भांगरभूंय | प्रतिनिधी
वर्सुकी स्नेहसंमेलनाच्या निमतान ते शाळेंत हांव गेल्लों. इनामां वांटपाची कार्यावळ सोंपिल्ली. आनी… माणकुल्या भुरग्यांच्या
शुभं करोतीन सांस्कृतीक कार्यावळीक सुरवात जाल्ली. मनरिजवणेचे कार्यावळींत दुसरे सुवातेर भौढंगी भेस न्हेसवण सादर जावपाची चिन्नां दिसलीं. कारण माचयेर विंगे कुशीक माणकुलीं भुरगीं उमेदीन आपलो चेरो रंगोवन, आंगार भेस चडोवन, विंगड विंगड सवंगां करून उबीं राविल्लीं. आपूण जाल्लें सवंग प्रेक्षकां मुखार सादर करपाक तीं उमळशिकेन वाट पळयतालीं. कित्याक लागून तरी मदीं विसव पडलो, आनी विंगेंतल्या भुरग्यांच्या बोवाळाक ओतो आयलो. हांव मुखा वेले रांगेंत बशिल्लों आशिल्ल्यान म्हजी नदर सहजतायेन तांच्यात भरसली.
माणकुलो टकलू गांधी मान वरशी करून दोळ्यांचेर लायिल्लें वाटकुळें वक्ल सांबाळीत आपलें अहिंसा व्रत विसरून हातांत बडी घेवन उबो आशिल्लो. धवी साडी रेवडायिल्ली निश्पाप अशी बाबडी मदर तेरेजा विंगेक तेंकून एका कदेलाचेर बशिल्ली. तिचे कुशीक, हातांत लांकडी तलवार घेवन, फाटीक एक बावलो बांदून झांशीची राणी लक्ष्मीबाई आपले परस बरो भेस कोणे केला हाचो थाव घेताली. भुरग्यांची विंगेंत गर्दी जाल्ल्यान माचयेर चडूंक सोदपी हेर भुरग्यांक ती तलवारीन आडायताली. भुरगींच तीं. एकामेकांक ओडीत, धुकलीत विंगेंत चुळबुळटालीं.
माचयेर जावपी तांच्या बोवाळान हांवें ल्हवूच दुसरे विंगेंत पळयलें. एका हातांत नाल्लाची पेंड, दुसर्या हातांत कोयती आनी माथ्याक रेवाडायिल्लो तुवालो, कमरार सुंबाचें खाडूं अशा भेसांतलो पाडेली. माडार चडूंक जाणां आशिल्लो काय खबर ना. मात आपलें नांव मायकार येना फुडें केन्नाय चडपाचे तयारेंत राविल्लो, खाकी भेस आंगार चडयिल्लो, खांदार लांब दोरयेन हुमकळायिल्ली पिल्लूक लायिल्लो पुलीस हेरां मदीं मिरयतालो. वतांत नासतना ताका दाट कपड्यांनी घाम आयिल्लो. परतून परतून आपली पिल्लूक तोंडाक लावन वाजता काय तें पळयतालो. सगल्यां मुखार येवन पिल्लूक वाजयन शी ताका उमळशीक लागिल्ली. हें ताच्या वावुरपांतल्यान जाणवतालें.
पाटल्यांत थर्माकोलाची नुस्तीं घेवन ‘सवाय खायात नुस्तें, कोणाक जाय गे?’ म्हणपाचे तयारेंत नुस्तेकान्न माथ्यार पाटलो घेवन उबी आशिल्ली. हेर भुरग्यांच्या धक्क्यांनी परतून परतून सकयल पडपी तिगेल्या पाटल्यांतलें नुस्तें ती सारके करी. भोंवतणचीं भुरगींय तिची ती नुस्तीं वाटपण करपाक हातांत घेवन पारखितालीं. भाजिवाल्या चलयेच्या पाटल्यांतलो मुळो आनी तांबडी भाजी सामकीच बावून गेल्ली. तिका पळोवन मनांत दुबाव आयलो. तिणें ‘ताजी ताजी भाजी घेयात’ अशें म्हणना जाल्यार पुरो! पोल्याक पोव, रंग सारोवन, ओंठाक तांबडी लिपस्टीक लावन, उंच खोटांचें जोतें घालून, हातांत पर्स घेवन माने वयलें मेकळे सोडिल्ले केंस कानार येत आशिल्ल्यान बेश्टीच परते परते काना वयल्यान फाटीं घेत, एक चली आपले भितरच ‘सुंदरी’ म्हूण मिरयतालें. कुशीक गुरख्यावरी राखणेक उबो राविल्ले वरी नेताजी सुभाषचंद्र बोस, हातांत गीता आनी लेखणी सांबाळपी तांबडे पगडेचो बाळ गंगाधर टिळक कसलो तरी संदेश दिवपाक तयार राविल्लो.
इतल्यांत, धव्या कोराची एक सिगाराची कास फाटल्यान वयर सरली. ‘धुम्रपान जिविताक घातक’ असो संदेश दिवपी सिगाराचें पाकीट जावन कोण एकलें भुरगें थंयच घुस्पट्टालें. तरेकवार भेसांची न्हेसवण केल्ल्या त्या भुरग्यांची अपुरबाय दिसली. मनांतल्या मनांत तांच्या धाडसाक, कलेक तोखेलों आनी काळजांतल्यान एक सलाम मारलो, तांच्या पालकांक!! सान पिरायेचेर भुरग्यांक ‘आपूण फुडारांत कोण तरी जातलो’ हो विचार तांणी दरेकल्या भुरग्या भितर रिगयलो. ‘फुडारांत आपणाक कोण तरी जावपाचो आसा’ हो एकूच विचार आयज दर एका भुरग्याच्या काळजांत किल्लुपाची गरज आसा. तितलीच गरज आसा ती तांच्या पालकांचे लागणुकेची. इनामाचे आशेन जावं कलेचे सेवेन जावं दरेक पालकान व्हड कश्ट घेवन आपल्या भुरग्यांक माचयेर चडपाक तयार केल्लीं. समाजांत आपूण कोण तरी आसा ही भावना तांचे मदीं जागयली.
आयज तरणाट्यांक देशाचे उदरगतीचे खांबे मानतात. पूण आयचे तरणाटे (सगलेच न्हय हां) तरेकवार वेसनाचे भकीक पडून करमेवन गेल्यात, पोखरत गेल्यात. अशे परिस्थितीं ते देशाक कसो सांबाळटले, कसो सांवरूंक पावतले, हे विशींय दुबाव पडटा. हाचो हुस्को पावला कणकणीं सतायले बगर रावना. खरें म्हणल्यार तरणाट्यान आयजूच देशाक सांबाळपाची गरज आसा. तो खरे अर्थान देशाचो आयचो आदार आसा. ताणें आयजूच तंदुरुस्त रावंक जाय. पूण साबार कारणांक लागून तरणाटे जिविताचे पावळेर हुमकळटना दिसतात. ते केन्ना गळून पडत हें सांगूंक नजं. स्नेहसंमेलनाच्या निमतान, प्रेक्षकांचे मनरिजवणे खातीर भुरग्यांनी हीं सवंगां उबीं करपाचो यत्न केलो. पूण हीं पात्रां शाळेच्या संमेलना पुरती मर्यादीत उरूंक फावना. तांच्या पालकांनी व्हड कश्टान तांकां घडयल्यांत. फुडरांतूय हेच भावनेन अशेंच कश्ट घेवन कोणतरी ‘आदर्श’ घडयल्यार तांचे वरवीं समृद्ध, सुफलाम, सुजलाम भारत दिश्टी पडपाक सोंपे जावचें ना? भुरग्यांचेर फावो ते संस्कार करूंक पालक वावुरले जाल्यार? ह्या विचारानच नकळटां, म्हज्या मनसवण्यान अचळय पांखां फुलयलीं.
आमचो आयचे अपुरबायेचो टकलू गांधी, देशांतलो भ्रश्टाचार, अत्याचार, नाडणूक, पिळणूक, अहिंसेच्या मार्गान आळाबंदा हाडून रामराज्याचें सपन पुराय करीत व्हय? मदर तेरेजा कसलोच भेदभाव मानिनासतना सर्वधर्म समभावनेन दुस्मानाक लेगीत माया- मोग दीत तांकां आपले करीत, दीन दुबळ्या जिवांक थाकाय, आलाशिरो दित व्हय? भायल्यांचें, परक्यांचें हस्तांतीकरण, धुमशेणां, घुसखोरी लक्ष्मीबाई आपले तलवारीन मुळा सकट कापून उडयत?
हातांत आर्म पिस्तूल घेवन, दोळ्यांत तेल घालून सदांकाळ वत, शीं, पावसांत शिमेर आमची राखण करपाक वावुरपी शिपायाक वा नेताजी सुभाषचंद्र बोस वा हेर क्रांतीकारी, बंडखोर, हांच्यातल्यान घडत व्हय? गीतेची शिकवण दिवन आमचें ‘स्वत्व’ तगून दवरपाचो संदेश दिवपी टिळक परतून आमचे समृद्ध भुंयेक लाबत व्हय? भ्रश्टाचाराक आनी सुरक्षेचे सुवेवस्थेक तशेंच रस्त्या वेले येरादारीक सांबाळपी, निसुवार्थी पुलीस परतून आपले लागणुकेक पाळो दीत व्हय? सिगाराचें, सोर्याचें भकीक पडनासतना आयचो तरणाटो आपली भलायकी ‘तंदुरुस्त’ दवरून उदरगतीचो खांबो जावन देशाक सांबाळीत व्हय?
विचार करतां करतां मनसवण्यांच्या पांखांतली तांक उणी जाताशी जाणवता. म्हजे कडल्यान एक व्हड गुन्यांव जाल्ल्याची खंत काळजांत उप्रासता. ते खातीर माफी मागपाक मान बागवता. मात बागवतना समेस्तांक कळकळून उलो मारता. आमी जण एकलो वयल्या उप्राशीत प्रस्नांक सकारात्मक जाप दिवपाक तळमळीन वावुरया न्हय? कशें?
उल्हास यशवंत नायक
8010061867
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
