भांगरभूंय | प्रतिनिधी
“तुज्यान कांय जायना! तू कितेंच करूंक शकना! तू थंयच उरलो! लोकांचीं भुरगीं पळय .. आसूं!” ह्या आवय-बापायच्या उतरांची तशी आदर्शाक संवंयच जाल्ली. पयलीं पयलीं ताका अशा उतरांचें खूब दुख्ख जातालें. तो खूब निर्शेवतालो. जाता अशें की तो कितेंय करपाक वता तेन्ना ताका आवय बापायची उतरां याद येतात आनी हांचो परिणाम असो जाता की तो कितें करचे पयलींच हार मानता. ताका दिसपाक लागता की तो जें कितें करपा वता ते ताच्यान जावचें ना.
आदर्श तसो खूब हुशार भुरगो. हुशार आसून लेगीत घरच्यांक तो हुशार नाशिल्लो ताच्या आवयक-बापायक ताच्यांतले बरें गूण केन्नाच दिश्टी पडले ना. कारण तीं सदांच ताका दुसऱ्याच्या भुरग्यां वांगडा जोखतालीं. हांणी हें केलें, ताणें तें केलें, ताका हें मेळ्ळें, ताका तें मेळ्ळें, हो असो करता, तो तसो करता,घरांत ताच्या फुड्यांत तशी खंय वता थंय तांची दोगायंच्या ओंठार हींच उतरां. जाता अशें की तो इतलो बरो शिकिल्लो आसून लेगीत तो खंयच्याय कामांत फुडें पावलां मारपाक भियेतालो. जायते प्रस्न ताच्या मुखार उबे रावता. तो एक बरो बुरगो तो कितेंय करूं शकता कितेंय करपाची तांक ताच्यांत आसा ताका फक्त आदाराची गरज आसा. मुखार पावलां मार म्हणपाची गरज आसा अशें ताच्या विशीं खूब बरें बरें ताच्या शिक्षकांनी ताच्या घरच्यांच्या कानार घातिल्लें. पूण तरिकूय तीं ताच्या गुणा कडेन आडनदर करताली. अशातल्यान तो जाय तशें शिक्षण घेवन लेगीत कांय करुंक पावलो ना.
कांय वर्सांनी तो आपल्या घरच्यां वांगडा आपल्या एका इश्टाच्या लग्नाक गेलो. थंय वांगडा शिकपी कितलेशेच इश्ट ताका मेळ्ळे जेवण खावण उलोवप ताचें चालू आसलें. आदर्शाक तशेंच ताच्या इश्टाकूय खूब वर्सांनी एकठांय जाल्याचें खूब बरें दिसलें हें ताका पळयताच कळटालें. उलयतना तशेंच तांका पळयतकूच कळटा की ताचे सगळे इश्ट बऱ्या उंचेल्या पांवड्यार पाविल्ले. कोण स्वताचो धंदो करता तर कोण बरी नोकरी करता. हें पळोवन आदर्शाच्या आवय बापायक दिसलें की आपलो भुरगो तसोच उरलो तो कायच करुंक पावलो ना. कांय खीण तीं विचार करीत कोनशाक ओगी बसलीं.
आदर्शाक जेन्ना इश्ट आदर्शा विशी विचारतात तेन्ना ताणें कितें उलोवचें पयलींच, तुज्या सारखो इश्ट आमकां मेळप हें आमचें नशीब. आयज आमी जे कितें आसा ते तुज्याच खातीर. जेन्ना केन्ना आमकां जिणेंत काळोख दिसतालो अपेस येतालें त्यावेळार तूंच आमकां आदार दितालो. तुवें केल्लो आदार आमी केन्नाच विसरुंक शकचे नात. जो कोण भियेता तो जिणेंत कांयच करुंक पावना.अपेस हें एक आव्हान; तें मान्य करपाक जाय. कितें उणें आसा तें पळवोन सुदरपाक जाय. येसस्वी जाय मेरेन ओगी बसपाक जायना, हार मानपाक जायना . झुजाच्या मैदानांतल्यान पळून वचूंक फावनात. कृती बगर तोखणाय ना; यत्न करपी केन्नाच हारनात. खरेंच आयज तूं म्हूण आमी.आमकां खबर आसा आयज तुज्या जिवितांत तुवें खूब कितें केले आसतलें. अशीं हीं उतरां ताच्या इश्टांच्या तोंडांतल्यान भायर पडटालीं. हें सगळें आयकून तो मात्सो हांसून ओगी ओगीच रावलो. हांचे वयल्यान ताचे इश्टांनी अदमास लायलो की तो खंय तरी घुस्पटला. कारण ताच्या इश्टांनी ताका हाच्या पयली असो केन्नाच पळोवंक नाशिल्लो. जेन्ना कांय इश्ट हे विशीं ताच्या आवय कडेन उलयता तेन्ना कळटा की आदर्शाच्या हातीक कसली नोकरी ना कसलो धंदो ना कसलें काम ना. हें सगळें उक्ताडार येतकीच ताचे इश्ट बुचकळ्यांत पडले. ताका एकप्रकारचो धपको बसलो.
ताचीं घरचीं वांगडा आशिल्ल्या कारणान ते चड काय उलोवंक ना. कांय वेळान तीं सगळीं आपापल्या घरा गेलीं. आदर्शाचो आवय बापूय खूब विचारांत पडलो. तांकां दिसलें की आपलो भुरगो इतलो हुशार आसा आनी इतले बरे गूण ताच्यांत आसा हें आमी वळखुपाक शकलीं ना. सदांच ताका कमी नजरेन पळयलो जसो आमी ताका पळयताली तसो तो नाशिल्लो. हें तांकां इश्टाच्या उलोवण्यांतल्यान कळ्ळें. तांकां दिसलें की जर समजा आमी आमच्या पुताक समजावन घेतिल्लो, ताच्या गुणांक वाव दिल्लो जाल्यार आयज अशी वेळ येवपाक नाशिल्ली. तांकां कळून चुकलें की आमी आपल्या भुरग्याची तुळा दुसऱ्या भुरग्यां बरोबर केन्नाच करपाक जायना आशिल्ली. तशेंच हेंच कर तेंच कर भुरग्यान अशें जावपा जाय तशें जावपा जाय असो दबाब भुरग्याचे घालूक जायनाआशिल्लो. तांचे कडल्यान चड अपेक्षा दवरपाक जायना कारण अशातल्यान भुरगे दबावान कायच करूंक शकना ताच्या मनार ताचो खूब वायट परिणाम जाता.आमी सदांच तांकां फुडें वचपाक प्रोत्साहन दिवंक जाय. शेवटी तांची चूक तांच्या लक्षांत आयली, पूण तो मेरेन खूब कळाव जाल्लो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
