भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमी सगळीं जिणेंत कितें तरी मेळोवपा खातीर जगतात. जिणेंत कायंच ना मेळोवप हातत अर्थ ना. पूण जिणेचो रस्तो मात सरळ आसना. कांटे -खुंटे, दोंगर, मोडां आसतातूच आनी आसुंकूच जाय. हें सगळें आसल्यार जीण जगपाक एक विशेश अर्थ आसा. जिणेंत आयललीं तुफानां वा केन्ना- केन्ना मेळिल्ली हार मानून घेवंक मात आमकां एक भव्य काळीज जाय. मनूय आमचें तयार आसूंक जाय. हें अशें तर आमचे जिणेंत घडना जाल्यार मनोभंग जावपाची शक्यताय आसा.
पिया, हें एक काॅलेजीचें तरनाटें. आपली परिस्थिती दोळ्यां मुखार दवरून, वेळ मेळटा तेन्ना वावर करतालें. इतलें आसुनूय तें सदांच पयल्या वर्गांत पास जातालें. दुसऱ्या वर्साक काॅलेजीचें शिकप करतना तें एका विशयांत फेल जालें. सगळीं अजापलीं. ताच्या बरोबरच्यांच्या तोंडांतल्यान एकूच प्रस्न: “आगो, तूं फेल जालें?” हो प्रस्न करपी सगळीं तरनाटीं, पियाची परिस्थिती समजून घेवंक फाटीं पडलीं. पिया, कशें फेल जावंयेता? ताका मुद्दाम फेल केलां काय? असले तर्का- आडचे विचार तीं तांचे भितर करतालीं. पिया आपली परिस्थिती जाणा आसलें तरी, इश्टांचे समज ताणें आपले करून घेतले आनी आपूण फेल जावप शकना म्हणपाचें ताच्या मनांत रिगलें. आयज पिया असल्या तर्का- आडच्या विचारांक लागून कश्टवता.
आमी चिंतात तितलेंय घडूंक जाय, अशें जायते फावट आमचें मन आमकां सांगता. मन सांगता म्हळ्यारूच मनांत तें आमी रिगयललें आसा. आयज, आमी खंय तरी चुकतात वा चूक घडूंक येता म्हणपाचें आमच्या मनांत सोंपेपणीं वचना. आमचे मदलीं जायतीं जणां हे विशीं जाणांत, पूण उक्तेपणीं मानून घेवंक अनमनतात वा फाटीं फुडें सरतात. असले देखावे आमचे मदल्या जायत्या जणांचे जिणेंत पळेवंक मेळटात. “हांव अपयशी जावंयेतां.” ह्या चिंतपाक आमी तितलीं लागीं जायनांत. पूण कितलो काळ मेरेन आमी हो देखावो जिणेंत खेळयतल्यात? खंय तरी, आनी केन्ना तरी, ह्या खेळाचेर मर्यादा हाडूंक जाय.
वयल्या घडिताचेर धांवती नदर भोंवडावंया. पियाक त्या दिसा शिकूंक घडिये वेळ मेळूंक ना वा ताका परिक्षे वेळार कायंच उगडास आसूंक ना जायत. खरी परिस्थिती तेंच जाणा आसलें. तरूय आसतना आपल्या बरोबरचीं वेग- वेगळे रितीन उलयतात हाचें तें गुलाम जालें आनी “आपूण जिणेंत हारलें” म्हूण ताणें आपल्या मनाक सांगलें. दुसऱ्यांचें आयकनासतना आपली परिस्थिती दोळ्यां मुखार दवरून ताच्यान आपली जीण बरे तरेन सारुंक येताली. “एक फावट फेल जालें म्हूण कांयच जायना. फुडले फावट जैत जोडूंक जाता.” हें तर ताणें आपल्या मनाक सांगललें जाल्यार आयज पिया कश्टवंचें नासलें. आपणा लागीं तर्काचे विचार आसून पसून दुसऱ्यांच्या तर्का- आडच्या विचारांक बळी पडलें.
आमी आमची जीण जियेतना असुरक्षितपणीं वागललीं दिसतात. खरें म्हळ्यार आमकां आमचें स्वतंत्र मत आसा; तरूय आसतना दुसऱ्यांचें मत आमचे जिणेक अदीक बरें म्हूण आमी जायते फावटी विचार करिनासताना दोळे धांपून तें मानून घेतात. दुसऱ्यांचो आमी आदार घेवन जियेतात, ती वेगळी गजाल.
जिणेंत सदांच यश जोडूंक जाय वा यश मेळटाच, म्हूण कोण सांगता? “यश मेळना जाल्यार जिणेक अर्थ आसा?” असो घडिये परतो प्रस्न तुमी करीत. पूण नियाळ करपाची खूप गरज. सगळ्याच फावटी, सगळ्याच वेळार सगळ्योच परिस्थिती आमचे वटेन आसनात आनी त्यो तश्यो आसुंकूय जाय अशें ना. तशें घडुंक जाय अशी आमची आशा. असलेच आशेक लागून आमी फावो न्हय त्या वेळार कश्टवतात.
आमचे जिणेंत खंयच्याय वेळार कितेंय घडूंक शकता. आमी ते घडियेक मात तयार आसूंक जाय. आमकां एक विशाल मन आनी व्यापक वृत्ती जाय. आमचे जिणेंत कितें घडटा तें समजून घेवपाची तांक आमकां आसल्यार बरें. अशें आमचे लागीं घडल्यार दुसऱ्यांचे गुलाम जावन कश्टवपाची पाळी आमचेर येवंक कठीण. नियाळ करात.
जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत,
लोलयें- काणकोण. 7666519837
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
