रस्त्या वयलीं मरणां इतलीं सवाय जाल्यांत व्हय ?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कोणाचे तरी बेजबाबदारीक लागून एकाच कुंटुंबांतले दोग निश्पाप, निरागस भुरगीं अपघातांत सांपडले आनी सोंपले. त्या आवय बापायचेर केदो व्हड दुख्खाचो दोंगर कोंसळ्ळा आसतलो? तांतूतले तातूंत एकुलतो एक. वाचून चर्र जालें. दर दिसा कोण ना कोण रस्त्या वेल्या अपघातांनी सोंपिल्लो आसता. हालिंसारा दिसाक चार-चार अपघात घडटात आनी दोन-दोन, तीन-तीन मनशांक मरण आयलें म्हणपाची बातमी वाचून काळजाक चर्र जाता. देखून पेपर उगडपाकूच भिरांत दिसता. पेपर उगडटकच अमके अमके कडेन अपघात जावन आक्ताक दोग जाण सोंपलें अशें वाचतकच आंग शिरशिरता. कोणाच्या घरांत खंयच्याय खिणांंत दुख्ख भितर सरूंक शकता, तें कोणाच्यान आडावं नजो, असो आयचो काळ. काळ कोणाचेरूय घालो घालता. देखून आमी सगल्यांनी सर्तक रावपाची गरज आसा. बेफिकीर आसून उपकारना. रस्ते मरणाचे सांपळे जाल्यात. देड म्हयन्यां भितर 40 लोक रस्ताे अपघातांत सोंपलें. चडशें जाण तरणाटे विशीतले, तिशीतले. ज्या कुंटुंबांत हे घडलां तांणी कितें सोंसलां आसतलें?
विशय गंभीर आसा. जो मेरेन म्हज्या घरांत घडना तो मेरेन म्हाका कांयच पडून गेल्लें आसना. जो भोगता ताकाच कळटा. मेरेर बसून आयती सिगारां फुस्कावप्याच्या मार भिस्क्यार व्हरून. ताचे दंवार पिकता आनी कुंड्यार शिजता. जो स्वता संवेदनशील आसता ताकाच दुसऱ्यांच्यो वेदना कळटात. हेर देशाचे तुळेन आमच्या देशांत रस्ताे अपघातांत दिसाक सुमार 450 लोक मरतात.
कारणां जायतीं आसुये. दीसपट्टे रस्त्यार अपघात घडटात, लोक मरतात हें सत कोणूच न्हयकारचो ना.
गाडयो चलोवप्यांनी आपली काळजी घेतनाच दुसऱ्यांचीय काळजी घेवची. जेणेकरून निश्पाप लोकांचो बळी वच्चो ना म्हणपाची खबरदारी जण एकल्यान घेवची. खड्डेमय रस्ते, परत परत फोडिल्ले रस्ते. वाहनांची हिसपा भायर गर्दी. येरादारी यंत्रणां अकार्यक्षम आसप. येरादारी नेम पळप ना. माथ्याक घलपाचें हॅल्मेट लोक हातांत घालून वा डिकींत दवरून स्कुटर ना जाल्यार बायक चलोवप. नेम मोडून कशायकश्यो गाडयो चलोवप. स्पिडीक पाळो दिवप ना. एक्सलेटर ओडीत रावप. ब्रेक आसता म्हणपाचें विसरून वचप, आनी सगल्यांत म्हहत्वाचें म्हणल्यार आपल्या आनी दुसऱ्याच्या जिवाची पर्वा नासप. समाजभान नासप. आयज जो मनीस सकाळीं घरांतल्यान कामां निमतान भायर सरून वता, तो सुखरूप घरा पावतलोच म्हणपाची शास्वती दिवंक नजो. इतली रस्त्या वयली परिस्तिथी गंभीर आसा. आमी दर एकलो म्हणटा हांव गाडी वेवस्थींत चलयता. पूण तुजेर हाडून कोण तरी गाडी मोखता तेन्ना कितें?
आयज लोक खुबूच सुस्तेल्यात. तांकां दोन मिणटांचे वाटेक गाडी जाय पडटा. चार पावलां चलूंक सोदिनात. उठ सूठ गाडी. चडशें तरणाटे गाडी चलयतना मोबायलाचेर उलयत गाडी चलयतात. थोडे अती उत्साही मर्यादे भायर स्पीड मारतात, हाचो परिणाम आपल्या वांगडा दुसऱ्याकय फोंडांत घालतात. कांय लोक सोरो पियेवन गाडयो चलयतात आनी निश्पाप लोकांचो बळी घेतात हें समा न्हय. गाडी चलयतना मनशाचो मेंदू एका वेळार तीन कामां करीत म्हूण चौथे काम करचो ना, आनी मागीर अपघात घडटा. गाडी चलयतना गाडीच चलोवची, तकली वा तोंड चलोवचें न्हय.
आयज पालक भुरग्यांक ल्हान आसतनाच तांच्या हातांत ल्हान – व्हड गाडयो दितात आनी ओर्रा मिरयतात. म्हजो बाबा सगल्यो गाडयो चलयता. ताका 18 वर्सा जाल्लीं आसनात. शासन दर वर्सा रस्ताे सुरक्षा सप्तक मनयता. शाळां, विद्यालयांनी, म्हाविद्यालयांनी, विद्यार्थ्या मदीं जनजागृतीच्यो कार्यावळी घडोवन हाडटा पूण येरादरीचे खरपणान नेम पाळपी कमीच.
सर्गेस्त गुरूनाथबाब मार्ग अभियान चलयताले. रस्त्या वयले अपघात उणे करपाक व्हड प्रमाणांत तांणी प्रचार आनी प्रसार केल्लो. ट्रस्टा वरवीं ते गांधीजींचीं भुरगीं घडोवपाच्या वावराक लागिल्ले. पूण तांचे सपन सपनूच उरलें. गांधीजींचीं भुरगीं घडूंक पावली काय?
गांधीजींचीं भुरगीं म्हणल्यार मनीसपण केळोवपी आनी समाजभान आपणावपी अशीं. तांचे कार्य मुखार व्हरपाची गरज आसा. रस्त्या वेले अपघात उणें करतलो जाल्यार विद्यार्थ्यांकच मार्गदर्शन करपाची गरज आसा. ‘मार्ग’ हो विशय शाळा, विद्यालयांनी, म्हाविद्यालयांनी सक्तीचो जावंक जाय. कोणेंच ड्रायव्हींग लायसन्सा बगर गाडी चलोवंक जायना. ट्रॅफीक सिग्नल्स पाळप, गाडयेंत बसतकच पयलीं सीटबेल्ट घालप. हॅल्मेट माथ्याक घालप, वेग मर्यादा पाळप आनी सुरक्षीत अंतर दवरून गाडी चलोवप, सोरो पियेवन गाडी चलोवंक फावना. आमच्या जिणेचे स्टॅरींग आमी आमच्याच हातांत दवरपाक जाय. तें दुसऱ्याच्या हातांत सोंपोवंक जायना. तशेंच प्रत्येक वाहन चालकान येरादारी करतना आपल्या कुंटुंबा विशीं चित्तना दुसऱ्यांच्याय कुंटुंबाचो विचार मनांत रुजोवचो.
मनशाची जीण अनमोल आसा ती रस्त्या वयल्या अपघतांनी सोंपवंक फावना. अजून मरण इतलें सवाय जावंक ना. आमी जेन्ना गाडी घेवन रस्त्यार येतात तेन्ना रस्त्यार चलपी, घोळपी दर एका जिवाची आमी जतनाय घेवंक जाय. कोणाच्याच आंगा वेल्यान गाडी वच्ची ना. म्हजे चुकीक लागून कोणाकूच कसलीच लुकसाणी जावची ना हाची दर एकल्यान खबरदाररी घेवंक जाय. कारण हे धर्तरेर सगल्यांक जगपाचो अधिकार आसा. दुसऱ्याच्या जिणेचेर आमकां अधिकार गाजोवपाचो हक्क ना, वा दुसऱ्याची जिणूय काबार करपाचो ठेको आमी घेतिल्लो नासता, इतलें भान आमकां आसपाक जाय. हांव गाडी चलयतना येरादारीचे सगले नेम पाळटलों. म्हजे चुकीक लागून कोणाकूच लुकसाण जावचें ना वा कोणाचोच बळी वच्चो ना इतली काळजी हांव म्हजी, दुसऱ्याचींय घेतलों. सगल्यांनीच घेवची.

काशिनाथ नायक
91583 45844