देवूळ बांदले उपरांत भारतीयां मदीं नवी उमेद आयल्या : मोदी

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

अयोध्यांत श्री रामलल्लाचो प्राण प्रतिष्ठा कार्यावळ सोंपली. मुखेल यजमान म्हूण प्रधानमंत्री नरेंद्र मोदी भांगराच्या रंगाचें धोतर आनी कुर्तो घालून 12 वरांचेर पावले. तांच्या हातांत एक थाळी आशिल्ली, तातूंत श्रीरामलल्लाची रुप्याची सत्री आशिल्ली. दनपरां 12.05 वरांचेर प्राणप्रतिष्ठा विधी सुरू जालो आनी तो एक वरापरस चड काळ चालू आशिल्लो.
प्रधानमंत्र्यान देवाक आरती अर्पण करून चंवर हालयले. सत्येंद्र दास ह्या मुखेल पुजाऱ्यान एक कलावा बांदून तांच्या पांयांक हात लायलो. हाचे उपरांत ताणें श्री रामलल्लाची प्रदक्षिणा करून साश्टांग नमस्कार केलो. रामजनमभूमि ट्रस्टाचे अध्यक्ष महंत नृत्य गोपाल दास हांच्या पांयांक हात लायलो. उपरांत 11 दिसांचो कडक उपास सोडलो. ते जमनीचेर न्हिदले. फक्त आडसराचें उदक आनी फळां खावन रावले. चार राज्यांतल्या रामायणा कडेन संबंदीत सात देवळांक भेट दिवन पुजा केली. अकरा दीस गोरवांक खांवक घालून तांची पूजा केली. जपूय केलो.
प्रधानमंत्र्यांचें 35 मिनटांचें भाशण राम राम म्हणून सुरू जालें आनी जय सियारामान सोंपलें. तांणी देशांतल्या लोकांक परबीं दिवन म्हणलें – हें राम मंदीर भारताचो उदय पळयतलें. हो खीण आनी तारीख लोकांक हजार वर्सां याद उरतली.

हांव पवित्र अयोध्यापुरी आनी शरशी हांकांय नमस्कार करतां. सध्या म्हाका दिव्य कशें दिसता. ते दैवी अणभव आमचे भोंवतणीय आसात, तांकां हांव उपकार मानून नमस्कार करतां. तशेंच भगवान रामाची माफी मागतां. आमच्या त्यागांत, तपस्येंत आनी उपासनेंत कितें तरी उणाव आसूंक जाय, जें आमकां इतलीं वर्सां करपाक मेळूंक ना. आयज ही उणीव पुराय जाल्या. भगवान राम आमकां नक्कीच माफ करतलो अशें म्हाका दिसता.
भारताच्या संविधानाचे पयले प्रतींत भगवान राम बसला. भगवान रामाच्या अस्तित्वा खातीर कायदेशीर झूज दशकां सावन चालू आशिल्लें. तिचो स्वाभिमान तिगोवन दवरलो म्हूण हांव न्यायवेवस्थेचे उपकार मानतां.

आयज दर एका गांवांत कीर्तन- संकीर्तन सुरू आसा. नितळसाण मोहीम चालू आसा. देश दिवाळेचे तयारेक लागला. आयज सांजवेळार राम ज्योत घरांघरांनी उजवाड घालतली. काल धनुश्कोडींत आशिल्लों. राम दर्या हुंपपाक भायर सरलो तेन्ना काळाचें चक्र बदललें. आतां परतून चक्र बदलतलें.
विधी वेळार सागर सावन शरयू मेरेन भोंवपाची संद मेळ्ळी. भारतीयांच्या मनांत राम आसा. कोणाच्याय काळजाक हात लायल्यार एकवटाची जाणविकाय जातली. देशाच्या कोनशाक रामायण आयकुपाची संद मेळ्ळी.

मनीस जातूंत बुडटा तातूंत राम आसता अशें ऋषींनी सांगलां. दर युगांत लोकांनी राम जियेला. दर एका युगांत लोकांनी आपल्या उतरांनी, पद्दतीन रामाची अभिव्यक्ती केल्या. हो रामरस सतत व्हांवता.
आयच्या इतिहासीक काळांत आमकां शुभ दीस पळोवपाक लायिल्ल्या त्या व्यक्तींचोय देश याद करपाक लागला. त्या असंख्य कार सेवकांक, संतांक आनी व्हड मनशांचे आमी ऋणी आसात. आयज फकत उत्सवाचो खीण न्हय, तर भारतीय समाजा खातीर परिपक्वतायेचोय खीण. हो फकत जैताचोच न्हय तर नम्रतायेचोय खीण. जायतीं राश्ट्रां आपल्याच इतिहासांत घुस्पतात.

जेन्ना जेन्ना तांणी इतिहासाच्यो गांठी सोडपाचो यत्न केलो तेन्ना तेन्ना कठीण परिस्थिती निर्माण जाली. भावनेन आनी बुद्धीन उगडटात ती गांठ फुडार खूब सोबीत जावपाचो आसा हें दाखयता. कांय जाण म्हणटाले, राम देवूळ बांदल्यार उजो लागतलो. राम मंदिर उज्याक जल्म दिना तर उर्जेचो जल्म दिला.
ह्या समन्वयान आमकां उजवाडाच्या फुडाराच्या मार्गाचेर मुखार वचपाची प्रेरणा दिल्या. राम हो उजो न्हय, तर ऊर्जा. राम हो वाद न्हय, राम हो उपाय. राम हो फकत आमचोच न्हय तर सगळ्यांचो. राम शाश्वत आसता. हें देवूळ फकत देवाचें देवूळ न्हय तर भारताचेंय देवूळ. राम ही भारताची विचारसरणी.
राम म्हळ्यार भारताचो विचार, चैतन्य, प्रवाह, प्रभाव, फुडारपण आनी सातत्य. राम हो विश्व, विश्व आत्मो. देखून रामाची स्थापणूक जातकच ताचो प्रभाव हजारांनी वर्सां तिगून उरता. आयच्या युगांत आमी आमच्या अंतकरणाचो विस्तार करपाक जाय.

हनुमानजीची भक्ती आनी समर्पण हे गूण भायर मेळूंक शकनात. देवा कडल्यान राष्ट्राची आनी रामा सावन राष्ट्राची चैतन्याचो विस्तार आसा. पयसुल्ले कुटींत रावपी शबरीआईची याद जाता. ती सदांच म्हणटाली – राम येतलो. हें खरें जालां.
निषादराजाची इश्टागत सगळ्यो मर्यादा हुंपता. सगळे सारके आसात. हांव चड सादारण, हांव चड ल्हान अशें कोणाक दिसल्यार ताणें रामाक आदार केल्ल्या चानयेचो उगडास करचो. दरेकल्याचें आपलें योगदान आसता. तेंच दैवी आनी बळिश्ट भारताचें कारण जातलें.

आमी दर दिसा आमचें शौर्य आनी यत्न भगवान रामाक अर्पण करचे पडटात. तेन्नाच भारताक आमी समृध्द करपाक शकतले. आयज भारत तरणाट्यांच्या उर्जेन भरिल्लो आसा. आतां आमकां बागोवपाची गरज ना, बसपाची गरज ना. तुमच्या मुखार हजारांनी वर्सांची प्रेरणा आसा अशें हांव तरणाट्यांक सांगीन. चंद्राचेर तिरंग उबारता आसतना 15 लाख किलोमीटर अंतराचेर अंतरिक्षांत ती यान धाडटा. येवपी वेळ आतां येसस्वी जावपाचो. येवपी वेळ हो कर्तृत्वाचो. हें राममंदिर भारताचो उदयाचें साक्षीदार जातलें.