भांगरभूंय | प्रतिनिधी
पत्रकार जावपाची म्हजी पयलीं सावन इत्सा आसली. 1975 सालांत इंटर सायन्स शिकत आसतना म्हाका ‘गोमंतक’ दिसाळ्याक दिवचलचो खबरेकार म्हूण काम करपाची संद दिवपाची तयारी त्या वेळा वयलो संपादपक माधव गडकरी हांणी दाखयल्ली. पूण पदवी मेरेनचें शिक्षण पुराय जावप चड गरजेचें आसा देखून हांवें ती संद न्हयकारली. रामनाथ देसाय हांचें नांव हांवें संपादकाक सुचयलें. 1977 सालांत बी.एससी.ची परिक्षा जाल्या उपरांत हांवें ‘नवप्रभा’ दिसाळाचो दिवचलचो वार्ताहर म्हूण जापसालदारकी घेतली. दिवचलच्या शांतादुर्गा इस्कोलांत तीन म्हयने अध्यापकाचें काम केलें. मागीर हांवें ‘नवप्रभा’ दिसाळ्यांत प्रशिक्षणार्थी उपसंपादक म्हूण काम सुरू केलें. त्या वेळार लक्ष्मीदास बोरकार हे ‘नवप्रभा’चे संपादक आसले. तांणी म्हाका पत्रकारितेचें काम करपाची संदूय दिली आनी प्रेरणा!
रातपाळयेक सुरेश वाळवे, दिलीप देशपांडे हांच्या वांगडा काम करतना वृत्तपत्रांतल्या लेखनाच्यो बारीकसाणी शिकलो. विज्ञान संबंदांत बातमी आसली की देशपांडे म्हजे कडेन अनुवाद करपाक दितालो. संपादक बोरकार इंग्लीश लेख (खासा) म्हजे कडेन मराठींत भाशांतर करपाक दिताले. ते आस्थीक आसले आनी अध्यात्माची तांकां ओढ आसली. ‘मांडवीच्या तिरावरून’ नांवाचें सदर ते बरयताले. 1975 च्या जानेवारींत उपसंपादक म्हणून नेमणूक करपाचें तांणी म्हाका उतर दिल्लें. पूण, जून 1978 मेरेन कांयच हालचाल जाली ना, ताका लागून हांवें प्रशिक्षणार्थी उपसंपादक पद सोडून दिलें. संपादक बोरकारांनी म्हाका दिवचलचो वार्ताहर म्हणून तरी काम पळय असो आग्रह केलो. निदान हांव संपादक आसा मेरेन तरी तूं ‘नवप्रभा’ चे वार्ताहर पद सोडूं नाका अशें व्हडविकायेन सांगलें.
आमी त्या वेळार गोंयांतल्या शारांनी वचून तशेंच नागरिकांक आपली गाराणीं मांडपाक मेळचीं देखून ‘जनता दरबार’ कार्यावळ राबयली. म्हाका खासा याद जाता ती दिवचले 1980 सालांत दिवचलचे न्हंयेक व्हडलो हुंवार येवन खूब लुकसाण जाल्लें ताची! दिवचल शारांतल्या लुकसाणग्रस्तांक सरकारान भरपाय दिली पूण दिवचल न्हंयचो आंई गांवांत उगम जाता तशी ती कुडचिरे गांवांतल्यान मुखार दिवचले येता. त्या कुडचिरे गांवांत लोकांची ल्हान घरां व्हांवन गेलीं. फकत आंगणांतले मातयेची तुळशी वृंदावन मात तशीच आसली.
हांवें ही म्हायती संपादक बोरकारांक दिली. तेन्ना ते स्वता गाडी घेवन आयले. आमी कुडचिरे गांवाक भेट दिली. वाटेक एक व्हाळ लागलो. आमकां असल्या व्हाळांतल्या पलतडीं वचपाची संवय आसली. म्हजो हात धरीत बोरकार सरांनी व्हाळ पार करून आमी गांवांत पावले. गांवा मेरेन गाडी वच नासली. ताका लागून सुमार देड किलो मिटर पयस गाडी दवरून चलत वच्चें पडलें. त्या वेळार धो धो पावस पडटालो. गांवगिऱ्या वाठारांत रावपी लोकांनी आमकां राती वस्तेक रावपाचो खूब आग्रह केलो. पूण रावप शक्य नासलें.
परत येता आसतना पळय तर व्हाळाक खूब उदक. तें उणें जायसर ताटकळत रावचें पडलें. कुडचिरे गांवांतल्या लोकांची हुंवाराक लागून जें लुकसाण जालें, ताचें वृत्तांत जोड लेखन संपादक आनी हांवें केलें. आमच्या दोगांयच्या नांवांनी ती खास बातमी उजवाडाक आयली. तिची दखल घेवन कुडचिरेच्या 14 लुकसाणग्रस्तांक सरकारा कडल्यान अर्थीक मदत मेळ्ळी.
हांव, राष्ट्रसेवादलाचे रमेश गांवस, कालिदास उमर्ये गुरूजी हांणी कपडे जमोवन कांय प्रमाणांत अन्नधान्य मदत म्हणून त्या लोकां मेरेन पावयलें. दिवचल ते कुडचिरे सायकल प्रवास करचो पडलो. ह्या घडणुकांची याद मनांत घर करून रावल्या.
दुसरी म्हाका याद येता ती म्हळ्यार प्रतापसिंग राणे 1980 सालांत मुख्यमंत्री म्हणून सोपूत विधी जावपाच्या दिसाची. संपादक बोरकार सरांनी म्हाका राणेंची खासा मुलाखत घेवपाक सांगलें. हांव त्या वेळार सर्वणच्या गोविंद गुणाजी सावंत हायस्कूलांत शिकयतालों. सुमार सकाळीं 9 वरांचेर विठ्ठलापूर तांच्या वाड्यार गेलो. गोंयचो मुखेलमंत्री म्हणून आयज तुमचो सोपूत विधी आसा. ह्या पदाचीं सुत्रां हातांत घेतना तुमची कितें प्रतिक्रिया असो प्रस्न हांवें तांकां केलो. “आमच्यावर कशाला लिहितां, त्या पांडुरंगावर (देव) लिहा”. राणे उद्गारले. मागीर म्हणपाक लागले, “काय विचारायचे आहे, विचारा”.
हांवें गोंयचे प्रस्न आनी उदरगती संबंदांत प्रस्न विचारले. राणे हांणी दिलखुलासपणान उत्तरां दिलीं आनी म्हायती बी. तांचो दनपरां 12.30 वरांचेर सोपूतविधी आसलो, ती वेळ बदलून 2.30 केल्या, अशें तांणी सांगलें. तीच संद घेवन हांवें आनीक एक दोन प्रस्न विचारून मुलाखत सोंपयली. राणे सायबांक (खाशांक) शुभेच्छा दिल्यो आनी तांणी दिल्ली चवदार कॉफी पियोवन हांव परतलों.
ती मुलाखत उजवाडाक आयली तेन्ना पणजेच्या कांय जेश्ठ (वडील) पत्रकारांनी मुलाखत खुबूच बरी जाल्यार अशें म्हणून तोखणाय केली, तेन्ना मनाकाळजा सावन म्हाका खोस भोगली.
दुसरे एके घडणुकेची म्हाका याद जाता. ती म्हणल्यार संपादक बोरकार हांणी भजनसम्राट मनोहरबुवांची मुलाखत घेवपाक म्हाका सांगिल्लें. पूण बरेच दीस ती घेवपाक पावूंक ना. निमणे संपादकान म्हाका, रमेश मनोहरबुवांची मुलाखत केन्ना घेतलो असो प्रस्न केलो. योगायोगान हांव बशीन घरा येता आसतना अस्नोड्या म्हजो शिक्षक मित्र घाटवळ सर बशींत चडलो. ताका हांवें ते मुलाखती संबंदान सांगलें. आमी दोगूय बशींतल्यान देंवन थेट चलत शिरगांवां मनोहरबुवाच्या घरा गेले.
श्रावणी शेनवारचो तो दीस. मनोहरबुवा देवांची पुजा करून भायर आयले. दीर्घ अशी मुलाखत जाली. मनोहरबुवांचें खरें नांव ‘सुकडो’. मुंबई बालगंधर्वा कडेन आसतना सगळे वांगडी तांकां नांवा वयल्यान चिडयताले. बाल गंधर्वाक ही गजाल कळ्ळी तेन्ना तांणी ताचो बारसो सुवाळो करून ‘मनोहर’ अशें नांव दवरलें. त्याच नांवान तांणी गोंय आन कोंकण-महाराष्ट्रभर भजन सम्राट म्हणून नामना जोडली.
दुसऱ्या दिसा दिवचले आमच्या कला उत्तेजक मंडळ आनी महाराष्ट्र परिचय केंद्राच्या जोड पालवान दिवचल साहित्य मेळावो आसलो. तो चालू आसतनाच बातमी कानार पडली की मनोहरबुवा शिरगांवकार संवसाराक अंतरले. हांव मेळावो सोडून थेट शिरगांवा गेलों. गांवचे लोक, बायलो तांचें निमणें दर्शन घेवन ढळाढळा रडटालीं. ताचे वयल्यान ते कितले व्हड मनीस आसले हाचो अदमास येता. म्हाका खुबूच दुख्ख जालें. पयल्या दिसा शेनवारा मुलाखतींत निमण्या प्रस्नाक जाप दितना तांणी सांगलें की देवाचें भजन करीत आसतना मरण येवचें हीच म्हगेली इत्सा. श्रावणी शेनवारा दोडामार्ग (गोंय) हांगासर रातीं भजनाची कार्यावळ सोंपली. मागीर थंय तांकां मरण आयलें. तांची हांवें घेतिल्ली मुलाखत बरोवपा पयलींच तांच्या मरणाची बातमी बरोवन ‘नवप्रभा’ दिसाळ्याक दिवपाची वेळ म्हजेर आयली. त्या वृत्तांत तांणी जे इत्सा मरण पर्गटायलें ताचो आसपाव करचो पडलो. दुसऱ्या सप्तकांत आयतारा तांची निमणी थारिल्ली मुलाखत ‘नवप्रभां’त उजवाडाक आयली. ही घडणूक म्हणल्यार एक दुर्दैवी योगायोग. ‘ईश्वरेच्छा बलियसी’ हेंच खरें!
रमेश सावयकार
9637748974
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
