भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सगल्यांनी पिपळा पेड पळयला. गांवचे बुदवंत थंय सांजवेळा येवन बसतात, गांव- देशांतल्या घडणुकांचेर चकाटां मारतात, फुडाऱ्यांक चार गाळी संवतात आनी घरा वतात. टायमपास. चुकून बरे विचार कोणे उक्तायलेच, जाल्यार ते प्रत्यक्षांत येताच अशें ना. अस्वस्थताय भायर काडून मेंदू शांत करप हें एक वखद. दायच्या च्यावेच्या गाड्याचेरूय कॅरम खेळटना अशेंच कांयशें घडटा. शाणो मनीस ह्या चकाटां, फटाश्यांनी फक्त करमणूक करून घेता. मुखार कितें जातलेंच, हाची ना ताका खात्री आसता, ना तोंडाची वाफ घालोवप्यांक! हालींच गांवचे उदरगती खातीर कितें करपाक जाय हाचेर भासाभास जाली. तातूंत सरकारी खात्यांनी समस्या, उणाव सोदून काडचे आनी तें सोडोवपाक पालव दिवचो, असो विचार व्यक्त जालो. लोकां परस अधिकारीच चड आशिल्ले. तांणी ताळयो मारल्यो आनी दरबार उलगतकच राजा, हेर दरबारी, प्रजा घरा गेली आनी सगले सदचे भशेन रावपाक लागले.
गांवचीं उदरगत करपाक सरकारी अधिकारी, राज्य आनी गांव पातळे वयले लोकप्रतिनिधी हांचे मदीं समन्वय आसूंक जाय. सगलेच जागृत आसचे आनी तांचे मदीं निसुवार्थी वृत्तीन गांवची सर्वांगी उदरगत करपाचो हेतू. तशी गोंयकारांची उदरगती विशीं व्हडलींशीं सपनां नात. बरी येरादारी, भलायकी, शिक्षण, रोजगार, दोन वेळाचें भूस आनी रातची हुस्क्या मेकळी झेम पडटली, अशी जीण ताका पुरो. बरें शिक्षण, नोकरी आशिल्लो मनीस स्वताच स्वताचो विकास करता. ताका कुबड्यो दिवन उबो करपाची गरज ना. बरेच गोंयकार हे खावन पिवन सुखी. स्वताच्या बळग्याचेरूच तांणी हें साध्य केलां मूं?? अर्थांत येरादारी, शिक्षण, रोजगारा सारक्यो जिणेगरजेच्यो सुविधा ताका सरकारान दिल्यात. पूण फाटीर हात दवरून लढ म्हणपा पुरतेंच हें, फुडली लढाय त्या- त्या मनशानूच लढल्या!…..
….. तरीय ह्या सुविधांनी उणाव आसा. त्यो सारक्यो चालीक लागनात. भ्रश्टाचार, भेदभाव, गैरप्रकार वाडिल्लेच आसात. नियोजीत कामां वेळार पुराय जावंक जाय. खरें. पूण तीं जातात? प्रत्येक प्रकल्प वर्स, दोन वर्सां तरी मुखार वताच. ताचें बजेट वाडटा. कोणाक लागून? सरकारी खात्यान रिपोर्ट कार्ड दिवंक जाय, समस्या, उणाव सोदून पयस करपाक जाय. खरें. दिसाळ्यांनी येतात त्यो खबरो, लेख, वाचक पत्रां वाचून पावलां उखल्ल्यार राज्यांत एकूय समस्या उरची ना. गोंयांत 25 लोकां फाटल्यान एक सरकारी कर्मचारी आसा खंय. मागीर मुलभूत- बुन्यादी सुविधा दिवपाक, समस्या सोडोवपाक आडमेळीं तीं खंय येतात? प्रत्येक गांवांत उणेंच 10 ते 20 सरकारी कर्मचारी आसतले. तांणी गांवचे प्रस्न आपले वरिश्ठ अधिकारी, लोकप्रतिनिधीं कडेन मांडू येतात. ते सोडोवपाचो स्वता यत्न करूं येता. कामार वेळार येवन, मेजा मुखार कामां घेवन येवपी मनशाक (याचक) मनस्ताप जावचो ना, ताचें काम वेळार जातलें, इतलें पसून केल्यार खूब प्रस्न सुटावे जातले.
खात्यां मदीं समन्वय आसूंक जाय. कोणे अणभवला तो? लायटीकार रस्तो खणटात. पीडब्ल्यूडीकार डांबर घालतात. तें सुकता म्हणसर उदकाकार रस्तो खणपाक येतात. फाटल्यान कुदळ घेवन फोन, सिवरेजकार उबे आसतात. बरें हीं कामां केलीं, काय तीं सारकीं जाल्यांत काय नात, रस्तो मुंगरला काय ना, ताचेर विस्त कोणें मारपाची? भुरगीं जल्माक घालचीं आनी मागीर रस्त्यार सोडून दिवचीं, तसलो हो प्रकार! ह्या कामांचेर खर्च जाता, तो पयसो लोकांचोच हें सगलेच विसरतात, ही दुख्खाची गजाल.
जनता दरबार हो बरो प्रयोग. पूण ताका हजर रावपी लोक उणे जावंक लागल्यात. हाचे फाटलीं कारणां सोदप गरजेचें. खरें म्हणल्यार आतां पालिका, पंचायतींच्या सभाघरांत मिनी दरबार घेवप गरजेचें. म्हणल्यार फक्त लायट वा उदकाच्याच प्रस्नाचेर भासाभास. हेर प्रस्न घेवप नात. 15 दिसांनी रस्ते, येरादारीचेर चर्चा. वर्साक उणेच 24 दरबार भरचे. लोकांचे प्रस्न सोडोवप, सरकारी येवजण्यो मांडप… नाजाल्यार प्रत्येक सरकारी कचेरेंत एक अधिकारी बसोवचो. तो फक्त सकाळचो आदेस लोकांच्यो समस्या आयकतलो आनी तांचे अर्ज, निवेदनां स्विकारतलो. 15 दिसां उपरांत जेन्ना संबंदीत लोक येतले, तेन्ना मात ताची ती समस्या सुटिल्ली आसपाक जाय!! म्हणटकूच काम घेवन आयिल्ल्या याचकाक एकामेकांच्या मेजां कडेन धुकलप तरी बंद जातलें. सरकारी कर्मचाऱ्याच्या कामाचो नियाळ खातें मुखेल्यान घेवपाक जाय आनी त्या प्रमाण ताका पगारवाड, बडटी दिवंक जाय. पुरो. हें बरपूय अरण्यरुदन जालां. येता कोणाक तें आयकूंक?
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
