भांगरभूंय | प्रतिनिधी
ह्या दिसांनी सुटी म्हूण भुरग्यांक मजा येताली. अभ्यासाचें कांयच चिंतप नाशिल्लें. बावले म्हऱ्यांतली सांजवेळ तर तांकां वेगळी खोस दिताली. वेगळेंच तांचेच घर जाय तसो बडबड, कोणाचो दचक, भंय नाशिल्लो.
‘काय बरी गे तूं बावली!…’ कितली शाणी!…. हय, हय एकदम बरी … आमकां कितें कितें शिकयता आनी आमचेच
घरची दिसता. एकामेकांक मेळप …खरेंच बरें दिसता.
‘टिचर केन्ना तापयता पूण बावली तेंय करीना.’ भुरगीं उलयताली बावली आयकताली. तांकां आपले मदीं एकामेकांची तुस्त करतना पळोवन बावली थंयचे थंय नाचपाक लागली.
‘नाचता पळय ‘…भुरगीं आड्डली. व्वा! व्वा! पळयात आमचे जादुचे बावलेक.
“ती बायुलाची म्हूण ती तशी”.
“आमचें बायुल मोगाचें, मायेस्त,गिन्यानी…” अशें म्हणटात तें बायुलाचे बावलेक आयकुन बरें दिसले. पूण तिणें तांकां सांगलें, ‘भुरग्यांनो सगलें जाणा जावप बरें …म्हूण हांव तुमकां शाणें जावपाचें वखद दितां…तुमकां तें कोडु लागना हे पळोवन मजा आयली’.
‘ तूं आमची इश्ट…”
हय……..म्हणत सगलींच हांसली, उडक्यो मारुंक लागलीं.
” पळयात, व्यायामुय जालो”.
इतल्यात चार पांच सुकणीं येवन गावंक लागलीं. भुरगींय गितां म्हणपाक लागलीं. आपल्याक येता ती गितां गायत रावलीं. तांकां कोणेच आडायलें ना.
“उलोवप सगल्यांत बरी गजाल.” जाय तशें मन मेकळें करप चडच बरें. केन्ना वर्गात , वाटेर, बसींत, मैदानार, घरांत घडटा तें आपले परस जाणट्याक सांगलें जाल्यार फुडें कसले त्रास जायनात.
“मम्मान म्हाका तेंच सांगलें.” एकट्यान रडत बसप ना, बेजार जावन कितेंय करप ना.”
‘गणित येना जाल्यारुंय…’ अशें करचे बदला घडलां तें सांगप.
‘ फुडें आमकां कसलोच भंय दिसना’
बावली आनी भुरग्यांचो संवाद बरोच वेळ चालू आशिल्लो. प्रणव, रेवा, रायन उमेश, पराग, रश्मी, संजय, रजत, नेहा आनी सगली सुटयेचे निमतान एक जाल्ली. तांकांआज बसपाक जागो कमी पडिल्लो.
बायुलाची बावली मात कशीच डगमगली ना. तिणें भुरग्यांक नकळत खूब कितें शिकयिल्लें. आज ती तांकां खेळटां खेळटां पडटकच कितें जाता ताजो सूप करुंन पिवपाक घेवन आयिल्ली.
“भाजयो शिजोवन मम्मा कितें करता?”
“सोप करता”
“हो पळय, काल खेळटना सतीश पडलो.”
” तसोच येता… आयलो मरे”
“तसो बरो आसा तो”
” आरे! सांबाळुन रे…” म्हणत , एक एकटो ताचे म्हऱ्यात पावलो. कोणे आदार दिवन बसयलो, कोणे सवकासायेन म्हणलें, कोणे कितें जालें रे, म्हूण विचारलें, कोणे घट्ट वेंग माल्ली, कोणाच्या दोळ्यांत दुकांय आयलीं, कोणे आपलें
बाटलेंतलें उदक ताका पिवपाक दिलें.
एका खिणांक तांचे वागप पळोवन बावली धादोस जाली.
” पळयलें, तुमकां कांयच शिकोवपाची गरज ना. तुमी सगलीं शाणीं, गुणेस्त आनी अपुरबायेची, मोगाळ, म्होवाळ भुरगीं.
” हेंच तें खळा मैदान जंय आमी शिकतात, एकचार , एकवट वागप.”
“‘ तुमकां तर कांय शिकोवपाची गरजच ना”
“अशीच हांसत खेळत रावया, एकामेकां बरोबर बरें भशेन वागुया.” आज तुमची मजा, फ्री जाय तितलें उलयात.
फ्री, फ्री …..फ्री……. व्वा!…….व्वा!!…..व्वा!……
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
