भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आयज 21 फेब्रुवारी. हो ‘संवसारीक मायभास दीस’ म्हूण मनयतात. मांय म्हळ्यार आवय. आवयची भास ती आमची मायभास. ह्या दिसाची व्हडवीक व्हड. मांयभाशेचेर मोग आशिल्लो मनीस हो दीस केन्नाच विसरूंक शकना. ह्या दिसाचें म्हत्व खूब. म्हळ्यार भास ही आमच्या जिवाभावाची, येणारे दर पिळगेक भाशेचें म्हत्व कळचें, भास अज्रवंर उरची, तिचें अस्तित्व तिगचें, तशीच ती फुलची, परमळची आनी विकसित जावची हेंच हाचे हेत. मायभास म्हळ्यार आवय भास, आपली भास, आपुलकेची, तोंडा वयली भास. भुरगो जी भास आवयच्या पोटांतल्यान आत्मसात करता ती मायभास. दर ऐकल्याची आपली एक मायभास आसता. आवयच्या पोटातल्यानूच आमी ती आमचे वांगडा घेवन हे भुंयेर जल्म घेतात, म्हूण ती आमची मायभास थारता. भुरगो जेन्ना पयलें उतर उलयता तेन्ना तो मांयभाशेतल्यानूच उलयता. अ, प, स करीत करीत तो उतरां उलोवंक शिकता.
स्वतःचें स्वतंत्र अस्तित्व आशिल्ली आनी जी अस्मिताय तिगयता तीच खरी मायभास. गांवपण, गोंयकारपण आनी आमचें दायज जी तिगयता तीच खरी मायभास. दर ऐकल्याक आपले मांयभाशेची व्हडवीक ही आसशीच. आपली मायभास उलोवंक जें मेकळेपण मेळटा तें घडये दुसरें कितेंय उलोवन मेळत. दर ऐकल्याचें आपले भाशेचेर प्रभुत्व आसप खूप गरजेचें. भास शिक्षणिक पांवडो तर वाडयताच, पूण नांव लौकिक मेळोवकूय आदार करता. शिकपाकूय सोंपी तशेंच सरळ आनी समजूपाकूय बी. भाशेची आवड तशेंच मोग आशिल्लो धावे बारावेचो विद्यार्थी भाशेचे पेपर आपल्या उतरांनी अशे रितीन झगमगायता की तपासपी शिक्षकाचे दोळे दिपकावल्या बगर रावनात.
हे भाशेन कितलेशेच कवी, बरोवपी, लेखक, अणकार करपी घडयले. भाशेन कितल्या जाणाक पालव दिलो आदार दिलो. भाशेक लागून पुस्तकां जल्माक आयलीं. भाशेन मनशाक घडयलो. मनशाक उलोवंक शिकयलो. आपले विचार, उमाळे व्यक्त करूंक शिकयलें. भाशेन लोकवेदाचें प्रतिबिंब दाखयलें अशी ही आमची मोगाची भास. जितली आमची आवय आमकां लागींची आसता, तितलीच आमची मायभास. आमच्या भाशेक कोणेंय कितेंय म्हणीत जाल्यार रोखडोच आमच्या काळजाक बाण तोंपता. हो खरो आवय भाशेचो मोग.
आजच्या धकाधकीच्या जिवितांत कांय जाण भाशेचें खतखतें अशे तरेन शिजयतात की सामान्य मनीस तातूंत विरघळून आनी करपून वता. भाशेचेर जेन्ना राजकारण घडटा तेन्ना मनाक खूप वायट दिसता. भाशा ही कोणाची जागीर न्ही. भास ही निसुवार्थी, स्वतंत्र आनी नितळ आसता. भाशेचें पावित्र्य दर ऐकल्यान जपचें. भाशेचेर वाद घालचे परस तिका आपणावची, शिकची, फुलोवची तशेंच विकसित करची. भाशा शिकूंक, उलोवंक मेकळीच आसची, ताचेर बंधन नासचें. भास ही स्वतंत्र आसची तिका बंदखण नासची.
आपले आवय भाशेक आमी केन्ना विसरूंक जायना. आवय भाशेचो मान आमी सदांच राखूंक जाय. दर भाशेचें आपलें एक म्हत्व आसता, ताची आमकां आपुलकी आसप गरजेचें. भुरग्याचें शिक्षण, बरे गूण, बरे विचार हें सगळें भुरगो भाशेतल्यानूच आपणायता. भास आमकां उलोवंक शिकयता आनी आपले विचार मांडूक शिकयता. भास दर ऐकल्याचो विकास घडयता. बरे संस्कार, रिती, आदर भुरगो भाशेच्या माध्यमातल्यानूच आपणायता आनी ताचो वापर आपल्या जिवीतांत करून एक बरें जिवीत जियेता आनी अशे तरेन एक बरो नागरीक घडटा. आपले भाशेचो आदर करात, सांबाळात आनी राखात. मायभास दिसाची सगळ्यांक हुनहूनीत परबी.
शिल्पा लाड
8411007204
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
