भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मनशाची जीण एका खिणाचो कळाव. आयज आसा फाल्यां आसतलीच हें कोण सांगूंक शकचो ना. घडये हेच खातीर मनीस आपल्या फुडारा विशीं विचार करूंक लागता. जस जशी ताची पिराय वाडटा ताची चिंतनाय वाडूंक लागतात. दरेक मनीस निवृत्त जावचे पयलीं सगल्यो जापसालदारक्यो पुराय करतलो म्हूण मनांत हावेस बाळगून आसता. घर-दार उबें जावन आपल्या भुरग्यांचें शिकप, तांची लग्नाकार्यां जायत मेरेन आपूण धडधाकट उल्ल्यार पुरो अशें ताचे मागणे आसता. तांचे यत्न तडीक पावतले काय ना हाचोय नेम नासता. तरी आसतना मनीस आशावादी आसूंक जाय ह्या मताचो हांव. केन्ना कोणाच्यो इत्सा पुराय जायत हाचीय शाश्वती नासता. आयज ना फाल्यां मनांतल्यो इत्सा पुराय जातल्योच अशी आस्त दरेकल्यान बाळगून आपलो दीसपट्टो वावर मुखार व्हरत रावल्यार कशें कितें? हालिंसारा अस्थीरतायेची दग-दग खूबशा मनशांक सतावंक लागल्या. तांच्या म्हणण्या प्रमाण ही अस्थीरताय जिणे विशीं, वेवसाया विशीं, भलायके विशीं, भुरग्यांच्या शिक्षणा विशीं, पर्यवरणा विशीं अशा साबार म्हत्वपूर्ण गजालीं विशीं जावन आसा. आयज आमी जें कितें आयकतात तांतुतल्यो सगल्योच गजाली खर्यो थारतल्यो अशेंय न्हय पूण सामकी आडनदर करप समाजावचें ना इतलें मात खरें. मनशांचे बाबतींत एक मजेशीर गजाल म्हणल्यार कांय मनीस जल्माक येतात फक्त जिणे हिशोब करूंक ते आपल्या जिणेंत घडटल्या सगल्या गजालींचो हिशोब न विसरतां दवरतात. म्हज्या सारकिल्ल्या मनशाक हिशोब दवरूंक मात कसोच जमपाचो ना. ह्या संवसारांत लाखाचे बारा हजार करपी जायते आसतले तातूंतलो हांव एक अशें म्हाका दिसता. तुमचे सारकें म्हाकाय कसलेंच वेसन ना. पूण म्हज्या हातांत दुडू मात कशेच उरनात. मनीस खंय वेसनांत गुरफटत जाल्यार आपली ऐपत व्हगडावन बसता. पर्यटक गोंयांत येतकच कॅसिनोंत वतात तांचे कशें कितें हेंवूय हांव नकळों. ज्या मनशांक वेसन आसता तें वेसन मागीर बरें आसूं वा वायट तांच्याय हातांत दुडू उरनात खंय. ते दुडू कशा कशेय खर्च करतात आनीक कफल्लक जावन बसतात. कांय मनीस वेसनाच्या नादान बरी जोड घेताय बी. ह्या मनशांक कितें म्हणप. हांव तर म्हणीन अशे लोक हाताक भांगराची बोटां घेवन जल्माक आयिल्लेआसतात. म्हणटकच तांचो चुकून लेगीत मातयेक हात लागत तर तें मातयेचें भांगर जावंक पावता. आतां मेरेन हांवें बरेच मनीस सभाव पळयले, तांच्या संपर्कान येवन बर्यो वायट गजाली हांव शिकूंक पावलो. म्हजी आवय सांगताली मनशान खंय कोणाय कडल्यान बर्योच गजाली शिकच्यो. वायट गजाली सामक्यो पयस दवरच्यो. खरेंच, म्हाकाय तशेंच दिसता वायट गजाली पयस दवरूंक आमी पावले जाल्यार मनशां बराबर ह्या सैमाकय आमी न्याय दिवंक पावतले.
आमी मनीस समाजाचे घटक जाल्ल्यान वायट मार्गान चलप्यांक सरळ वाट दाखोवंक मजत करूं येता हेंय हांव अणभवान शिकलां. ह्या खिणाक म्हाका याद जाता म्हजो आदलो शेजारी. एकदम भांगर कसो मनीस, सरळ मार्गान चलपी पूण दुडुंवांचे आशेन सट्टो खेळपी. ताचे बायलेक लेगीत ताच्या ह्या अवगुणाची सुलूस नाशिल्ली. ही गजाल जेन्ना म्हाका कळ्ळी तेन्ना म्हाकाय शेळो घाम सुटिल्लो. मनांत विचार आयलो हो आनीक सट्टो खेळपी ? म्हयन्याचो पगार हातांत पडलो रे पडलो ताणे क्लब गांठचो आनी खेळत बसचो. साडेचारांक सुटिल्लो मनीस रातची आठ वरां जायत आयलीं तरी घरा परतना जातकच ताचे बायलेक कसो सुसेग लागतलो सांगात पळोवया. दर म्हयनाचे एक तारखेक ही अवदिसा ताची फाट सोडनाशिल्ली. ताची घरकान्न बाबडी म्हाका आनीक सुभाषाक “आपल्या घोवाक सोदून हाडात रे” म्हूण विनवणी करूंक लागताली. ही गजाल जेन्ना पयले फारा घडिल्ली तेन्ना दोन वरां सोदून लेगीत तो आमकां कसोच सांपडूंक नाशिल्लो. निमाणें जेन्ना आमी दोगूय ताच्या कामा वेल्या वांगड्यागेर वचून आयले तेन्ना ताचे गुपीत फुटलें. हांवें ताचे बायलेक ह्या संकश्टातल्यान कशें भायर येवं येता हाचे धडे दिले उपरांतच तिचो संवसार जाग्यार पडलो. एरवीं पगार कापूंक गेला म्हूण सांगून बायलेक शिंगा लावपी ह्या शेजार्याक निमाणो आमी वठणीर हाडलोच. आयज लेगीत ताची घरकान्न केन्ना मेळत तर ती म्हजे आनीक सुभाषाचें देव बरें जावं म्हूण तुस्त करता. मनीस हे अशे दिसूंक थंड शीतळ पूण तांच्या मनांत कसलें वादळ चलता हें सांगूंक खूब कुस्तार. तांचे भितर कसले हिशोब चलता हेंवूय पारखूंक कठीण म्हणल्यार जाता. आंताच्या तेंपार दोनाचे चार कशे करप हें मोबायला वेल्यान सहज शिकूंक मेळिल्ल्यान जायते तरणाटे त्या मार्गार चलूंक लागल्यात. ही बर्याची लक्षणा न्हय. खिणा खिणांचो हिशोब दवरपी आनीक मोबायलार खेळपी उणे नात. ह्या खेळा पसून शिकपी भुरग्यांक पयस दवरप दर एकल्याची जापसालकी जावन आसा. प्रस्न उबो रावता तो ह्या भुरग्यांक मोबायला पसून पयस कशे करप ? जायत व्हय तुमचे आमचे कडेन हो प्रस्न सोडोवंक ? मोबायला वेले सगलेच खेळ वायट न्हय पूण बरे वायट हाची मोलावणी कोणे आनी कशी करप. ‘माजराच्या गळ्यांत घांट कोण बांदतलो?’ अशातलींच ही गजाल म्हणल्यार म्हजी चूक जावची न्हय. आमच्या सारकिल्ल्यांनी मोबायला वेल्या खेळांनी वस्तादपण केन्ना जोडूंक ना. हाचे फुडेय तें कोणे जोडचें न्हय तरणाट्यांचो फुडार घडयतना असल्या गजालीं पसून तांकां पयस दवरप समाजातलें. कारण देशाचो फुडार तरणाट्यांनी आपल्या भुजार घेवचो आसता म्हूण ते आपली शक्त नाका आशिल्ल्या गजालींनी पेड्ड्यार करचे ना हाची खबरदारी आमकां आंगार घेवचीपडटली. तरणाटे अशे तरेच्या वेसनांत गुरफटून वच्चे न्हय म्हूण आमकां जागृत रावचें पडटलें. कारण जिणे हिशोबा थाव कोण लावंक शकना. तरी पूण मनशाचे तकलेंत सकारात्मक विचार घोळपाक जाय. सदांच बरे विचार मनांत घोळटले अशेंय ना पूण जेन्ना वायट विचार मनांत येतले तेन्ना आपले कुशळटायेच्या बळग्यार ते पयसावप गरजेचे थारतलें.
एच. मनोज
9822441417
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
