भांगरभूंय | प्रतिनिधी
स्वातंत्र्य मेळ्ळे उपरांत स्वातंत्र्य तिगोवन दवरप हें आमचें पयलें काम. मरणा कडेन झूज दिवन आपलें सूख पळयनासतना निसुवार्थी भावनेन जगा खातीर, आपल्या देशा खातीर मरणाक लेगीत वेंगायत हे स्वातंत्र आमकां दिवन गेले आमचे स्वातंत्र्यवीर. जाणें देशा खातीर आपलें बलिदान दिलें तांकां बायल भुरगीं आवय बापूय नासले? तांकां पयशांचे कवळे नाका आसले? ताकां बंगलो गाडी सूख सुविधा नाका आसली? ताणें आपल्या स्वातंत्र्या मुखार देश पयलीं पळयलो. आपल्या देशा खातीर भारत मायच्या पुतांनी आनी धुवांनी सुखांचो त्याग केलो आनी देशा खातीर आपलें बलिदान दिलें. आतां सगलें परतें जालां. आपलो फायदाे कसो जातलो हाचेरच आमचीं चड नदर असता. मेळटा तशे पयशे ओडीत रावचें ह्याच चक्रव्युहांत आमी भरिल्लेच आसतात. सत्ता हातांत आयली. आमकां लोकांनी निवडून दिलो आमी खूश, खोशयेन नाचतात जबाबदारीचें वजें वाडलां. आतां कर्तव्यांय वाडल्यांत अशें तांकां दिसना? ते निवडून आयले जाल्यार फोगांचो धुंवर घालतात. वाद्यांच्या तालार नाचतात, गायतात पूण आपली जबाबदारी वाडल्या अशें केन्नाच दिसना.
रस्त्यान वचत जाल्यार रस्तोभर फोंडकुलां. रस्तो तयार करतल्या कंत्राटदारान अर्दे पयशे खाल्ले. मात्सो पावस आयल्यार शार बुडटा. रस्त्या वेल्या फोंडकुलांनी गाडयो पडटात. आमचीं भुरगींबाळां त्या फोंडकुलांनी पडटात. पडून मेलो वा जखमी जालो जाल्यार आमकां कितें? जखमी जाला तो तांचो भुरगो आमचो न्ही. दोन दीस चुरचुरता मागीर सगले विसरतात. आमची परिस्थिती त्या सुण्यां गोरवां वरी जाल्या. चलतना रस्त्या वेलीं सुणीं अंगार धांवून येतात. कोणा कोणाक घांसूय मारतात. घरा मुखार खेळटल्या ल्हान भुरग्यांक उखलून व्हरून फाफसून खातात. म्हाका तांचें सोयर सुतक ना. घडलां तें तांचे ताणें पळोवचें. अशेंच येवजून आमी वोग्गी रावतात.
आमच्या जाण्टेल्यांनी खूब कश्टांनी जतनायेन दवरिल्ली जमीन पयश्यांचे आशेन मेळटा तांकां विकतात. विकती घेवपी कोण ते तांकां पडिल्लेंच नासता. तांकां जाय आसता फक्त पयशे. जो कोण चड पयशे दिता ताका आपली जमीन विकून सोडटात. स्वता खोंपींनी रावतात आनी आपलें व्हडलें घर दुसऱ्यांक भाड्यान दितात. तो भाडेकार गोंयकार काय भायलो. चोर काय डाकू ते तांकां पडिल्लेंच ना. तांकां जाय फक्त दुडू आनी दुडू. आतां आमी इतले सुवार्थी जाल्यात की खरे समजून घेवपाची तांक आमचे भितर ना. आमचो फायदो खंय जातलो थंय ताचेच हय सायबा म्हणीत ताच्या फाटल्या फाटल्यान वचपाचें. लोकांनी निवडून काडिल्लो आमदार आपल्या फायद्याक लागून पक्ष बदलता.
जाण्टेल्यांनी कितलींशींच जतनाय घेवन स्वताच्या कश्टान वाडयिल्ले रूख फक्त आपल्या सुवार्थाक लागून मारतात. आपले पुराय जिणेंत केन्नाच एक झाड लावंक ना. तो मनीस पयश्यांचे आशेन झाडां मारता. दोंगर कापता. रानांतलीं जनावरां शारांत येवन भोंवतात. तांकां भोंवूंक रानूच दिसना. रस्त्या वेल्यान वतले जाल्यार सुणीं रस्त्यार, गोरवां रस्त्यार, रस्त्या कुशीक कोयरांच्यो पोटल्यो सगले कडेन हळशीक. नितळसाणीचें कोणाक पडिल्लेंच ना. जो तो म्हयन्याच्या पगाराक रावता. कोणाक आपल्या कामाचे जबाबदारीचें पडिल्लेंच ना. भ्रश्टाचार मातला. मेजा पोंदच्यान घेतिल्ल्या पयश्यांचे कवळे आनी भायल्यान आयिल्ले सोयरे हांव तुजो तूं म्हजो करीत आमच्या गोंयांत येवन रावंक लागले. हळूहळू आपल्या आवय बापायक, बायल भुरग्यांक सगल्यांक घेवन हांगाच रावले. आतां तांचीं मतां आनी आमचीं सत्ता हें सपन साकार जावंक जाय म्हूण तांकां मतदान करपाक सगलीं साधन सामुग्री आयतीं घरा हाडून दिलीं. तांचे कडेन आधार कार्ड, मत कार्ड, दीनदयाळ कार्ड सगलें असा. आमच्या बाजारांतय ते येवन बसले. हांगाच रावलें आनी व्हडलोसो बंगलो बांदून आमच्याच भुरग्यां कडेन लग्न जावन आमचे जाले.
आतां ते भायले सोयरे उरूंक ना. गोंयकार जावन आमच्याच भुरग्यां कडेन झगडटात तांकां मारतात. रस्त्यार चालतना ‘हो रस्तो खंय गेला रे’ म्हूण विचारलें जाल्यार हड्डें मुखार काडून अभिमानान सांगतात ‘हमको पता नही, कोंकणी नही आती हिंदी मे बात करो’ आमकांय संवय जाल्या आमी तांचे कडेन कोंकणी सोडून हिंदी उलयतात. कितेंय विचारतले जाल्यार रस्त्यार गोंयकार दिसना, सोदचो पडटा. वता थंय आमकां तांचीच गर्दी दिसता. भाज्जेच्या बाजारांत, नुस्त्याच्या बाजारांत, आमचे ऑफीस, बँक, मॉल, सिनेमा थिएटर, हॉस्पिटलांतलें डॉक्टर, नर्स सगले कडेन चडशे तेच.
हातभर गोयंकारांचीं भुरगीं चिमूटभर उरलीं. आमी आमच्या सुवार्थाक लागून तांकां पोसले ते कोले जावन आयले आनी वाग जावन रावले. आनी थोड्या वर्सांनी आमकां मेळिल्लें स्वातंत्र्य सोंपत म्हूण भंय….. आतां पंच, आमदार, इन्स्पेक्टर, आर्मी ऑफिसर, आर्मी अधिकारी सगल्यांचे जागो घेवन तेच बसल्यात. हळू हळू सगल्या अधिकारांची सुत्रां ते सांबाळूंक लागल्यात आनी आमी फक्त रस्त्यार उबीं रावन बॉब मारतात. घरांत, वाड्यार, आमच्याच लोकां कडेन झगडीं करतात. एकामेकांचें पांय ओडटात. ते मात आपापल्या सोयऱ्या-धायऱ्यांक, घरच्यांक भायल्यांक रित्या जाग्यार पदवी दीत आसात. आनी आमी दोळे उक्ते दवरून तांकां पळयत उरल्यात.
भौ. अरविंदबाब भाटीकार हांणी बरयिल्ली कादंबरी ‘मड्यांची सोसायटी’ हें उतर गोंयकारांक सारकें लागू पडटा. नुस्त्याच्या बाजारांत वचून पळयत जाल्यार भितर सोंप्यार वा कदेलार बसून आमच्यो गोंयकार नुस्तेकान्नी गिरायकांचीं वाट पळतात आनी हें भायले सोयरे भायर फातरार बसून वा उबे रावन नुस्तें विकतात. खंयच्याय रेब्यांत धुवून कुशिल्लें नुस्तें उण्या मोलान विकतात आनी आमी पयश्यांचो हिशोब करीत उण्या दरान तांचेच कडल्यान नुस्तें विकतें घेतात. भितरल्यो नुस्तेकान्नी गिरायकाची वाट पळयत बसतात आनी भायले भायर ते सोयरे पयशे जोडून वतात.
बस स्टॅण्डार, रस्त्याचे कुशीक उबे रावन आडसरां, भेलपुरी, हॅल्मॅटां, सीट कव्हरां, गरजेच्यो वस्तू विकून गोंयकारांचे पयशे घेवन वतात. आतां बाजारांतय तांचींच दुकानां चड जाल्यांत आनी गोयकारांची दुकानां कमी जायत गेल्यांत. पयशे पावना, नोकरी मेळना हें येवजून आमचीं गोयकारांचीं भुरगीं भारत सोडून भायर वचून नोकरी करून लग्न जावन थंयच रावूंक लागल्यांत आनी गोंय गोंयंकाराचें कमी जायत गेलां.
शोभा फुलकार
7218524389
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
