भांगरभूंय | प्रतिनिधी
कश्ट करून पोट भरपाचो अधिकार सगल्यांक आसा. ते खातीर आपल्या देशांत खंयूय वचून रावपाचो अधिकार त्या- त्या मनशाक आसा. कायदेशीर मार्गान विदेशांतूय वचपाक मेळटा. आमच्या गोंयांतूय फाटल्या तीस वर्सां सावन गोंयांत ल्हान- सान कामां करपाक भायले लोक येत आसात. अर्थांत ताचेय पयलीं येताले. मात उपरांतच्या काळांत येवपी चडशे कश्टाचीं कामा करपी. गोंयकारांनी सोडिल्लीं कामां करपाकूय लोक आयल्यात. गोंयांत खूब काम मेळटा. खणपाच्या कामाक तर हांगा मरणूच ना. बाजारपेठेंतूय भायल्यांचो शेक दिसता. कायदेशीर कामां, वेवसाय करप्यां वांगडाच बेकायदेशीर गजाली, गुन्यांव, गैरप्रकार करपीय कांय लोक गोंयांत येवपाक लागल्यात. कोंकण रेल्वे जातकच हे प्रकार वाडटले, अशें तेन्ना रेल्वे विरोधी आंदोलक म्हणटाले. तातूंत कांय प्रमाणांत तथ्य आसा. पूण कोंकण रेल्वेन गोंयचे उदरगतींत मोलादीक योगदान दिलां, प्रवासी गोंयकारांचो मनस्ताप उणो केला, हेंवूय न्हयकारूंक मेळचें ना. घुंवळे वखदां विकपाक पसून हांगा लोक येता आसतले. गोंयांत भायल्यान येवपी लोकां मदीं भिकारी, भटक्या, बेघर लोकांचोय आस्पाव आसा. ते गैरप्रकारूच चड करतात, असो आरोप बायलांचो एकवट संघटणेन काल केलो. खास करून मडगांव रेल्वे स्टेशना भायले बेघरांचे वस्तीचो उल्लेख तिणें केलो.
भिकारी, बेघरांची ही समस्या फक्त मडगांव पुरती उरूंक ना. तर ती पुराय राज्यांत पातळ्ळ्या. वीस वर्सां पयलीं इफ्फी जालो तेन्नाय पणजेंतल्या भिकाऱ्यांक दुसरे कडेन व्हेल्ले. थोड्यांक गांवघरा धाडिल्ले. अर्थांत ते परतून आयले, ही वेगळी गजाल. सांतिनेज उलो पालोवपी दळा लागसार रावपी कांय बेघर घुंवळे वखदां विकतात, अशें दिसून आयिल्लें. सगलेच गरीब लोक चोर, फटींग, नागावणे, गुंड नासतात. ते चुकीचीं कामांच करतात अशेंय ना. पूण भुकेक लागून कांय ह्या मार्गाचेर पावतात. हातूंत दोश कोणाचो हो वादाचो विशय!
मडगांव रेल्वे स्टेशना भायल्या फुटपाथार जायते भायले लोक रावतात. थंयच न्हातात, न्हिदतात, जेवतात, रातचे झगडटात…. हाचो त्रास गाडयेकारांक, थंय रावपी लोकांक जाता. एसजीपीडीए मैदानाचेरूय असोच प्रकार पळोवंक मेळटा. पालिकेन, जिल्हो प्रशासनान, पुलिसांनी हाचेर नियंत्रण हाडपाक जाय. रेल्वेक लागून ते येतात आसतले. पूण, तांचो आंकडो वाडिल्ल्यान लोकांची सुरक्षा संकश्टांत सांपडल्या. हे लोक भीक मागतात, शारांत खेळणी आनी हेर वस्तू विकतात. भीक मागप्यांचे हांडीर भुरगीं आसतात. तीं तांचीच काय उबारून हाडिल्लीं तें कळना. कसल्याच कामा खातीर भुरग्यांचो वापर करपाक मेळना. कायदोच तशें सांगता. खरें म्हणल्यार हे लोक खंयचे. ते नेमके कितें करतात, ताचेर बारीकसाणेन लक्ष दवरपाक जाय. हें काम फक्त पुलिसांचेंच न्हय, तर समाजानूय तांकां मजत करपाक जाय. कितें तें पुलीस पळोवन घेतले, ही वृत्ती घातक थारूं येता. मडगांव वा हेर कडेन रावपी ह्या बेघर लोकांचे वळखीचो कसलोच पुरावो सरकारी यंत्रणे कडेन ना. म्हणटकच कितें जालेंच, कोण कितेंय करून पळून गेलो जाल्यार कोणा
कडेन चवकशी, तपास करतले? राज्यांतल्या सगल्या पालिका- पंचायतींनी, पुलिसांनी जागें जावचें.
गोंयांत येवन मेळटा थंय रावप. खास करून शारां लागसार, चड करून रस्त्या देगेर. थंय मागीर ल्हानसो वेवसाय करप. कालांतरान शेड काडप, घर बांदप. थोडे खोंप उबारून रावतात. ते नेमके कितें करतात, तें कोणाक खबर नासता. थोडे कुटूंब घेवन येतात, तर थोडे एकले, एकसुरे आसतात. फुटपाथ, बागो, रस्त्या कडेचे बाकडे, दर्यादेगो, इमारतीची फुटपाथ, सरकारी जागे, मैदानां…. जागो दिसलो काय थंय राबितो करप. रातच्या वेळार सोरो पियेवन झगडले जाल्यार आशीकुशीच्या लोकांची झेम पिड्ड्यार जाता. गुन्यांवूय जावं येतात. गोंयांत गुन्यांव वाडल्यात. तातूंत भायल्यांचोय हात आशिल्ल्याचें दिसून आयलां. तेन्ना पुलिसांनी, ताचे पयलीं पालिका, पंचायतींनी हाचे आड पावलां उखलचीं. फक्त मडगांवूच न्हय, तर हेरांनीय हाचेर विचार केल्यार बरो. गोंय मुळांत शांत. चडशे गोंयकार भावार्थी, सादेभोळे. मात आतां ह्या भायल्या लोकांक लागून अशांतताय पातळिल्ली दिसता. हाचेर बेगीन उपाय करचो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
