शाळा : शिक्षणीक जिणेची बुन्याद

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कांय सरकारी खातीं भाड्यांच्या घरांनी आसात, तांचे खातीर इमारत बांदतना तातूंतच प्रशस्त सभाघर आनी शाळे खातीर वेवस्था करूं येता.

सरकारी खात्यांक स्वताची इमारत आसप सामकें गरजेचें. भोवतेक कडेन ती आसा. मात अशीं बरींच खातीं, म्हामंडळां आसात, जांकां स्वताची इमारत ना. ताका लागून तीं खाजगी इमारतींनी चलतात. ते खातीर अर्थांत लाखांनी रुपयांचें भाडें दिवचें पडटा. फाटीं पणजे बस स्टॅण्डा लागसार चलपी कांय सरकारी कचेऱ्यांच्या भाड्याचो प्रस्न उफेल्लो. तेन्ना सरकारान स्वताच्यो इमारती बांदून थंय तीं खातीं, म्हामंडळां हाडपाचेंय थारिल्लें. कांय जाणांच्या मतान, सरकारी जागो आसतना पसून थोडीं कार्यालयां भाड्याच्या जाग्यांत सुरू करतात. खरें म्हणल्यार अशें जावंक फावना. कारण लाखांनी भाडें दिवप म्हणल्यार सरकाराचे तिजोरेचेर वजें. खात्यां प्रमाणूच हे घटकेक 23 सरकारी मुळाव्यो शाळा भाड्याच्या घरांनी चलतात, अशें मुख्यमंत्री डाॅ. सावंत हांणी विधानसभेंत दिल्ले लेखी जापेंतल्यान स्पश्ट जालां. ह्यो शाळा बेगीन स्वताचे इमारतींत येवंक जाय. एके वटेन बऱ्योच शाळा बंद पडल्यात. कांय शाळांतल्या भुरग्यांक दुसऱ्या लागींच्या शाळांनी धाडल्यात… हाचो स्पश्ट अर्थ तांच्यो इमारती रिकामी आसात. पूण तशें आसलें तरी वाळपयच्या शाळेंतल्या भुरग्यांक पर्येंचे शाळेंत धाडप शक्य ना. हाचेर उपाय नवीच इमारत. विठ्ठलापूर- सांखळे अत्याधुनीक पद्दतीची शाळा बांदल्या. हालींच तिचें उक्तावण जालां. तशे तरेच्यो शाळा उबारपाक जाय. दिल्लींत हे तरेच्यो शाळा आसात. फक्त शाळाच न्हय, तर गांवांतली एखादी भौशीक कार्यावळ घेवपाक मेळटली, अशें सभाघर तातूंत आसचें. इमारतींत सगल्यो गरजेच्यो सुविधा आसच्यो. (मुतारी, वाचपघर, क्लासरुम आदीं) भायर पाचवी चार, हिरवळ आशिल्लें मैदान जायच. शेंकऱ्यांचो कुणगो नाका. राज्यांतल्या 712 शाळां मदल्या 285 शाळांक स्वताचें मैदान ना. संडास- मुतारी मात सगल्या शाळांनी आसा. खेळांत आयज राष्ट्रीय, आंतरराष्ट्रीय पांवड्यार भरपूर पयसो आसा. हरियाणा, पंजाब, केरळांत जशे खोटल्यांनी खेळगडे तयार जातात, तशे गोंयांत जायनात. ते खातीर मुळावी गरज आसा ती मैदानाची. दिवचलच्या 70 तर सत्तरींतल्या 68 शाळांक स्वताचें मैदान ना. सांग्यार 50 शाळांनी तें ना. संबंदीत आमदारांनी हाची नोंद घेवन कामाक लागूंक फावो.
कांय शाळा भरवस्तींत आसात. मुखार झेंडावंदन करपा पुरतोच जागो! खेळां सर्ती, महोत्सव आसलो काय मागीर विद्यार्थ्यांक गांवांतल्या व्हडल्या मैदानाचेर व्हरचें पडटा. तसो उक्त्या मैदानाचेर खेळप्यांचो आंकडो मात्सो उणो जाला. आतां इनडोअर स्टेडियमांत खेळपी खेळगडे व्हड संख्येन दिसतात. खास करून टेबल टेनीस, बॅडमिंटन खेळपी. म्हणटकूच शाळांनी इनडोअर मैदान जाय. सरकारी म्हाविद्यालयांनी व्यायाम करपाक जीम सुरू करूं येतात. खाजगी म्हाविद्यालयांनी 35- 40 वर्सां पयलींच ते सुरू जाल्यात.
कांय सरकारी खातीं भाड्यांच्या घरांनी आसात, तांचे खातीर इमारत बांदतना तातूंतच प्रशस्त सभाघर आनी शाळे खातीर वेवस्था करूं येता. मुखार मैदानूय आसचें. तसो जागो मात मेळपाक जाय. भाटकारांक, कोमुनिदादींकूय हे बाबतींत मजत करूं येता. पूण सरकारी कार्यालयां हीं तालुक्याच्या मुखेल शारांत आसतात. गांवांनी पंचायत इमारती आसात आनी त्यो बांदून पुराय जाल्यांत. थंय शाळांक जागो मेळप कठीण. मोडपाक आयिल्ल्यो सरकारी इमारती परतून बांदपाचो विचार मुखार आयला. थंय भाड्याच्या घरांत चलपी शाळा हालोवं येतात. तरीय जाणकारांच्या मतान, शाळा ही गांवा भायर शांत जाग्याचेर, सैमाच्या गोपांत आसपाक जाय. तशें जाल्यारूच आमच्या भुरग्यांक पर्यावरणाची ओढ लागतली. तांकां आवाज प्रदुशणा बगर शिक्षण घेवपाक मेळटलें.
शाळा, पाठ्यपुस्तकांतल्यो कविता, धडे, प्रार्थना, संमेलन, खेळां महोत्सव, सहली, सरस्वती पुजन… प्रत्येकाक जिणभर याद उरतात. भावविश्व गिरेस्त करपी ह्या यादींच्या पोटलेंतल्यान आमच्या जिवितांत मर मरेन खोशयेचो सुगंध परमळत रावता. आमचें व्यक्तीमत्व गिरेस्त करता. मुळाव्यो शाळा ह्यो विद्यार्थ्यांच्या शिक्षणीक जिविताची बुन्याद. ती जाता तितली घटमूट करपाचो यत्न आमी जाण्ट्यांनी करपाक जाय. शाळा चलोवपी शिक्षण खात्यान, पालक- शिक्षक संघान ते खातीर खांद मारपाक जाय. प्रत्येक शाळेक प्रशस्त अशी स्वताची इमारत जाता तितले बेगीन उबारपाचो यत्न सरकारान करचो.
भुरगीं हीं देवा घरचीं फुलां, अशें साने गुरुजीन म्हणलां. म्हणटकूच शाळांनी शिकपी, खेळपी, धोलपी ह्या फुलांची निकोप वाड जातली काय तीं पिश्टून वतलीं हें पळोवप सरकारी यंत्रणांचें काम.