकेक कुल्लेचे दांगे मोडटालो. कुल्ल्योय ताका भियेताल्यो आसूंक जाय. एकेय कुल्लेन ताका केन्नाच घांस मारिल्ल्याचें हांवें पळोवंक ना.
वेवस्थीत उजरावन जातकूच ताणें त्यो आईचे सुवादीन करप आनी आपणें फाटल्या दारांतल्यान भाटांत नदर मारूंक वचप. खंय पोपायो जाल्या, खंय केळीं जाल्या, माया म्हयनो आसल्यार पणसाक कुवले जाल्या काय पणस जून जाल्यात, घोंटां पिकूंक लागलीं काय हाचेर नदर मारप आनी जाय तें बुड्डून काडप. आमगेर तेन्ना भरपूर पोपायो आनी सावरबोणीं केळीं ताणें जाय तितलीं काडप आनी साक भरप. आतां तो फळावळ काडटालो ती आपणाल्या घरा व्हरूंक न्ही जाल्यार आपल्या इश्टांक वाटूंक. कोणाक कितें आवडटा आनी कोणाक कितें मेळना हें ताका बेस बरें खबर आसतालें. आतां शाबीन इतलें सामान काडलां म्हणून ताका कोण कांयच म्हणी नासलो. तो आमच्या घरांतलोच जाल्लो म्हणल्यार जाता.
शाबी जरी कुल्ल्यो वा हेर नुस्तें हाडटालो तरी तो तें खाय नासलो. ताका सादें जेवण लागतालें. शीत, कडी आनी खाऱ्याचो कुडको. ताच्या आवडीचें नुस्तें म्हणल्यार सांगाळो. तो जर बाजारांत मेळळो तर ताचें आंबट तीख करून ताका वाडपाचें. तो तें आवडीन खातालो. शाबीन रातचें जेवन बी सालांत तांडून दिवप. ताका फक्त शेंदरी मेळ्ळ्यार पुरो आसली. तो माथ्या पोंदा केन्नाच उशें घे नासलो. ताका तकली दवरूंक म्हणय लागताली. म्हणय म्हणल्यार पाट. पाटार तकली दवरून ताणें घोरेवंक सुरवात करप. सालांतलें ताचें घोरेवप आमकां कुडींत न्हिदिल्ले कडेन आयकूंक येतालें.
सकाळीं उठून काळी च्याव आनी ताचे आवडीची तांदळां भाकरी खावन तो भायर सरतालो. दादा वांगडा जावा मोटारसायकलीन ताणें पणजे वचप. वतना काल पुंजावन दवरिल्ले फळावळीचो साक माथ्यार घेवप. एदो व्हडलो जड साक माथ्यार घेवन तो मोटारसायकलीर कसो बसतालो आनी आपले वांगडा त्या साकाचो तोल कसो सांबाळटालो ताचे ताकाच खबर. व्हेल्ल्या फळावळींतलीं पणसुलां घेवन तो पणजेच्यान दोना पावल वतालो तांबडे बोंदेरकान्नीक दिवंक. ही तांबडी बोंदेरकान्न गोंयचो गव्हर्नादोर व्हासाल द सिल्व्हाची घरकान्न. शाबीचे एदे व्हडले इश्ट.
दादा केन्नाय ताचीं फकांडां मारतालो. ‘आरे हीं पणसुलां खंयच्यान हाडटा तें तिका खबर आसा मरे? एका जय हिंदिस्तालीं पणसुलां तूं हाडटा तें तिका कळ्ळ्यार ती तुका व्होसीमाराद बी दिना मरे?’ शाबीन म्हणचें ‘तिका खबर आसा तें. हांवें पयलींच सांगलां तिका.’ मुखार म्हणचें ‘खरें सांगू, तिका तुमचे विशीं आदर आसा.
आयज घराघरांनी टिव्ही आसात पूण त्या काळार गांवांत कोणागेरूय रेडियो आसत म्हणल्यार व्हडलें. रेडियो घेवपाकूय तेन्ना जायत्यो राटावळी करच्यो पडटाल्यो. रेडियोक लिसेंस बी काडचें पडटालें. भायर व्हडली एरियल लावची पडटाली. आमगेर तेन्ना रेडियो आसलो आनी तो आयकुपाक सांजवेळार अख्खो गांव जमतालो.
असोच एकदीस शाबी आयलो. पूण तो त्या दिसा एका वेगळ्याच कारणाक आयिल्लो. ताचे बायलेक दुवाळे लागिल्ले. सामके खर दुवाळे आनी तेय कसले तर रेडियो आयकुपाचे. ताका आस आसली कितेंय केल्यार सदबाब करतलो. दादान ताचें आयकलें आनी सोमतोच रेडियो उबारून ताचे सुवादीन केलो आनी ताका रायबंदर मेरेन व्हरून सोडलो. आमकां रेडियो आयकूंक मेळचो ना हें तांकां कळिल्लें. पूण तशें घडलें ना. दुसरेच दिसा दादान पणजेच्यान येतना एच एम व्ही चो रेडियो हाडलो. शाबीन व्हेल्लो रेडियोचें मुखार कितें जालें खबर ना पूण उपरांत हाडिल्लो एचएमव्ही अजून आमचे कडेन आसा. व्हाल्व गेल्ल्यान तो चलना पूण एक याद म्हणून तसोच दवरला.
कांय दिसां उपरांत ढामढूम जालें आनी तांबडी बोंदेरकान्न पुर्तुगालाक पावली. गोंयची सुटका जाली. आनी शाबी गांवचो सरपंच जालो. सरपंच जालो तरी शाबी तसोच आसलो. कुल्ल्यो मेळ्ळ्यो म्हणजे ताची आमगेर फावट आसतालीच. ते पाखले गेले आनी ते उंडेय गेले अशें म्हणटात. आतां शाबीय ना आनी त्यो कुल्ल्योय ना. बाजारांत कुल्ल्यो मेळटा पूण शाबील्या कुल्ल्यांची सर तांकां कशीच येना. पूण कुल्ल्यो नदरेक पडटात तेन्ना शाबीची मूर्त दोळ्यां मुखार उबी रावता.

अभयकुमार वेलिंगकार
9423884687