भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आमी मनीस, आनी मनीसपणाचो चडसो व्हडलो म्हत्वाचो भाग भावनां कडेन संबंदीत आसता. कोणा कडेन उलयतना तें सत सांगपाचें धाडस करता, पूण जेन्ना फट उलयतात तेन्ना चड करून भंय, चिंता वा कोणालो तरी त्रासां पसून राखण करपाचो यत्न जाता.
जायते फावटीं आमी आमच्या प्रिय व्यक्तींक त्रासा पसून राखण दिवपा खातीर फटीचो आदार घेतात. “सध्या तांकां खरें सांगल्यार तांकां दुखापत जातली”, वा “हें जाणून तांकां दुख्ख जातलें” अशें आमकां दिसता.आमचे हेत त्या खिणाक चुकीचे आसनात – आमी फकत कोणाक तरी वेदनेंतल्यान वाटावपाक सोदतात. पूण काळाप्रमाण ही फट उक्तडार येता तेन्ना नात्याची बुन्याद हालोवंक लागता.
फट कितलेंय निरपराधी आसूं, ल्हवू ल्हवू विस्वासाच्या मुळाक विखारी करता. नात्यांतलें सगळ्यांत घट बंधन म्हळ्यार विस्वास – आनी तो मोडटा तेन्ना भायल्यान अखंड दिसलो तरी नातें भितरल्यान फुटपाक लागता. सत्य लिपोवप केन्ना केन्नाय सोंपें मार्ग दिसता, पूण अशे तरेन नात्यांक चड वेळ लागूं येता. काळा प्रमाण जेन्ना फट उक्ती जाता – योगायोगान आसूं वा प्रस्न-जाप सत्रांतल्यान आसूं – दुसरो मनीस फकत त्या एकाच गजालीन मोडटा, पूण लिपून आशिल्ल्या विस्वासाक लागूनय मोडटा.
मागीर ताका दिसता, “तुवें म्हाका कित्याक सांगलें ना?”, “हांव इतलो परकी आशिल्लो काय?” आनी हे प्रस्न नात्यांक दुखयतात. देखूनच आमी सत्य उतरांनी – संवेदनशीलतेन, मोगान – सांगपाक शिकप म्हत्वाचें. सत्य मात्शें कडू आसूं येता, पूण मोगान सांगल्यार नातें घटमूट जावंक शकता. नातें फुलां सारके-तांकां मोगान, प्रामाणीकपणान आनी समजून घेवन पोसपाची गरज आसा.
फट तांकां कांय काळ सावळी दिवंक शकता, पूण तांकां जिवें दवरपी सुर्याचो उजवाड न्हय. केन्ना केन्ना फट आमकां सोपो मार्ग दाखयता, पूण सत म्हणल्यार दोन काळजां जोडपी पूल. खऱ्या काळजान आमचे नातें सांबाळपाक जाय जाल्यार मागीर खरें कशें सांगचें तें शिकचें पडटलें – कारण नातें वाचोवपाक आमकां फट न्हय तर विस्वास जाय.
सुदिन वि. कुर्डीकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
