भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हांव: हो असो.
म्हज्या दोन पायांर उबो. दोन पायांच्या तळव्या पोंदा पुराय संवसार माड्डूवपाचो हावेस आपणायिल्लो एक आशावादी.न्हय, न्हय… एक गोरूं. फकांड! अजागळ! फटींग ! … आनी जायतें. तुमी समजल्यात तशें आनी… थारायतात तशे!
…पुणून, म्हजेंच मन नितळ दवरतना खरें सांगूं ?
हांवें केन्ना वायफळ बडबड केली ना. कोणाक चिकानां केलीं ना. बोल्सांत पयशे ना म्हण कोणा कडेन मागले ना. कोणाचे चोरलेय ना. तुमचो, तुमच्या तोंडा कडेन वचपी हात पळोवन सांजेक नाशिल्ले परिस्थितींत तोंड ‘आं’ करून पळयलें ना. लुगटां ना म्हण पिंजकी घालून भोंवलो ना. आनी, भोंवल्यार..! म्हाका तुमी दिवचेलो यत्न केला व्हय?
हांवें म्हज्या वेंतभर पोटा खातीर काम केलां, दाम घेतलां. केन्ना केन्नाय तें लेगीत घेवंक ना. तुमचे भशेन शुन्याक शेंडी-शेंपडी लावन तिजोरी पोखरूंक ना. इतलें आसूनय तुमचे नदरेन हांव ‘तो’?!
…सत गजालींक सतच मानून उलयलां, म्हणून हांव फटींग? तुमचें पितळ उक्तें पडलें, हांवें धांपपाचो यत्न केलो. सभाग्यानो, कोमल्याक धांपलो म्हूण सकाळ उजवाडची उरल्या?…
मानाच्या कदेलार बसतना, तुमच्या पायांक मोचे चडोवन, लेशी बांदूंन पोलीश लेगीत केलें. तरी कळ्ळें ना, ते खोटांक म्हजेच कुले कित्याक मानवले? तुमचे चाली रितीप्रमाण हांव वागलो ना. तुमकां ‘हाय’ ‘हॅलो’ करिनासतना, मोनो कळो जावन ‘भाई’, ‘सर’, ‘पात्रांव’, ‘सायब’ करीत मूर्त तुमची सजयली काळजांत. पूण, ह्या मोन्या कळ्याचो विचार तुमी केन्ना केला व्हय? तुमी तो पिसडून भायर मोखता? हांव भोगतां त्या मोन्या कळ्याची व्यथा. ते व्यथेंत लिपल्या ‘गूढ’ कथा. एक इतिहास, जाणे घालां सासणाचें खत ह्या काळजाक. तें वच्चें ना पुसून, कितलेंय केलें जरी सत्कार, भेटयतले तरी पुरस्कार.
देखून परतून हांव येवजितां…
हांव: हो असो कसो?… भोंवलो ना सुटा-बुटांत, तायट कोलरान, गेलो ना पार्ट्यांक, कॉन्फरन्सांक, संमेलनाक, दबाज्यांक, सुवाळ्यांक, बगलेक घेवन चलयां-बायलांक मिरोवंक… चलयो, बायलो, लागीं आयलींच ना. तुमी मात, भीड मुर्वत खुंटयाळ्याक हुमकळायत बगलेचो वांगड आळी-पाळीन बदलीत रावले. ‘असले कितले आयलें, कितले गेले’ म्हणत चलयांनी म्हाका वेगळायलो. तुमचे बियरीच्या ‘भांडांक’ म्हजो ‘ग्लास’ केन्ना तेकलोच ना. ‘चियर्स’ म्हणपाचे सुवातेर खिणाखिणांत भांडांत पडपी ‘आयसपिसा’च्या सांगातांत घडयाळीच्या कांट्यार रात मेजीत रावलों.
चार चौगांक वांगडा घेवन भौशीक दबाजे घडयले. मायकार मात तुमी भाशणां दिवन लोकांची काळजां जिखलीं. हांव येवजितां, आमच्या वांट्याक कितें?…. तुमकां ‘आदर्श’ मानून आयजूय हांव तुमकांच पुजतां… मनांत एकूच हावेस बाळगून. केन्ना तरी फाटली पिळगी म्हज्या आदर्शान फुडें वतली. पुणून, हाय धनयां! म्हज्या खांदार उबे रावन तुमी दाखयिल्ले वाटेर म्हजे फाटली पिळगी सरली मुखार. आनी हांव….? हांव मात तुमच्या पायांपोंदाच.
पत्रकार परिशदो घेतल्यो ना, हातांत लिखणी धरुन दिसाळीं भरूंक ना. तुमच्या बसकांनी विचार उक्तायले ना, तुमच्या सांगाताक ‘बुफे’चेर धेकर दिलें ना, देखून तुमचे नदरेंत, हांव ना..?
‘केंकें’ दाखोवन म्हाका लागीं ओडलो. पूण, लागीं येतकच ‘को को’ दाखयलो. घडये तुमी सम
जल्या जायत, हांव केळ्यांचे आशेन लागीं आयिल्लो म्हूण. सभाग्यानो, तें केळें सोलून तुमच्या तोंडांत घालूकंच म्हजी गरज. हांव नकळों तर? म्हज्या आंगार शेवटतली ती केळ्याची साल म्हूण. जे कश्टतात, जें मरतात, तांच्याच नाड्यार तुमी उबे आसात. जे झरतात, ते केन्नाच उलयनात. पुणून ते मात परमळटात. तुमी तांची भास कित्याक उलयतात? तसल्यानी तुमचें मुखामळ चडूच धवळटलें.
आरे भावानो, सतमार्गी उतरां विटाळ करूं नाकात. मांजर खंय दुसऱ्याक दिश्टी पडचें न्हय म्हूण दोळे धांपून दूद पिता. म्हाका हें खबर आसुनय, हांव माजराक अजुनूय वाटयेंत दूद दवरीत आसा.
सभाग्यानो, हांवें तें केलां, जें म्हाका पटलां. तुमकांय तें पटलां पुणून तुमी तें करूंक ना. घडये केलां आसत. पुणून हांवें तें पळोवंक ना. म्हज्या करण्यांनी, म्हजे सेवेन तुमी धादोसल्यात. तुस्त- तोखणायेन म्हाका न्हाणयतात. तुमी सांगत सुटल्यात, इतल्या वर्सांच्या कश्टांचें हें फळ.
आरे सभाग्यानो, म्हजो हात हातांत घेवन उजू मार्ग दाखोवपी कुशीकच रावल्यात. तांकां सुवात म्हज्या काळजांत. ते तुमचे भशेन आड्डनात. ते तुमचे भशेन पेरगांव घालिनात. चार चवगांत ल्हानविकायेन भरसतात. देखून, कळवळ्यान सांगतां, तुमी कोल्या भशेन वागाचें चामडें पांगरून तुमची लज कित्याक काडून घेतात?
म्हज्या कर्मांनीच हांव पुरस्कार जोडटां न्हय… तुमी तो जाहीर करून म्हाका भेटयतात. हांवें व्हड उमेदीन पुरस्काराचें पाकीट उक्तें करून पळयत जाल्यार म्हाका पाकिटांत दिसता तें बकच्छायो आनी थोमण्यानीं शिरंगारलेलें म्हजें ‘मामा’चें सवंग. खऱ्यांनीच, कितलो हांव भागिवंत!
नकळटां, दोळ्यांतल्यान गळिल्ल्या निराधार दुकांनी पाकिटांतल्या पुरस्काराचेर धांपता म्हजें अंतस्करण तुमच्या उपकारानी. आनी…. खिणभर, आयजवेर हांव येवजितां,
हांव ‘हो’असो कसो?
….पुणून आतां म्हाका कळ्ळां. हांव भोव शिटकलां. ना घेवचो ते सत्कार, पुरस्कार. ना आयकुचो ते थोमणे. हांवूंच जाय नासतना लाचार, कोणाचेंय रीण बुड्डून, तुमकां भेटयन हजार. म्हजी ही वाट एकल्याची तीच बरी. तुमी म्हजे वाटेर येवं नाकात. म्हाका आडोवं नाकात. हांव आपटल्यार आपटूं. रगता कोडांनी आंग भेरेल्यार भेरेवं. तुमचे काकुळटेचो म्हाका वांगड नाका….
म्हजे गुरू म्हज्या काळजांत रावून म्हजीं पावलां उखलतात. तांचेच कृपेन, आनी उर्बेन म्हज्या शिरंतरांनी बळगें आयलां, नवें पर्व घडोवपाचें. सात दर्या पलतडीं तशेंच आलतडींय. तेंय, तुमचे बगर.
उल्हास यशवंत नायक
8010061867
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
