भांगरभूंय | प्रतिनिधी
रितेश आपलें शेतकाम करून कुटुंबाचें उदारपसण करतालो. साबार फावटी ताका नुकसाण जातालें. कांय फावटी सैम ताचे आड वतालें जाल्यार थोडे फावटी मनीसबळूय ताका आडमेळीं घालतालें. ताचे जिणेंत कोणेंच निर्शेणी पळेवूंक ना. सरकाराच्यो शेतकामत्यांक लागू जावपी जायत्यो येवजणो आसल्यो, पूण ताका मात त्यो फावो नासल्यो. ताच्या बराबरच्या शेतकामत्यांनी परिस्थितीक लागून शेतकामत सोडून दिल्लें. रितेश मात कोणाकूच गुन्यांवकार धरिनासलो आनी गुण- गुणनासलो. आपणा लागीं जाता ते भशेन शेतकी वेवसाय फुडें व्हरतालो. जिणेंत खूप खुशाल आसलो. ह्या ताच्या कश्टी वावराक राज्य सरकाराचो तशेंच हेर संस्थां कडल्यान पुरस्कार मेळिल्ले.
“ताका कोणूच नासलो. ताची घरकान्न ताका सोडून गेल्ली. तो फकत आपले खाटीर आसतालो. वता थंय ताच्यो खबरो आयकूंक मेळटाल्यो. ताच्या शेजाऱ्यांच्या खबरांचो विशय ‘तो’ आसलो. “ताका वास येता. ताचे लागीं कोण वतलो? लग्न जातना ते बायलेक कळ्ळें ना? ती बायल खंय आसा म्हूण कोणाक खबर!” अशे तरेन उतरांचेर उतरां तांच्या तोंडातल्यान भायर सरतालीं. पूण कोणूच ताका नितळ करुंक सोदिनासलो. सगल्यांनी ताची बेपरवा केल्ली. शेवटाक तो ह्या संवसारांतलो उठून गेलो.
आमची यात्रा फुडें व्हरताना, आमचे वाटेर विवीध प्रसंग आमकां मेळटात. साबार फावटी असल्या प्रसंगांक दसून रावनासताना आमचें पावल आमी फुडें घालतात. पूण केन्ना- केन्ना ह्या प्रसंगांचे आमी गुलाम जातात. जिणेंत आडखळी, कश्ट, अपयश आसातूच. हांचे वांगडा यशूय आमच्या वांट्याक आयलां आनी येतलें. यशाचेर आमचें लक्ष जाय तितलें वचना; परतेंच जाल्यार अपयशांचे धनी जाल्ल्याची आमची वागणूक जाता. हें सगलें सांगून अपयशांचेर आमी आमचें लक्ष ओडचें न्हय, अशें म्हाका म्हणपाचें ना. यश आनी अपयश जिणेचे भाग म्हण मानून जियेलीं जाल्यार, आमी मारिल्लें पावल शाणेपणाचें म्हणचें पडटलें.
आमचे जिणेचें आमी विश्लेशण (मोलावणी) केलें जाल्यार आमी चडशे फावटी आडखळी वा कश्टांचेर खूप भर दितात, हें सिद्ध जाता. तांतुंतल्यानूच जीण सोंपली म्हण समजून दूसऱ्यांक आमच्या कश्टां खातीर जबाबदार धरुंक आमी फाटीं रावनांत. वयल्या घडितांतल्या रितेशाची आमी देख दोळ्यां मुखार हाडची गरज. पावस सारको पडना वा सरकाराच्यो येवजणो मेळनांत म्हूण देवाक आनी सरकाराक तो शिरापलो ना. शेतकी मळार आपणा लागीं जाता ते भशेन हेर पर्याय सोदून काडून जैतिवंत जालो. असलो मनोभाव (वृत्ती) आमचो जालो जाल्यार बरें जावपाचें. दुसरें घडीत मात आमचें फावो न्हय तसलें मनिसपण दोळ्यां मुखार हाडटा.
आमकां जातल्या त्रासां खातीर दूसऱ्यांक गुन्यांवकार धरिनासतना, आमच्यांनी कितें करुं येता ताचेर विचर जावूंक जाय. समाजीक क्षेत्रांत आमी वावुरतात. मतांचो भेद- भाव जाता वा आमकां फावो तितलो सहकार मेळना, तेन्ना आमचे मदलीं जायतीं जणां एकूच उपाय वापरतात. तो म्हळ्यार तांची टिका करप. थोडीं तर सहकार मेळना म्हूण ती संस्थाच वा जमोच सोडून दितात. जिणेंत आयलले परिस्थितीक फुडो करुंक भियेतात, अशें म्हणचें पडलें न्हय? असल्या वेळार परिस्थितीक शिणनासताना वा टिकेचो शिंवर घालिनासतना, आमची येवजण फावो तसली आसा जाल्यार हेर उपाय सोदचे. येवजण जम्यांच्या हेतूक सोबना जाल्यार आमचें उणेपण आमी मानून घेतल्यार बरें.
आमी कुटुंबांत वा एका जम्यांत वावुरतात. आमचे बरोबरचीं केन्ना केन्ना मनिसपणाक सोबना तसली वागणूक आपणायतात. हें सगळें पळेवन आमी तर ओगीच बसले वा दुसऱ्यांगेर वचून तांचें म्हेळे कपडे धुले, जाल्यार आमी आमकांच असमाधानी करतले. दुसऱ्यांची वाड जावूंक आमी जर तांचे जिणेंत दिवो पेटयलो जाल्यार, आयज न्हय पूण फुडले जिणेंत, तीं आमचो उगडास करुंक पुरो. अशें आमचे लागीं चडशे फावटी घडना. परिस्थिती बरी ना म्हूण आमी शिरापतात.
परिस्थितीचे गुलाम जावप आमकां सोबना. आमचे जिणेंत येतल्या परिस्थितींतल्यान आमच्यांनी जायतें शिकुंक जाता. दुसऱ्यांक आमचे जिणेची वाड नाशक करुंक साध्य (शक्य) ना. असल्या वेळार आमकां भावनीक आनी आत्मीक घटायेची गरज. आमच्या भावनांची काळजी घेवूंक आमी चुकतात तेन्ना दुसऱ्यांचेर आमी टिकेचो पावस घालतात आनी जिणेंत निर्माणकारी वावर करुंक फाटीं पडटात. हे क्रियेंत मसलतदाराचो आनी आत्मीक गुरुचो आदार आमकां भोव गरजेचो.
जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत,
7666519837
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
