परिपूर्ण जिणेक भंय जाय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भंयाक आमी शाणेपणान फुडो करूक जाय. पयली गजाल म्हणचे चित्त शांत दवरून ताका सारको बरो समजून घेवंक जाय. उपरांत ताची फोडणिशी करूंक जाय.

भंय हो तुजो दोगां भितल्लो कोणूय बीन एकलो आसूंक शकता. दुस्मान वा इश्ट. तें जण एका मनशाचेर निंबून आसा. आमका
दिसता भंय म्हळ्यार फकत धीट मनिसूच निवारूंक शकतात असले संकश्ट म्हूण. पूण भंय म्हणल्यार आमी कित्याचेर तरी लक्ष दिवंक जाय अशे सुचीत करपी एक इशारत कशी आसा. आमची उदरगत सादपा पासत आनी आमचे जीव वाटावपा पासत लेगीत भंय ही आमका मेळिल्ली एका मोलादीक देणगी आसा.
खूब जाण भंयाक भियेनात. पूण, ही गजाल असभावीक न्हय आनी ती सदांच दुबळेपणाचे लक्षण आसा अशेंय बी निकालस न्हय. खरे म्हणचे भंय नासप हें कांय जाणांच्या बाबतीन गंभीर स्वरुपाचें मानसीक असंतुळण आसा.
ग्रीक तत्वगिन्यानी आरीसटोटल हाचें सदांच म्हणणें आसलें की तोंकां भितर मदलो मार्ग आपणावप हें सदांच शाणेपणाचें. भिजुडपण आनी कसलीच भंयभाडो नासप हांचे भितर मदलो मार्ग म्हळ्यार धिटाय. धाडसी मनशां भिटर दोन गूण आसतात. भंय आनी हिंमत. ते कसलेंय बी कर्तूब करतना तें योग्य वगतार, योग्य रितीन आनी योग्य तो हेत बाळगून करतात.
धिटायेन जियेवप म्हळ्यार भियेवप ना अशें न्हय तर भंयाक फुडो करूंक शिकप. धाडस म्हळ्यार तुजे समस्ये कडेन ‘आंवय, ती कांयच न्हय’ हे नदरेन पळोवप न्हय. तेच प्रमाण हांव कोण्णाक भियेना हे गुरमेनूय रावप न्हय. झेन बुद्धाचे एक गुरु जाॅन दायरो लरी हाणी म्हणलां, ‘भंय धाडसाक घटाय दिता. धाडस हें भंयांतल्यानुच जल्मलां.’
धिटाय अणभवपा खातीर आमकां पयलीं भंयाक फुडो करुंक जाय आनी ताचो अणभव घेवक जाय. भिंवकुऱ्यांक ताच्या भंयांचे असली रूप कळना. तें तांच्या पासून पयस पळटात.
भंयाक सारको बरो वळखुपा खातीर तो भंय घडपाक जी पळय तरेकवार कारणां आसतात ती पयलीं आमी सारकीं बरीं समजून घेवंक जाय. जायतेदां कसल्या तरी उणावाक लागुन वा सारकी बरी तयारी नासलेल्या कारणान भंय निर्माण जाता. देखून भंय निर्माण ना जावपाक जो आवतां, साधना वा कुशळटायो जाय ताची आमी तजवीज करूंक जाय.
जायतेदां भंयाक अत्याचाराचें एक साधन कशें वापरतात. जांकां हेरांचेर अधिकार गाजोवंक जाय असल्या उर्मट लोकांक ही गजाल बेस बरी खबर आसता. ते ताचो गैरफायदो घेतात आनी भंया वरवीं ते लोकां कडल्यान आपणाक जाय त्यो गजाली करून घेतात.
कांय भंय हे सहज प्रवृत्तीचे आसतात. देखीक तुजे कुडीक ज्यो वेदना जातल्यो तें येवजुन तुका दिसता तो भंय. वा एखादे वाहन भोवच वेगान तुजे दिकेन येता तेन्ना तुका दिसता तो भंय. कांय भंय तूं खासा अणभवता. देखीक तूं केन्नातरी उदकांत बुडटा- बुडटा वाचलेलो आसता. तेन्ना सावन मागीर जेन्ना- जेन्ना तुका एखादी न्हंय वा तळें दिसता तेन्ना- तेन्ना तुका भिरांत दिसता. देखून मागीर तुका कांय थारावीक थळांचो आनी मनशांचो भंय दिसता.
भंयाचो उद्देश आमकां राखप हो आसा. पूण एखाद्या भंया संबंदान मनातल्या- मनांत नितसंग येवजीत रावप हें सारकें न्हय. अशें केल्यार मागीर तो भंय जडार पडटा. ताचें रुपांतर मागीर एके पिडेंत जाता. हे पिडेक बळाविल्ली चिंता (CHRONIC ANIXIETY) अशें म्हण्टात.
खंयचेय बी खरेल्या वा काल्पनीक समस्येक भंय ही आमची सभावीक प्रतिक्रीया आसता. पूण भंयाक आमी शाणेपणान फुडो करूक जाय. पयली गजाल म्हणचे चित्त शांत दवरून ताका सारको बरो समजून घेवंक जाय. उपरांत ताची फोडणिशी करूंक जाय. वगीच काचाबूल जावन खासाक दुबळो जावक दिवक फावना.
मूळ लेखिकाः मार्गरेट थिअोफील

प्रदीप लवंदे
9923292022