आपलें व्यक्तिमत्व आपणेंच परजळावपाचें आसता

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आजचे तरणे ताठे पिळगेन आपणालो फुडार पर्जळीत करपा खातीर मनीसपणाची मुल्ल्यां आत्मसांत करपाची गरज आसा.

आयज लोकांक चड करून आडसाठ्या तरणाट्यांक सगलें आयतें जाय. चडशें तरणाटे धयांर धुमको मारपाची मुंगेरी लालाचीं सपनां पळयतात. आपल्याचेर बाबा कोणतरी धडधडीत अन्याय करता हें खबर आसुनय कोण एक आवाज काडिनात. ताणीं असो समज करून घेतला की कोणें तरी आपणा खातीर झगडचें, पूण तशें आसना. आपणाचेर जातल्या अन्यायाची आपणाकूच चीड येवपाक जाय, ती येना. हक्का खातीर झुंजपाचे आसता म्हणपाचेंय चडशें तरणाटे विसरपाक लागल्यात. जाय थंय आवाज काडचेंनात, नाका थंय मोठ्या मोठ्यान उलयतलें. मोटारसायकली घेवन रेली काडपाक एका पांयार तयार. चडशें राजकारण्यांक धरून जगतात, राजकारण्यांचें मिंदे जावन. सांगपाचें म्हणल्यार आजच्या तरणाट्यांक राजकारण्यांची आनी राजकारणाची संवय जाल्या. आनी तें तांका चड सोयिस्कर दिसपाक लागलां. तशेंच तांकां मोबायला बगर दुसरें कांयच सुचना, वरांची वरां मोबायल धवळींत आसतात. प्रत्यक्ष गजाली, संवाद कोणूच करूंक सोदिनात. घरांत आपापसांतलो संवाद तर बंदूच जाला. पुस्तकां वाचपी थोडेंच आसतले, चडशे वाचिनांत. वाचप, बरोवप जाता तें मोबायलाचेरूच. ताका लागून आमचीं संवेदनशीलताय खंय तरी शेंणत चल्ल्या, अशेंच म्हणचें पडटले.
आयज आमच्यांत सुवार्थूच दिश्टी पडटा. समाजाचें आनी मनीसपणाचें कोणाकूच पडिल्लें ना. समाजसेवा करपा खातीर सर्मपीत भावनेन कोण मुखार सरनात. कोण करता तो करता. चडसो तरणाटो वर्ग आपलेंच तंद्रेत जगतना दिश्टी पडटा. ताका बाकीचें किदेंच लागना. आजच्या तरणाट्यांक पासियेंस इल्लें कमीच. जिणेंत येवपी वादळां झेलपाची तांक तांच्यांत उणीं देखून उणें पिरायेचेर ते जीव आपलो सोंपयतात लावन गळफास. अशा भिजूडांक समाजानूच तयार केले न्हय?भुरग्यांक फकत पुस्तकांतलो सिलेबस शिकोवन जावचेंना तर तांकां जीण जगपाचें शिक्षण दिवपाची गरज आसा. तांकां जीवनातलें चड उतार दाखोवपाची गरज आसा. आजच्या आडसाठ्या भुरग्यांक बरें संस्कार दिवपाची गरज आसा. आजकाल सवे- सातवेंची भुरगीं एकामेकांक प्रोपज करपाक लागल्यांत, ही धोक्याची गजाल. पालकांनी आनी शिक्षकांनीय सादूर जावपाची गरज आसा. समाजांत वावुरतना काय भुरगें बेजबाबदार वागतात. तांका कसलेंच सोयर सुतक लागना. कांय जाण तर सरसकट सगल्यांकूच फुटके पायलेंत घालून जोखूंक सोदतात. अशावेळार आवय- बापायचे नांव हें भुरगें पिड्ड्यार करतात. म्हण्टकच आपल्या भुरग्यांक घडयतना एक वेळ पयसो आडको दिना जाल्यार कोंताक येता, पूण मनीसपणाचे संस्कार दिवपाक विसरूंक फावना.
ल्हान- ल्हान कारणांक लागून प्रकरणां डायवोर्साचेर, मारामारीचेर पावतात, म्हणजे ह्या तरणाट्यां कडेन समंजसपणाचो उणाव जाणवता. दोगांय एकेच पिरायेची जाल्ल्यान तांचो इगो आडवो येता आनी पर्जळीत जावपाचो फुडार मदींच उध्वस्त जाता. तांकां समुपदेशाची गरज आसा. आजच्या समाजांत भुरगीं आपले आपूण सगलें प्लान करतात. तीं आपल्या आवय-बापायचेर अवलंबून आसचना. तीं आपलो जोडीदार शिकता आसतनाच फिक्स करतात आनी दोगांयचोय फुडार काळखांत सापडटा. तीं खिणयाळ्या मोहाक बळी पडटात आनी आपले करियर करपाक विसरतात. आयज पदराक शिक्षण नासप म्हणजे समाजात आपली किंमत आपणेंच कमी करून घेवप, हें आमी जाणां जावंक जाय. तशें पळोवंक गेल्यार मनशाचो वालोर आमी कोणूच करूंक शकनात. हें बळगें मनशाक शिक्षणाक लागून फावो जालां. जण एकल्यान आत्मनिर्भर जावचें, भुरग्यान आवय-बापायक टेन्शन दिवंक जायना.
शिकून सवरून भुरगो जेन्ना बेकार उरता आनी शेजारचो ताचेच पिरायेचो भुरगो नोकरेक लागून लग्नूय जाता तेन्ना ताच्या आवय- बापायक टेंन्शन जाता. तीं सदांच भुरग्याचें हित चिंतीत आसतात. भुरग्यांचो संवसार सुरू जालो म्हणजे आवयबापूय समाधानी. तांकां सुख आनी समाधान दिवपाची जबाबदारी दर एका भुरग्यान आपल्या भुजार घेवपाक जाय. हें भुरग्यांचे पयलें कर्तव्य. पूण केन्ना- केन्ना मनीस फसता. खुबशे फावटी मनीस आपणालें दुख्ख लिपोवन दवरपाचो यत्न करता. पूण कितलेंय लिपोवपाचो फटीचो यत्न केलो तरी तें लिपून उरना. तें भायर फुट्टांतूच. दुख्ख कोणांक चुकना. सुखा बराबर तें येतलेंच. ताका पर्याय ना. तें पचोवपाचीं तांक तुजे कडेन आसपाक जाय. तोच जिणेंत तग धरूंक शकता. समाजा खातीर वावुरपी मनीस निसुवार्थीपणान काम करता. तो स्वताक वेगवेगळ्या सामाजीक उपक्रमांनी आपणाक स्वताक बांदून घेता. ताका तें काम कर म्हूण कोण सांगीना, पूण तें तो करता, कारण ताका दिसता ती ताची जबाबदारी, लागणूक आनी तो तीं विसरूंक सोदिना. केल्लें समाजसेवेची लोक दखल घेतात हेंवूय तितलेंच खरें.
आमी एका समाजांत रावता म्हणजे आमकां सामाजीक भान आसपाक जाय. आजचे तरणे ताठे पिळगेन आपणालो फुडार पर्जळीत करपा खातीर मनीसपणाची मुल्ल्यां आत्मसांत करपाची गरज आसा. बरें संस्कार आपणावन देशाचो एक बरो आदर्श नागरीक जावपाचे दर एकल्यान सपन बाळगूंक जाय. ताका लागून प्रत्येकान उंचेले शिक्षण घेवपाक जाय. आपणां भितर आशिल्ल्या सुप्त कलागुणांक वाव दिवपाक जाय. आपणालें व्यक्तिमत्व आपणेंच उजळावचें आसता. आपणालें अस्तित्व आपणेंच सिद्ध करपाचें आसता, हे सगल्यांनी मतींत दवरपाक जाय. लोकशायेंत जगतना समस्त जाती, धर्मा बाबतींत कसलोच भेदभाव करूंक फावना. मनशान मनशा कडेन वागताना मनीसपणानूच वागपाक जाय. प्रत्येकान प्रत्येकाचो आदर हो करपाकूच जाय. अधर्मान कोणें वागचो न्हय. आनी जाती धर्मा वेल्यान कोंणें कोणाक हिणसावचें न्हय. मनीसपण हो श्रेश्ठ धर्म जावन आसा. आजच्या विद्यार्थ्यांनी, तरणाट्यांनी आपणाले ध्येय निश्चीत करून तें प्रामाणिकपणान साध्य करून दाखोवपाची जिद्द धरपाक जाय. ते खातीर खर आत्मविश्वास जाय. कारण वेळ कोणाक रावना. वेळाचो बरो वापर करूंक शिकपाक जाय. वराची वरां मोबायल धवळून जावचेंना. आमकां नवी टेक्नोलाॅजी जाय. पूण तीं आमचें मानेर भूत जावन बसचिंना म्हणपाची आमकां खात्री जाय. टेक्नोलाॅजी शापूय आनी वरदानूय जावन आसा. कोण कसो वापर करता ताचेर सगलें निंबून. सगल्यांनी खरपणान आत्मपरीक्षण करपाची गरज आसा. आमकां गतीमान जावंक जाय. आमी उजवाड मार्गी जावन समस्त मनीसकुळयेक मनीसपणाचो उजवाड दाखोवया.

काशिनाथ नायक
9158345844