अंधभक्त कोणेंच जावचें न्हय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

प्रत्येकान एकामेकाच्यो अडचणी, समस्या समजून घेवन वागत जाल्यार समाज सुखी जातलो. कारण समाजाचोच परिणाम मनशाचे वागणुकीचेर जाता.

मुळांत खंयचोच मनीस वायट आसना. परिस्थिती आनी वातावरण मनशाक घडयता. मनशाच्या मनांत उदेवपी विचार मनशाक
 जैताचे तेंगशेर बसयतात आनी कांय विचार रसातळाकय पावयतात. विचारांचेर आनी आचरणाचेर सगलें निबून आसा. जिणे कडेन पळोवपाचो आमचो दृश्टीकोन खूब महत्वाचो. कांय मनशांचो सभाव विचित्र आसता. एक एक मनीस दुसऱ्याच्या खांदार तुबक दवरून फार मारता. तर कांय जाण दुसऱ्याक कोमार काडटा, आनी आपलो सुवार्थ सादयतात. एक एक मनीस दुसऱ्या मनशाक पिसयता. ताच्या बऱ्या शुध्द निर्मळ मनांत वायट विचारांचे वीख कालयता, आनी मागीर बऱ्या मनशाचेंय मन वायट जाता.
रामायणांत कैकयीच्या मनांतूय तिची दासी मंथरेन तिच्या मनांत अशेंच वीख कालयिल्लें म्हणपाचें आमी वाचलां. आयजूय मनीस आपणाल्या सुवार्था खातीर एकामेकाच्या मनांत वायट विचार पेरतात आनी ताका बळकटी दितात. ताका लागून समाजांत मनशां मनशां मदीं दुस्वासाची तेड निर्माण जाता. कोणायच्योय चाडयो करपाची वृत्ती समाजाक सदांच घातक हें आमी जाणां जावंक जाय. वायट संवय ती. एकप्रकारचो विश्वासघात. कोणाचोच केन्नाच केंसान गळो कापपाचें वायट कर्म करचें न्हय. पाप तें.
दर एका मनशाचें मन हे शुध्दूच आसता. पूण कोण तरी नाका जाल्ल्यो गजाली सांगून दुसऱ्यांचीं मनां दुशीत करून सोडटात हे समा न्हय, आनी पोकळ कानाचे मनीस ताचेर विश्वास दवरतात. तांतूल्यान एकामेका विशीं गैरसमज निर्माण जाता आनी नकळटां दोगांयच्या मनांत दुस्वासाची दुराय निर्माण जाता. आमचीं मनां सक्षम आसपाक जाय. दुर्बळ आसूंक फावना. गरजे भायर एकामेकाची झगडीं लावपी वृत्तीचे लोक तुका जळीं मळीं मेळटलो. तांचे पासून चार हात पयसूच रावपाक जाय. कितें आसता मनशाची जीण ही सुंदरूच आसता. तीं आमकां जगपाक कळपाक जाय. जिणेचो आनंद घेवपाक कळपाक जाय. जाका जिणेचें मर्म समजलां तोच आपली जीण अर्थपूर्ण जगून सार्थकी लायतलो.
दुसऱ्याले जिणेंत ढवळाढवळ करचें परस आपले जिणे कडेन समरस जावप चड फायद्याचें आसता. दरेकाक दिसता आपूण वागता तो सारको, बाकीचे वागतात तें कशाय कशे, अशें कांय आसना. हांगासर कोणूच परिपक्व ना. प्रत्येकाचे भितर कसलो ना कसलो दोश आसतलोच. आमी दुसऱ्याले दोश सोदचें परस म्हजे भितर खंयचें खंयचे दोश आसात ते आमी पयलीं सोदुया आनी मागीरूच दुसऱ्यांक बोटां दाखोवया.
कोणतरी स्वता बेशिस्त वागता आनी लोकांक शिस्तीन वाग म्हूण सांगता. हे विसंगतीक कितें अर्थ आसा? संतानी बरोवन दवरलां ‘‘बोले तैसा चाले, त्याची वंदावी पाऊले’’ मनीस लोकांच्या सांगण्याचेर विश्वासता आनी स्वताच माती खाता. स्वताची बुध्द घाणाक दवरून उपकारना. सगलेंच लोकांचेर पातयेवंक जायना. लोक माथ्यार घेवन नाचोवंकय जाणां आनी घबाऽऽयंच करून आपटूंकय जाणांत. तेन्ना सगल्यांंनी सादूर रावपाक जाय. लोक धोशी लावणो आसा. तुमी झगडां आमी मजा पळयतात. आपणाक जाय तें ववळें नाका ते सवळें अशें वृत्तीन वागता. कांय जाण मनीस पळोवन कारभार करतात.
मोट्या मोट्या म्हाजनांक मोटीं मोटीं वजीं. अशें आसूंक फावना. न्याय सगल्यांक सारको. मुख्य म्हणजे मनीस केन्ना केन्ना इगो घेवन जगता. मनीसपण आपणावन ल्हानविकायेन कोणूच वागूंक सोदिना. दर एकलो मिजासूच मारपाक सोंपलो. प्रत्येकान एकामेकाच्यो अडचणी, समस्या समजून घेवन वागत जाल्यार समाज सुखी जातलो. कारण समाजाचोच परिणाम मनशाचे वागणुकीचेर जाता. मनशाचे जिवन कशें आसा. एकामेकाचे पळोवन वागप, आनी म्हणून समाजान सत्यान आनी न्यायान वगपाक जाय. दर एकल्यान बदल आपले कडसून सुरू करपाक जाय, तरूच समाजांत परिवर्तन घडून येवंक शकता.
कांय मनीस इतले गोड उलयतात म्हूण सांगू. आयकतल्याक आनी पळयतल्याक दिसता की हो मनीस शेर्त मनीसपणाचो पुरस्कर्तो आसपाक जाय, कारण तो चार चौगांत वागताच तसो. ताचेर कोणूच दुबाव घेवचो ना. पूण भितरल्यान तोच चड डेंजरस आसता. अशा मनशाची कालेंत वळखप खूब कठीण. प्रत्येक मनीस हो कोणाचो ना कोणाचो तरी भक्त आसताच, (देवाचो न्हय) मनशाचो आनी आसचो. पूण कोणेंच अंधभक्त जावचो न्हय. अंधभक्तांक आपले विचार आसनात कारण ते कुड्डे जाल्ले आसतात. तांकां फक्त आपलो मालक वा मालकीण कितें सांगता तांचेरूच ते विश्वास दवरतात.
ते आनी कोणाचेरूच विश्वास दवरिनात. तांकां देव मानून तांची पुजा बांदतात. तांणी सांगत जाल्यार तें कितेंय करपी. इतलें तें सामके गलगल्याक आयिल्लें वरी तांकां ल्हेवतात. लज नाशिल्ले वरी, अस्तित्वहीन कशे. तांणी जर कोल्याक शिंव म्हळो, तर हे होयबा म्हणून मानो हालयतात. खबर आसुनूय परती जाप करिनात. सत्य उलोवपाकूच भियेतात. पूण तांकां बाबड्यांक कांयच खबर आसना. आपल्याचेर कोण तरी अन्याय करता म्हणपाचीय तांकां जाणूय नासता.
कांय जाण क्षणीक मोहाक बळी पडून आपल्या जिवाची वाट लावन घेतात. कांय जणांक पयशांची गुर्मी आसता, ताच्या नेटार तांकां उतरां फुट्टात. उलयतना तांचो तोल सुट्टा, आनी काळांतरान जिणेंतल्यान सामकेंच उध्वस्त जातात. तेन्ना कांयच
इलाज आसना.
ताका लागून जण एकल्यान सातपांच चिंतून पावल घालपाक जाय. जिणेंत हुतहुतेपणां अजिबात उपकारनात. विचार करून निर्णय घेवपाक कळपाक जाय. अती म्हुर्वतीक कोणेंच बळी पडूंक फावना. चार चौगांत वावुरतना मनाचेर संयम जाय. उतरां सांबाळून वापरपाक जाय. आपल्याक लागून कोणाचें मन दुखूंक फावना. कारण मनशाचीं उतरां खूब मोलादीक आनी उर्बा दिवपी आसतात. देखून तीं म्होंवाळ आसचीं. मनीसपण केळोवपी. एका मनशान दुसऱ्या मनशाक गुलामपणान वागप म्हणल्यार व्हडलें पाप महापाप. तें कोणाच्याच हातान घडूंक फावना.

काशिनाथ नायक
9158345844