भांगरभूंय | प्रतिनिधी
जग नेटान बदलत आसा. सगलेच हें व्हांवतेत व्हांवन मुखार वतात, अशें ना. काळा प्रमाण माथ्याक कुरपणें. पूण सगलेच तशे वागतात अशें ना. आमी आदल्यो वायट गजाली सोडपाक जाय. परत ती चुकीची गजाल घडची ना, हाची जतनाय घेवपाक जाय. ताचे वांगडाच दरकेल्यान संस्कृतायेंतल्यो बऱ्यो रिती, परंपरा सांबाळूंक जाय…. आनी हें करतना हे धर्तरेचेर जल्माक येवपी प्रत्येक मनशान भुरगेपणांतूच विज्ञानीक दृश्टीकोन बाळगूंक जाय. तो कृतींतय हाडूंक जाय. हे खातीर शिक्षक, आवय- बापूय व्हड योगदान दिवंक शकतात. कालच्यान पणजे भारतीय विज्ञान चित्रपट महोत्सव सुरू जाला. तो 2 फेब्रुवारी मेरेन चलतलो. विज्ञानाची आवड आशिल्ल्या विद्यार्थी, तरणाट्यांक ही पर्वणीच. समाज मुखार व्हरपाक विज्ञानानूच योगदान दिलां, दिता आनी मुखारूय दितलें, हें कोणेच विसरचें न्हय.
शाळांतल्या भुरग्यांक विज्ञानाची पयली आवड लागप गरजेचें. हाचे खातीर तांकां त्या विशयां वयलीं पुस्तकां, खेळ, सोशल मिडिया वयले व्हिडिओ, टीव्ही वयले विज्ञानाचे चॅनल हाचें पिशें लावपाक जाय. हें काम शिक्षक चड बरे तरेन करपाक शकतात. दरेके शाळेची सहल जाता. चड करून प्राणीसंग्रहालय, धबधबो, दर्यावेळ वा चर्च, देवळां. दोना पावलाची एनआयओ, पोरणें गोंयचें एला फार्म, साळगांव कोयर प्रकल्प, पणजी सेंट्रल लायब्ररी, मिरामार विज्ञान केंद्र, वास्कोचें ध्रुवीय संशोधन आनी दर्या संस्था, गोंय विद्यापीठ…. अशीं जायतीं थळां आसात. थंय भुरग्यांक कित्याक व्हरचे न्हय? राज्य सरकारूय फुडाकार घेवपाक शकता. वेलंकनी, अजमेर, पंढरपूर भाविकांक व्हरतात. आतां अयोध्येकूय व्हरतले. गोंयांतल्या विद्यार्थ्यांक इस्रो, नेहरू विज्ञान केंद्र, जंतरमंतर, कोलकाता सायन्स सिटी, आयुका… अशा थळांचेर व्हरप शक्य ना? निबंध सर्ती जातात. तातूंत विज्ञाना विशींचे विशय कित्याक आसचे न्हय? आमच्या राज्यांत नाटक, खेळ, लोककलेचे साबार क्लब, मंडळां आसात. तशेच दरेका तालुक्यांत विज्ञानाक ओंपून घेतिल्लीं उणींच तीन तरी मंडळां सुरू करप कठीण न्हय. खेळांची आवड भुरग्यांक आसा, तशी विज्ञानाचीय आसा. फक्त ती फूंक मारून पेटोवपाक जाय. अंतराळ विशयाच्यो कांय संस्था गिराण, धुमकेतू, नकेत्रां दाखयतात तेन्ना विद्यार्थी मुद्दाम येतात.
आमचे दायजी खूब कश्ट करताले. तातूंतच तांचो दीस सोंपतालो. तेन्ना शिक्षणाचोय प्रसार जावंक नाशिल्लो. म्हणटकच तांकां आलायत्यो गजाली करपाक वेळ मेळनासलो. तरीय तांणी लोकसंस्कृताय सांबाळून दवरली. मात हालींच्या वर्सांनी विज्ञानान आनी ताचें भांवंड तंत्रज्ञानान, आमकां मोलादीक मजत केल्या. मोटार, मिक्सर, रेडिओ, टिव्ही, संगणक, फॅन, विमान, फ्रीज, मोबायल फोन, इंटरनॅट, भलायकी उपकरणां….!! ते खातीर आमी दुसऱ्यो गजाली करपाक पावले. विज्ञान- तंत्रज्ञानाच्यो वस्तू वापरून आमी त्यो तयार करपी शास्त्रज्ञांक, विज्ञानाक विरोध करूंक जायना. हीं पडमूरपणा थारतलीं. उपकार करपी हो देवा समान आसता, अशें संस्कृताय सांगता. मागीर विज्ञानाचे आमी उपकारी आसप, तें मुखार व्हरपाक जमता तशी मजत करप, हें आमचें कर्तव्य, धर्म न्हय?? विज्ञान मानपी कोणूच धर्मभ्रश्ट, संस्कृतीचो दुस्मान, धर्मविरोधी नासता. फट दिसता जाल्यार इस्रोच्या शास्त्रज्ञांक विचारात! विज्ञानाचें पिशें लागिल्लो मनिसूय सण, परबो, धर्मीक
रिती पाळटा.
राज्य सरकार विज्ञानाचो प्रसार करपाक वावुरता, अशें काल मुख्यमंत्री प्रमोद सावंत हांणी सांगलें. सायन्स म्हणलें काय केमिस्ट्री, फिजिक्स, मॅथ्स दोळ्यां मुखार येता आनी बरेच विद्यार्थी कांचवेतात, अशें तांणी म्हणलें. ताचेय भायर विज्ञान आसा, हाची म्हायती विद्यार्थ्यांक मेळपाक जाय. फक्त दोतोर, इंजिनियर जावपाकूच सायन्स घेवप हे विचारसरणेचो आमी पयलीं त्याग करपाक जाय. विज्ञान आनीक बरेंच कितें दिता. ताची म्हायती विद्यार्थ्यांक, ताचे पयलीं शिक्षकांक आसप गरजेचें. विज्ञानाक लागून विचारांचो आंवाठ रुंदावता. गिन्यान मेळिल्ल्यान मनीस स्वताच्या मेंदवान विचार करपाक लागता. विज्ञान फक्त मनांत सांठोवन दवरून उपकारना. ताचो जिणेंत वापर करपाक जाय. ते विशीं उलोवंक, बरोवंक जाय. तेन्नाच आमी खरे विज्ञाननिश्ठ समाज घडोवपाक पावतले. भंय, भीड, लाचारी, सुवार्थ पयस दवरल्यार हें सोंपेपणी शक्य आसा.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
