बाप्पा, मोरया रे…..

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

मंगलमय वातावरणांत गाराणें घुमता. सगले जाण गणपती मुखार, देवा म्हज्या सायबा, हय म्हाराजा….. गाराणे घालतात. मनांतल्यो इत्सा सांगतात. कांय कडेन हुंदराच्या कानांत आंगवण सांगतात.

श्रावण सोंपत आयलो काय ओड लागता ती आमच्या लाडक्या बाप्पा मोरयाची. तशें पळोवंक गेल्यार हेर देव- देवते सारकोच हो एक देव, पूण ताचे विशीं फक्त भक्तीच न्हय, तर आपुलकी, मोग, जिव्हाळो दिसता. श्री गणेश फक्त मनशां कडेच जोडिल्लो ना, तर तो सृश्टीच्या कणाकणां कडेन संबंदीत आसा. ताचें ह्या सगल्यां कडेन लागीचें नातें आसा. 

गणराया. ताचें गोंडस, निरागस स्मीत. ताचे कडेन पळयलें काय मना वयलो ताण, तणाव ना जाता. सगल्यो समस्या ना जातात. घरांतलीं, घरांतल्या मनशां वयलीं सगलीं विघ्नां पयस पळटात. कारण हो देव मुळांतूच सुखकर्ता, दुख्खहर्ता आसा. ताचो चेरो म्हणल्यार हतयाचें मस्तक. ताका लागून तो हेर देवां परस वेगळो दिसता. ताच्या दोळ्यांतली चमक प्रत्येक भक्ताच्या मनांत सोज्वळ आपुलकेची भावना हाडटा. 

आमचे हिंदू संस्कृतायेंत मंगलमुर्ती देव म्हूण गणपती बाप्पाक वळखतात. खंयच्याय शुभ कार्याची सुरवात करतना पयलो मान गणेशपुजेक दितात. प्रत्येक पूजा, धर्मीक कार्याक गणेशपुजा म्हणजे तबकडेंत तांदूळ, नाल्ल, पानाचो विडो, एक नाणें दवरतात. गणेश पुजा जाली काय धर्मीक कार्यास सुरवात करतात. गणपती बाप्पा म्हणजे मंगलदाता. सगलीं विघ्ना सोंपोवपी. प्रत्येक कार्य विघ्नां हाडिनासतना पूर्ण करपी दैवत. 

खरें तर गणपती बाप्पा आपलें चिंतन, मनन, ध्यान आनी वेव्हारांत खूबच पुजनीय आसा.   कारण मोरया सद्गुणांची खण. ताचे मदीं सगले गुण, शक्त लिपिल्ली आसता. सगल्या देवानी ताका गुणांचो देव मानला. 

गणरायाचें आगमनाची सुलूस लागली काय सगलो वाठार, घर- दार नितळ करतात. दारादारींनी रोजांचीं तोरणां, माळो हुमकळटात. घर रंगयतात, सजावट करतात, रोषणाय करतात. गणपतीक 21 मोदक लागतात. ताची तयारी घरचीं बायलां उमेदीन करतात. 21 दुर्वा लागतात. त्यो वेंचून हाडटात. पत्री, दुर्वा म्हणजेच निसर्गांत मेळटा ती 21 तरांची पत्री. प्रत्येकाक वेगवेगळो गुणधर्म. मनशाचो आनी त्या पत्रेचो, माटोळेक बांदतात त्या फळांचो घनिश्ठ संबंद जोडिल्लो आसा.

दुर्वा, शमी, बेल, आघाडो, धुतरो, तुळस, केवडो गणपतीच्या निमतान मनशाच्या जिवितांत येता. गणपतीचे आगमन व्हडा उमेदीन जाता. ताका व्हडलो येवकार दितात. पळयतां थंय आनंदी वातावरण. जण एकल्याच्या मुखामळाचेर प्रसन्नताय पळोवंक मेळटा. प्रत्येकाक ताकतीक. गणपती मुखार दिवल्यांचो, दिव्यांचो लखलखाट आसता. धुप, कापराचो परमळ घरभर पातळटा. सगलो वाठार सुगंधीत जाता. हे उत्सव म्हणल्यार पळमळाचे. घरांतली मंडळी खोशयेन गणेशाचे पुजेंत तल्लीन जातात. प्रत्येक जण दसणीचें फूल आनी 21 दुर्वा गणपतीच्या पांया कडेन ओंपतात. 

चवथीच्या दिसांनी रांदचे कुडींत जिनसांची मेजवानीच आसता. रुचीक, चमचमीत पदार्थ. तांचो वास घरभर पातळटा. बाप्पा मोरयाक 21 उकडीचे मोदक आनी चण्या दाळीचे पुरणाचे मोदक दाखयतात.  जण एकलो भक्तीभावान गणपती मुखार नतमस्तक जाता. पुजा अर्चा, प्रसाद दाखयलो काय हुंदीरमामाक जेवणाची वाडी दवरतात. सगले जाण पंगतीक बसून केळीच्या पानांचेर जेवतात. रातच्या वेळार गणपती मुखार सगले बसून भजन, आरती म्हणटात. टाळ, पखवाज, घुमट, शामेळ, धोलकें …. .सगले आरतींत, भजनांत दंग जातात. 

मंगलमय वातावरणांत गाराणें घुमता. सगले जाण गणपती मुखार, देवा म्हज्या सायबा, हय म्हाराजा….. गाराणे घालतात. मनांतल्यो इत्सा सांगतात. कांय कडेन हुंदराच्या कानांत आंगवण सांगतात. भक्तीच्या दर्यांत, गणपतीच्या सांगातान केन्ना देड, पांच दीस गेले ते कळना. फोग, भजन, आरतींत सगले तल्लीन जातात. निमणो बाप्पाक निरोप दिवपाचो दीस उजवाडटा. सगल्यांच्या दोळ्यांतल्यान दुकां व्हांवतात. टाळ, मृदंगाच्या तालार गणपतीचें वाजत, गाजत गंगेच्या पाणयांत म्हणल्यार गांवचे न्हंयेंत वा तळयेच्या उदकांत विसर्जन करतात, तेन्ना कंठ दाटून येता. 

अशा ह्या सोज्ज्वळ, गोंडस, मूषक वाहनाचेर बसून आयिल्ल्या गणराया, आमचीं सगलीं विघ्नां, संकश्टां पयस कर. सगल्यांक बरी बुद्द दी, हेंच तुजे लागीं मागणें. तुका कोटी कोटी प्रणाम.  

सिद्धी तिळवे