श्रीकृष्ण जल्म कथा

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

श्री कृष्ण जल्माश्टम हो आमच्या भारताचो म्हत्वाचो उत्सव. ह्या उत्सवाक गोकुळाश्टम अशेंय म्हणटात. दर वर्सा भाद्रपद म्हयन्याच्या कृष्णपक्षांत अश्टम तिथी मनयतात. देव श्रीकृष्ण हो विष्णूचो अवतार मानतात. श्रीकृष्ण हो देवकी आनी ताचो बापूय वासुदेव हांचो आठवो पूत. मथुरा शाराचो राजा कंस अत्यंत अत्याचारी आशिल्लो. एकदां ताका मळबांतल्यान आवाज (आकाशवाणी) आयलो की ताची भयण देवकीचाे आठवो पूत तुका मारतलो.
हें आयकून कंसान आपली भयण देवकी आनी तिचो घोव वासुदेव हांकां काळखां कुडींत दवरलीं. पूण मुरली मनोहराच्या जल्मा वेळार कांय अद्भुत घडणूक घडली. जी घडणूक वासुदेव वा नंदबाबाक याद उरूंक ना. जाल्यार पळोवया अशी कसली घडणूक घडली?वासुदेव आनी देवकी कंसाचे कोठयेंत आसलीं. श्रावण व्याधा अश्टमीची रात सुरू जातकूच योगमायेचो परिणाम हळू हळू वाडत गेलो. सगले दार राखपी एक एक करून न्हिदले. हे रातीं श्रीविष्णून कृष्णाचें रूप धारण केलें. तेन्ना देव विष्णून वासुदेवाक श्रीकृष्णाक गोकुळांत यशोदा माता आनी नंद बाबा हांचे वांगडा दवरपाचो आदेश दिलो. ह्या वेळार भायर पावस पडटालो.
ल्हान बाळकृष्णाक एका पांटल्यांत घेवन वासुदेव बंदखणींतल्यान भायर सरलो. जसो मुखार वतालो तशीं बंदखणीचीं दारां आपले आपूण उगडटालीं. नेमकें वासुदेवाक आपल्या वांगडा कितें घडटा हाची ताका जाण नासली. फक्त वेळ मुखार वचत आशिल्लो. वादळी पावसाच्या वेळार यमुना न्हंयेन रौद्ररूप धारण केल्लें. न्हंयांचे उदक
पयलीं व्हड गतीन व्हांवतालें. पूण, जेन्ना वासुदेवान न्हंय पलतडी वचपाक उदकांत पांय दवरलो तेन्ना अचकीत उदकाचो गती शांत जाली. न्हंयेची उदकाची पातळी उणी जावंक लागली. यमुना न्हंय शांत जाली.
एका पाटल्यांत घेवन ल्हान कृष्णाक घेवन वासुदेव न्हंयेंत भितर सरलो. यमुना न्हंयेची उदकाची पातळी इतली कमी जाली की वासुदेवाचे कमरा मेरेन उदक जालें. श्रीकृष्णाच्या पांयांक स्पर्श करपाक यमुना न्हंय मुखार सरून धन्य जाली अशें सांगतात.
वासुदेव यमुना न्हंय हुंपून गोकुळांत पावलो. त्याच वेळार नंदाची बायल यशोदा हिणें एके चलयेक जल्म दिल्लो. वासुदेवान श्रीकृष्णाक यशोदे कडेन दवरलें. तांकां न्हिदयलें आनी यशोदान जल्म दिल्ले चलयेक आपले वांगडा व्हेली. हें सगलें जाय मेरेन मथुरेंतल्या लोकांक जाग आयली ना. तेन्ना सावन श्रीकृष्णाच्या वाडदिसाचो उगडास म्हणून जल्माश्टम व्हड खोशयेन मनयतात.
सगल्यांक गोकुळाश्टमीचीं परबीं.
पल्लवी अविनाश गावडे