भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गोंयचे उदरगती खातीर नागरिकांचो एकवट गरजेचो, अशें मडगांवचे क्रांतीदिसाचे सभेंत जायत्या उलोवप्यांनी सांगलें. ते खातीर धर्मीक एकवट जपपाचो उलो तांणी मारलो. सध्या कांय राज्यांनी, हातूंत आमचें गोंयूय आयलें, धर्मीक दुस्वास पातळिल्लो दिसता. कांय लोक धर्मा पासत खूबच उचांबळ जाल्यात. कोण चूक, कोण बरोबर हाचेर दोनूय वटेनच्या वाद- विवाद चालू आसात. पूण तांच्या काळजांत, मेंदवांत दुस्वासाचें विखाळ जाळमूख खदखदतना दिसता. ताचो केन्ना उद्रेक जातलो तें कोणूच सांगपाक शकना…. आनी तो जेन्ना जातलो, तेन्ना ताचो धपको सगल्यांकूच बसपाची भिरांत आसा. झुजांत कोणूय जिखलो जाल्यार लुकसाण दोगांयचेंय जाता! धर्मीक दुस्वासाचेंय कांयशें तशेंच. प्रत्येकान धर्म, मतां, विचारसरणी घराच्या हुंबऱ्या भितर दवरून हुस्क्या मेकळें भायर येवपाक जाय. कश्ट, प्रामाणीकपणा, एकचारान स्वताच्या कुटुंबाक, गांवाक, तालुक्याक, राज्याक, देशाक वयर काडपाक जाय. एकमेकां कडेन झुजत रावल्यार आमचे दुस्मान गैरफायदो घेतले आनी भारत दुबळो करपाचीं कारस्थानां करतले. तशें जालें जाल्यार आमचें राष्ट्र महासत्ता कशें जातलें? ते नदरेन यत्न करपी आमच्या साबार सरकारांचे पाय आमी भारतीयूच ओडीत रावल्यार आमचे सारके कर्मदळिद्री आमीच. पाटल्यांतल्यो कुल्ल्यो जावया नाका. आमच्याच पांयार फांतर मारून घेवया नाका.
गोंयां पुरते उलोवपाचें जाल्यार हांगां धर्मीक एकचार पयलीं सावन आसा. घडये राज्य ल्हान जाल्ल्यान लोक एकवटान रावतात, एकामेकांक पावतात. तसो गोंयकार हो शांत. दुस्वासीय न्हय. पूण हालींसराक कांय जाण दुदांत मिठाचो खडो घालपाक लागल्यात. कांय गोंयकारूय तांकां बळी पडल्यात. थोडे उक्तेपणी सांवार कांडटात. तर थोडे भितरल्यान सुत्रां हालयतात. कित्याक लागून? स्वताक, स्वताचे संघटणेक लाव जावचो म्हूण? जायतूय बी तो. मात, हांगाच्या शाश्वत एकचाराचीं पाळामुळां खणींत रावल्यार शेंकड्यांनी वर्सां शांतीकायेच्या शितळ वाऱ्यान गोंयकारांक थाकाय दिवपी, तांकां गोपांत घेवन थंडसार सांवळी दिवपी हो रुख हुमटतलो आनी गोंय उजाड, बोडकें जातलें…. आनी त्या उज्यांत गोंयकार भगभगतले! कसल्या तरी सुखा खातीर हो भावचार तोडुया? विचार विरोधकांचें एक – एक बोट कापून उडोवया? तशें केल्यार एकचाराची मूठ आमी कशे वळटले? फाराक लागून जाल्ले घाय एकदीस भरतले, पूण दुस्वासी उतरां, कृती मनांक सासणाची दुखोवन वतली. ते घावे पिळग्यान पिळगे पेखचे नात. इतिहास हाका साक्षी
आसा!
मनशान खंय इतिहास विसरूंक फावना. आदीं जाल्ल्यो चुको परत जावच्यो न्हय म्हूण. मात आमी कितें करतात? इतिहासाक चाळणी लावन आमकां जाय त्योच घडणुको (भावना भडकावपाक वा उंचाबळ करपाक शकतात त्यो) उखलतात आनी त्यो वापरून आमचें सादयतात. आदीं जालें तशें परत केन्नाच जावचें ना, हे खातीर उपाय घेवपाचे सोडून ‘जुने ते सोने’ ह्या न्यायान त्या काळ्या इतिहासाचो पद्दतशीरपणान वापर करतात. समाजमन खुबळावन घालतात. आमी भारतीय संवेदनशील, भावराती. आमचो रोखडोच कोणाचेरूय विस्वास बसता, भावना दुखावतात. आमच्या ह्याच सभावाचो परक्यांनी फायदो घेतलो, आमचेर शेंकड्यांनी वर्सां राज्य केलें. अत्याचार, अन्याय केलो. ह्याच पाड्या इतिहासाची पुनरावृत्ती करपाची काय सर्वांगी उदरगतीच्या तेंमका मेरेन पावलां मारपाक एकवट आनीक घट करपाचो? दरेकल्यान थारावचें!
धर्माचो दुस्वास करून तेढ निर्माण करप्यां आड खर पावलां उखलपाची घोशणा हालींच गोंय सरकारान केल्ली. गोंय हें पर्यटन राज्य. म्हणटकच हांगा कितेंय जाल्यार ताचे परिणाम पर्यटन मळाचेर जावंक शकतात. आमकां हें परवडटलें? कारण सध्या पर्यटनाचेर आमची अर्थवेवस्था तिगून आसा. गोंय धाकटुलें. एकलो कुशीर वळ्ळो जाल्यार दुसऱ्याक पांय लागतात. तेन्ना आमी सादूर रावन पावलां उखलूंक जाय. देशा खातीर आमी एकचाराक वेरो घालूंक जायनात. त्यो पडल्यात जाल्यार आनीक रुंद करूंक जायनात. आमचे शेंकड्यांनी म्हापुरूस. तांचे बरे गूण घेवपाक जाय. धर्मीक, सांस्कृतीक फूट घालपाक तांचो वापर करप ही मनीसघाणी वृत्ती. धर्मांतरां, हिंसाचार, दुस्वास, धोंगीपणा, आकांतवाद, कारस्थानां, फटींगपणा हांचे पसून देश मुक्त जातलो, तेन्नाच शांतिकाय नंदतली आनी आमच्या म्हान राष्ट्राक आपशीच घटसाण येतली. पूण ते खातीर पयलीं जाय आदर आनी एकवट. सगल्या धर्मांचो, जातींचो, प्रांतांचो…. आनी विचारांचोय!!
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
