गोरवांची आवतिकाय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आदल्या तेपार जांगेर गोरवां, म्हशी, पाडकां आसात तांकां गिरेस्त मानताले. त्या घरांनी दूद, धंय, ताक, लोणी, हाचो
केन्नाच उणाव नासतालो. गाय वा म्हस व्हियेतकूच शेजारी-पाजारी, सोयऱ्या-दायर्यांक खरवस (पोस) पावतालो. घरा कुशीकच गोठे आसताले आनी ताची नितळसाण राखपाचे काम घरांतलीं बायलां करतालीं. गोठ्यांतल्या गोरवांक चारो-तण दिवप, उदक दिवप, तांचीं दुयेंसां पळोवप हीं कामां घरचीं बायलां व्हड उमेदीन करतालीं, आनी हें करता आसतना तांकां व्यायाम जाल्ल्या कारणान तांची भलायकी घटमूट उरताली.
फांतोडेच्या पारार उठून बालद्यांनी दूद काडप, काडिल्लें दूद सोसायटींत नाजाल्यार गिरायकांक व्हरून दिवप. खंयचेंय गोरूं आंगात फ्राकेत येवन जमनीर बसलां जाल्यार ताका हेरांची मजत घेवन उठोवप, गोरवांक जळारां चाबतात म्हणून सुपारेच्या सोलयांची धुंवरी घालप हीं कामां घरचे दादले सांबाळटाले.
दूद काडटकूच गोरवांक चरपा खातीर पाचवेचार मळार वा रानांत घेवन वचचें पडटालें. पाचवो चरव पळोवन आनी खावन गोरवां धादोसतालीं आनी भरपूर दूद दितालीं. दनपारच्या वेळार परतून तांकां गोठ्यांत हाडप आनी परतून सांजवेळा चरपाक आनी व्हाळार उदकाक व्हरप, ह्या कामां भितर दीस केन्ना सोंपलो तो तांकां कळनाशिल्लो. गायेक ना जाल्यार म्हशीक घरचे लोक मोगान आनी उमेदीन नांवां दवरून त्या नांवान तांकां उलो घालतालीं आनी गोरवांय आपली मान हालोवन तांकां हयकार दितालीं.
दीस, म्हयने, वर्स फाटीं पडले आनी गोरवां, गोठे, राखणे हें उतर लेगीत फाटीं पडले. आतां वचत थंय रस्त्यार बशिल्लीं गोरवां दिश्टी पडटात. गाडयांक ती रस्त्याचे मदीं बसून आडमेळीं हाडटात आनी गाडी चलोवपी तांकां हामडून वाटे वेलीं उठयतात. गोरवांची जापसालदारकी घेवपी कोण नासतात. जो मेरेन गाय, म्हस दूद दिता, तो मेरेन तांकां पोसतात. नाजाल्यार गांवार सोडून दितात. नाजाल्यार कत्तलखान्यांत विकून हरामीचे पयशे खातात. रस्त्यार उडयिल्लो कोयर वा डस्टबिनांतली घाण खावन वा कागदां खावन गोरवां आपले पोट भरतात आनी सुवार्थी मनीस तेंच दूद पिता.
हिंदू धर्मांच्या शास्त्रा प्रमाण गोरवांक आमी पवित्र मानतात आनी तांची पुजा करतात. पूण सद्याची अावतिकाय पळयत जाल्यार काळजाक घावे पडटात… काळीज तीळ तीळ तुट्टा….

एकनाथ सामंत
9226219723