भांगरभूंय | प्रतिनिधी
पावसाक आनी हुंवाराक लागून त्या पयलीं एकदां आमचो जीव वचपाचो. तेन्नाच आमचें लग्न जाल्लें. आमी नागपूरांतच आशिल्लीं. हेमलकसाक वचूंक नासलीं. दिवाळेचे दीस आसले. सोमनाथाक जाता तशें श्रमसंस्कार शिबीर नागेपल्लीक तेन्ना सुरू आसलें. आमी थंय वचपाचें थारायलें, तेंय स्कूटरी वेल्यान. रस्त्यांची दशा तेन्ना खूबच वायट आसली. तातूंत दिवाळेच्या सुमाराक पावस झडलो आनी परिस्थिती आनीक इबाडली. नागेपल्ली आनी आलापल्ली हीं गावां सामकीं एकामेकाक तेंकून आसात. नागेपल्लीच्या पयलीं 70- 80 किलोमीटरांचेर एका व्हाळांतल्यान वतना स्कूटरींत उदक गेलें आनी ती बंद पडली. उदक थोडें दिसलें म्हूण इंजिन बंद केल्लें तें भरलें. मागीर कीक मारून मारून तातूंतलें उदक काडलें आनी कशीतरी स्कूटर सुरू केली. फुडें आलापल्लीच्या पयलीं आनीक एक व्हाळ लागलो. तेन्ना मात इंजिन चालूच दवल्लें, देखून कांय त्रास जालोना. अशे तरेन आमी स्कूटरी वेल्यान नागेपल्लीक पावलीं. आमकां पळोवन ताई– बाबा, विकास सगळ्यांकच खोस जाली. आमी येतलीं म्हुणून कळोवंक नासलें. तातूंत स्कूटरी वेल्यान पावसांत इतलो, 300 किलोमीटर प्रवास केल्लो. ताका लागून आमच्या धाडसाचीय तोखणाय जाली. थंय दोन- तीन दीस रावलीं. पूण वतना मात बाबांन सांगलें, “स्कूटरीन वचप ना.” शिबिराचें सामान घेवन ट्रक आयिल्लो. तातूंत स्कूटर चडयली आनी हांव, मंदा, विकास, रेणुका सगळीं ट्रकांत बसून भायर सल्लीं. स्कूटरीन येतना आमी सुशेगाद, बरे भशेन आयिल्लीं. पूण परत वतना मात आमची साक्षात मरणा कडेन भेट जावपाची उरली.
चंद्रपूराक पावचे पयलीं कोठारी म्हुण गांव आसा. थंय कोठारी न्हंयचेर पुल लागता. आमी थंय पावता मेरेन पावस थांबिल्लो. पूण पुलाचेर कमरा वयर मेरेन उदक व्हांवतालें. सकल देंवून अदमास घेतलो. खारजाक, न्हंयेक उदक आसलें की तें कशें दिसता हाचेर अदमास करपना. आपुण स्वता उदकांत देंवून पळोवप, हें आमकां खबर आसलें. उदक संथ आसा की ताका वेग आसा हें त्या बगर
कळना. उदकाक वेग आसत तर गाडी उदकांत घालपाक धोको आसता. आमी उदकाचो अदमास घेतलो. तें चडच आसलें पूण संथ आसलें. इतल्या उदकांतल्यान ल्हान गाडी वचची नासली. पूण आमचो ट्रक आसलो. जेन्ना उदक अशें पुलावेल्यान व्हांवता, तेन्ना ताचो अदमास घेवन गाडी पलतडी व्हरपाक कुशळताय जाय. कारण सगळे कडेन उदकच उदक आसता. पुलाच्या दोनुय वटेनचे कट्टे, वारांव सारके खंय आसात ताचो अदमास येना. थोडोसो अंदमास चुकलो तर गाडी हुंवाराच्या उदकांत देंवपाक शकता. ह्या पुलाचेर उदकाचो अदमास घेवपाक हेर गाडयांतले बरेच जाण देंविल्ले. दोनुय वाटांनी लोक थांबिल्ले आशिल्ल्यान आमच्या फुडल्या पुलाचे दोनुय बाजूंचे खांबे खंय आसतले ताचो अदमास आयलो. त्या ड्रायव्हरान धीर करून बरोबर त्या लोकांच्या मदल्यान ट्रक काडलो. तो गेलो तें पळोवन विकास म्हणपाक लागलो,”आमीय या. हांवूय व्हरतां.” मागीर ताणेंय ट्रक उदकांत घातलो. आमी जीव मुठींत धरून बशिल्ले. पूल सोपतां सोपतां ट्रक मात्सो निसल्लो, पूण तो मेरेन ट्रकान पूल हुपिल्लो. धडधडत्या काळजान बरेतरेन सुटले ह्या खुशालकायेंत, मागीर आमी फाटल्यान पळयलें लेगीत ना.
आमकां मागीर कळ्ळें, की आमच्या फाटल्यान एक बस आसली. फाटोफाट दोन ट्रक गेल्ले पळोवन बस ड्रायव्हराचो धीर वाडलो आसतलो. बसींतले कांय लोक धडेर उबे आसले. तांकां बसपाक सांगून ताणेंय बस उदकांत घातली; पूण ताचो अदमास चुकलो. एक रोद धडेसकल देंवलें आनी बस उमथून न्हंयेंत बुडली. तातूंत 55 जाण गेले. जे बसींत चडलेनात तितलेच चार-पांच जाण वांचले. रातीं नागपूराक वतकच आमी बातम्यो आयकल्यो तेन्ना आमच्या लक्षांत आयलें की हीच बस आमच्या फाटल्यान आसली. आमी खूब चुरचुरले, त्या बसींतलेच कांय जाण उदकांत उबे आसले. त्या प्रवाशां खातीरच आमकां पुलाचो अदमास आयिल्लो आनी आमी न्हंय पार करपाक पाविल्ले…..पूण ते मात बुडले.
आमी अशेच एक फावट 1984 वर्सा उदकांत आडकल्ले. कोर्टाची तारीख आसली म्हूण नागपूराक वताले. सप्टेंबराचो म्हयनो आसलो. पावसाचो नेट थोडो कमी जाल्लो तरी तो पुरायपणान थांबूक नासलो. तेन्ना म्हणल्यार आमचे कडेन जीप आयिल्ली. तिका ट्रॉली जोडून आमचें सगळ्यांचें सामान तातूंत दवरिल्लें. हांव, मंदा आनी अनिकेत, आरती हीं दोनुय भुरगीं अशीं आमी सकाळीं सातांक भायर सल्लीं. वाटेर नागेपल्लीक जगना कडेन रावपाचें आसलें. ताणें साकर आनी चण्यांदाळ हाडपाक सांगिल्लें. तीय ट्राॅलींत आसली. तेन्ना मेरेन सगळ्या व्हाळांचेर पुल जांवक नासले. पयले दोन-तीन व्हाळ लागले तांकां उदक कमी आसलें, देखून जीप सोपेपणान उदकांतल्यान काडली. फुडलो एक व्हाळ मात भरून व्हांवतालो. आमी उदक देंवपाची वाट पळयत रावले. दोन-तीन वरां थांबतकच उदक कमी जालां अशें दिसलें. सकल देंवून पळयलें, तर कमरा मेरेन उदक आसलें. पूण संथ आशिल्ल्यान जीप सहज वतली अशे दिसलें म्हूण ती उदकांत घातली. हो वेळ मेरेन पावसय थांबिल्लो. पूण गाडी व्हाळाच्या मदीं पावली आनी थंय एकठांय जाल्ल्या रेवेंत रोमली. हांवें एक्सलेटर दामून गाडी भायर काडपाचो येत्न केलो पूण कांयच उपेग जायना जालो. ती आनीकच खोल रोमपाक लागली आनी जनेलांतल्यान उदक भीतर भरपाक लागलें. अनिकेत तेन्ना सात वर्सांचो आसतलो. आरती दोन वर्सांचें. दोगांय भिलीं. आरती तर रडपाकच लागलें. उदकान गियर बॉक्स, आमचे कपडे सगळें ओलेचिप्प जाले. मात इतलें सगळें जावनय डिझल गाडी आशिल्ल्यान इंजिन बंद पडलेंना.
(मुखार चलता)
प्रकाशवाटा (मूळ लेखक : डॉ. प्रकाश आमटे)
देविदास गजानन नायक
9850535051
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
