भांगरभूंय | प्रतिनिधी
दरेका भारतीयाच्या जिवितांत समता, सुरक्षीतताय आनी स्वाभिमान हाडपाक जाय. ह्या पवित्र दिसा आमी तो संकल्प करुया.
स्वातंत्र्य हें उतर सुटके झुजाऱ्यांच्या अगणित बलिदानांच्यो यादी जागृत करता आनी दोळ्यांतल्यान उपकाराचीं दुकां व्हांवतात. 15 ऑगस्ट 1947 भारतीय इतिहासांत भांगरा अक्षरांनी कोरांतिल्लो सुर्य उदेलो, तेन्ना ताच्या किरणांत गुलामगिरीचो काळोख नाशिल्लो; मुक्तीचो पर्जळीत उजवाड चोंय दिकांनी फांकिल्लो! हो दीस फकत राश्ट्रीय उत्सव मनोवपा पुरतोच नासचो तर आत्मनिरीक्षणाचो आसचो. सुटके झुजाऱ्यांनी बलीदान दिवन मेळयिल्या स्वातंत्र्याचें खरेंच मोल आमी सांबाळ्ळां काय कितें? खिणभर आमी स्वताक प्रस्न विचारूंक जाय. स्वातंत्र्य म्हणल्यार फकत परकी सत्ता उमथवप न्हय; तर समाजीक, अर्थीक, राजकी आनी वैचारीक बंधनांतल्यान मुक्त जावप.
आमचें संविधान म्हणल्यार समता, भावपण आनी स्वातंत्र्याचो खांबो. तो घटमूट उरल्यारूच लोकशायेची इमारत घट उबी रावपाक शकता. स्वातंत्र्या उपरांत भारत प्रगतीच्या नव्या पांवड्यार पावलो. शिक्षणाची मशाल पेटयली. चलयांक शाळेंत प्रवेश दिलो, विद्यापिठांचें जाळें पातळ्ळें. लिंगीक समानताय, संविधानांत बायलांक मतदानाचो, शिक्षणाचो आनी आत्मनिर्भरतायेचो अधिकार दिलो.
आज आमि तंत्रगिन्यान, विज्ञानाचे मळार क्रांती घडोवन चंद्रयान, मंगलयान, डिजिटल इंडिया सारकिल्ल्या मिशना वरवीं आमचें बळगें संवसाराक दाखयतात. संवसांराचेर अरीश्ट हाडिल्या कोरोना विशाणूचेर शास्त्रज्ञांनी लस तयार करुन जगभरांतले लोकां मेरेन पावयली, आधुनीक उपचार आनी वैजकी सुविधा पुरवण करुन नागरिकांचें आयुश्य वाडयलें. उदरगतीचें तें एक म्हत्वाचें पावल. पूण ताचे वांगडाच समाजाक जायत्या कठीण प्रस्नांक तोंड दिवचें पडटा, हें मान्य करचें पडटलें. संविधानान अस्पृश्यतायेचेर बंदी घाल्या तरी मनांतल्यो वण्टीं अजून मोडूंक नात. जातीय भेदभाव समजाचे कुडके करून उडोवपाक लागला. शिक्षण, रोजगार, राजकारण ह्या मळार बायलांनी खाशेली सुवात मेळयल्या; तरी लेगीत लिंगिक गर्भहत्या, त्रास आनी असमानताय ह्यो गजाली आजूय वास्तवांत उरल्यात.
अर्थीक उदरगत जाली तरी लाखांनी लोक गरिबी रेशे सकयल उरल्यात. बेकारीचो तरणाट्यांच्या फुडाराचेर परिणाम जावपाक लागला. भ्रश्टाचार हो उदरगतीच्या गाडयेचो ब्रेक. ताका लागून सरकाराचेर आशिल्लो विस्वास उणो जाता. समाजिक माध्यमांतल्यान म्हायतीचें नेटान प्रसारण जाता हें एक सकारात्मक आंग आसलें तरी फटीच्यो बातम्यो आनी दुस्वासाचे संदेश समाजीक एकचाराक धोको निर्माण करतात. तरणाटे हो राष्ट्राचो फुडार. तांच्या विचारांक, सपनांक, उर्जेंत भारताक मुखार व्हरपाची तांक आसा. पूण तांच्या हक्का वांगडाच तांच्या जापसालदारकेची जाणविकाय आसप तितलेंच म्हत्वाचें. तरणाट्यांनी शिक्षण, नवनिर्माण, समाजसेवे खातीर तंत्रगिन्यानाचो वापर करचो. आयज आमी उदरगतीच्या नांवान सैमाचो नाश करतात. उदकाचो उणाव, रानां कापप, प्रदुशण सारकिल्ले प्रस्न फुडारा खातीर गंभीर आसात. ‘नितळ भारत’, ‘उदकाचें संवर्धन’ आनी सौर उर्जेचो वापर हीं आयच्या काळाची गरज. सैमाक वांचवोप म्हणल्यार फाल्यांचो भारत वाचवप.
15 ऑगस्ट हो फकत बावटो उबारपाचो दीस न्हय, तो आमकां सांगता धर्म, जाती, भास, प्रदेशा भायर ‘भारतीय’ ही आमची खरी वळख. 15 ऑगस्ट हो फकत उत्सव न्हय, तर जबाबदारेची याद करून दिवपाचो दीस. ह्या दिसा भ्रश्टाचार, भेदभाव, अज्ञान, अन्याय पयस करपाचो दरेक नागरिकान खर निश्चेव केल्यार स्वातंत्र्य झुजाऱ्यांनी दिल्लें बलिदान अर्थपूर्ण थारतलें. स्वातंत्र्य तिगोवन दवरप जितलें कठीण तितलेंच मेळप कठीण. ताका तिगोवन दवरपा खातीर आमी एकठांय येवन वावुरपाक जाय. दरेका भारतीयाच्या जिवितांत समता, सुरक्षीतताय आनी स्वाभिमान हाडपाक जाय. ह्या पवित्र दिसा आमी तो संकल्प करुया.
_________________________
सुदिन वि. कुर्डीकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
